Diger Tarafim (Dark Sonic)

Part 7- Electra

Uyandığımda rahat bir yataktaydım. Neler oldu, hatırlamıyordum. Ölmüş müydüm? Hayır... Ölmüş olamazdım.
İçeriye Electra girdi. Önce korktum ama bitkinlikten kıpırdayamadım. Yanıma oturdu ve dostça elimi tutup okşadı:
-Bak Sonic. Öyle yapmak istemezdim. Gerçekten, kendimi kaybettim. Üzgünüm.
-Sorun değil abi. Sen, nasıl kaza yapmıştın?
-Sonic... Ben... O zamanlar kimsenin olmadığı binalarda geziniyordum. Tek aradığım sendin. Kaçmıştın. Çok aradım. Sonra bitkin düştüm. O sırada Doktor Robotnik beni yakaladı. Aslında seni arıyordu. Ben gücümü bir türlü toplayamadım. Robotnik pisliği üzerimde deneyler yaptı. Bir gün ondan kaçmıştım ki en ölümcül ve vahşi tuzağına yakalandım. Bütün derimi yüzdü. Etimi sıyırdı. Akan kanımı bana yutturmaya çalıştı ve sonra beni Thunder buldu. Beni iyileştirdi, gücümü topladığımda ben de Robotnik'i katletmek için laboratuvarına gittim ama kaçmıştı. Ben de intikamımı alamadım, sadece tüm çalışmalarını kül ettim. Ardından kalp krizi geçirdim. Yıllarca bunun için hastanede yattım. Thunder geçmişimi unutmam için fiziğimi ve estetik yapımı değiştirdi. Sağlık açısından çok şey yaşadım.
Ve emin ol, derinin yüzülmesi dayanılamaz bir acı...
Bunları anlattığında gözlerim yaşardı. Electra'ya sarıldım. O da bana sarılırken ağladı.
Abimin değerini bilemediğim için kendimi suçluyorum...