ေနာက္ေန႔ မသြားခင္မွာပဲ အေမတို႔ကိုေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔အေၾကာင္းေျပာျဖစ္တယ္. အေမႏွစ္ေယာက္က သိပ္သေဘာမတူခ်င္ေပမဲ့ ထြန္းထြန္းကသူပါလိုက္ေနၿပီး Diploma တစ္ခုခုတက္မယ္ေျပာကာမွပဲ ျဖစ္ညစ္ၿပီးသေဘာတူလိုက္ၾကတယ္.
Australia ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႕ ေလ်ာက္လည္ ေက်ာင္းကိစၥေတြစီစဥ္နဲ႔ တကယ္ကိုေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္. ေတာမီးေလာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ႀကီးျဖစ္ေနေတာ့ ရာသီဥတုက သိပ္မေကာင္းခ်င္ေပမဲ့ ေနလို႔ေကာင္းတုန္းပါပဲ. တကယ္ေတာ့ ဂ်ဴရီယာ ကေလးမလိုခ်င္ရတဲ့အေၾကာင္းကလဲအဲ့တာပဲ. ထြန္းထြန္းနဲ႔လည္းေျပာျဖစ္တယ္ တကယ္လို႔ကေလးေတြႀကီးလာရင္ အခုေလာက္ေတာင္မွ မေကာင္းတဲ့ေနလို႔ရတဲ့ေနရာေတြရွိပါဦးမလား. ကမ႓ာႀကီးက တျဖည္းျဖည္းပ်က္စီးေနတာ. ကေလးေတြကိုဒီလိုမ်ိဳးေနရာမွာ မႀကီးျပင္းေစခ်င္တာေတာ့အမွန္ပဲ. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါကအနာဂတ္ပါ. အခုလက္ရွိ ပစၥဳပၸန္မွာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကမ႓ာႀကီးကို ေနမေကာင္းျဖစ္ေစတဲ့အရာေတြကို ကိုယ္တက္ႏိုင္သေလာက္ေလ်ာ့ခ်သင့္တယ္မဟုတ္လား.ဥပမာ ပလတ္စတစ္ မသံုးေတာ့တာမ်ိဳးတို႔ သစ္ပင္မ်ားမ်ား ျပန္စိုက္တာတို႔ေပါ့. ဒါကအနည္းဆံုးေတာ့ ကိုယ္တိုင္လုပ္ႏိုင္တဲ့အရာေတြပဲမဟုတ္လား.အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ အိမ္ကလူေတြကိုဒီအေၾကာင္းေသခ်ာေဆြးေႏြးရမယ္. အိပ္ရာႏိုးႏိုးခ်င္း ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ဖို႔ေရေႏြးတည္ထားတုန္း ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ၿပီး အေတြးေတြစံုေနတုန္း ညတုန္းကစိတ္ေကာက္ၿပီး အခန္းေလာ့ခ်ထားတဲ့ ထြန္းထြန္းကထြက္လာၿပီးေတာ့
"မ ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ"
"အင္း အစံုပဲ"
"ဘာလဲ ကေလးမလိုခ်င္ဘူး ကမ႓ာႀကီးကပ်က္စီးေနၿပီ ပလတ္စတစ္မသံုးသင့္ဘူး အိမ္ကလူေတြကိုဘယ္လို ၾသဇာသီးေကြ်းရမလဲ အာ့တာေတြစဥ္းစားေနတာလား"
"ဟင္ ဘယ္လိုလုပ္သိလဲ"
"မ မ်က္ႏွာမွာေရးထားတယ္ေလ ငါဒါေတြစဥ္းစားေနပါတယ္ဆိုၿပီး"
"အာ.."
"သိပ္မေတြးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့အေၾကာင္းမဟုတ္ရင္"
"ျဖစ္ရတယ္ "
ထြန္းထြန္းေျပာလဲေျပာ ဂ်ဴရီယာေပါင္ေပၚ ခြထိုင္ၿပီး မ်က္ႏွာကိုသူ႔လက္ႀကီးနဲ႔ ဆိုေမာ့လိုက္ၿပီးေတာ့
"ေလာကႀကီးမွာ ျဖစ္ၿပီးရင္ပ်က္မွာ သဘာဝပဲ. ကမ႓ာႀကီးကလည္းအမေၾကာင့္ပ်က္တာမဟုတ္ဘူး.."
"ဒါေပမဲ့.."
"သိတယ္.. အတတ္ႏိုင္ဆံုးေတာ့ ထိန္းသိမ္းရမယ္. ဒါေပမဲ့ မအေတြးထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ပဲရွိသင့္တာ. မက ကမ႓ာႀကီးေနမေကာင္းတာပဲသိတယ္. အခုကြ်န္ေတာ္ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာေတာ့ မသိဘူးမဟုတ္လား."
"ဟင္... ဘာျဖစ္တာလဲ"
နဖူးကို စမ္းၾကည့္ၿပီးေတာ့ နားရြက္ကိုစမ္းၾကည့္နဲ႔
"ကိုယ္လဲမပူပါဘူး ဘာေတြဘာေတြေအာင့္လို႔လား"
" ဒီအမေတာ့... ငတံုးလား ခင္ဗ်ားေလးက"
အဲ့လိုေျပာေတာ့ ငိုမဲ့မဲ့ေလးနဲ႔ သူ႔ရဲ႕အႏိုင္က်င့္ခ်င္စရာ မ်က္လံုးေလးကထြက္လာတယ္.
"ထြန္းထြန္း... ငါတို႔လက္ထပ္တာ တစ္လေလာက္ပဲရွိေနေသးေပမဲ့ နင္ဆိုရင္ ငါဘာေတြးေနလဲ ငါဘာလုပ္ခ်င္ေနလဲကအစသိေနတယ္. ဒါေပမဲ့ငါက်ေတာ့ နင့္စိတ္ထဲကိုနည္းနည္းေလးမွဝင္ၾကည့္လို႔မရဘူး. ငါနင္ပ်င္းေနတယ္လို႔ထင္ေနေပမဲ့ နင္ကပင္ပန္းလို႔နားခ်င္ေနတာမ်ိဳး. ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးေပမဲ့ နင္သေဘာမက်ဘူးထင္လို႔ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႕ရင္ ထားခဲ့ေပမဲ့ နင္ကအဲ့လိုၾကေတာ့လဲ မႀကိဳက္ဘူး ငါတကယ္ပဲ...."
"နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာေနၿပီး နင္ဘာႀကိဳက္လဲ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲဆိုတာကို ငါတကယ္ကိုနားမလည္ဘူး... ၿပီးေတာ့ ညကလည္း နင္ငါ့ကိုစိတ္ဆိုးေနတာမလားငါေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဟား... ဒီအမကေတာ့... အ႐ူးလား အမက"
"..."
ထြန္းထြန္းလက္ထဲကေန႐ုန္းၿပီး ေအာက္ကိုငံုေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုအတင္းဆြဲေမာ့ၿပီး
"ဒီမွာ ကြ်န္ေတာ့္ကိုၾကည့္... အမက အမအထင္နဲ႔ပဲေလ်ာက္ေတြးေနတာကို အမသိခ်င္ရင္ကြ်န္ေတာ့ကိုေမးေလ ကြ်န္ေတာ္အကုန္ေျပာျပမွာေပါ့"
"ၿပီးေတာ့ ဟိုေန႔ကတကယ္က ပ်င္းေနတာ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အမနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲပဲ အိမ္မွာနားခ်င္တာ. အဲ့တာကိုအမက အမသူငယ္ခ်င္းေတြေခၚလိုက္မယ္ဆိုလို႔ ပင္ပန္းေနတာလို႔ေျပာလိုက္တာ.သိၿပီလား"
"အင္း..."
" ေနာက္တစ္ခုက အမသူငယ္ခ်င္းေတြကိုမႀကိဳက္တာ မဟုတ္ဘူး အဲ့ပါလာတဲ့သူေတြထဲက Noah ဆိုတဲ့တစ္ေကာင္ကိုမႀကိဳက္တာ အမကိုအရမ္းကပ္လို႔. အဲ့တာကို အမကမေန႔က ဘားသြားၾကေတာ့ အဲ့လူႀကီးပါလို႔မလိုက္ခ်င္ဘူးေျပာတာကို အမကကြ်န္ေတာ့္ကိုတကယ္ႀကီးထားခဲ့တယ္ေလ"
"အင္း.."
"ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ဆိုးတာမွားလား"
"ဟင့္အင္း"
"အစကေတာ့ ေစာေစာျပန္လာရင္ စိတ္ဆိုးေျပမလို႔ပဲ ဒါေပမဲ့အမက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပန္မလာဘူးေလ အဲ့တာေၾကာင့္ အခန္းတံခါးေလာ့ခ်ထားတာ"
"သိတယ္"
"အဲ့တာနဲ႔မ်ားဘာလို႔ တံခါးဖြင့္ေပးဖို႔လာမေျပာတာလဲ"
"နင္အိပ္ေနၿပီထင္လို႔ အဲ့တာနဲ႔ ဆိုဖာမွာပဲအိပ္လိုက္တာ"
"ကြ်တ္ အဲ့တာေတြပဲသိလား ေနာက္ဆိုစိတ္ထဲေတြးမေနနဲ႔ သိခ်င္တာရွိရင္ေမး ျဖစ္ခ်င္တာရွိရင္ေျပာ ၾကားလား"
"အင္း အာ့ဆိုေျပာစရာရွိတယ္"
"ေျပာ"
"ငါ့ေပၚကထေပးပါလား ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ဖို႔ ေရေႏြးကရေနၿပီ"
ထြန္းထြန္းလည္း အစကေတာ့ စိတ္တိုသလိုဆက္လုပ္မလို႔ပဲ ခုက်ေတာ့ ဟန္မေဆာင္ေတာ့ဘူး တကယ္ကိုရီမိသြားတာ. တကယ္ေတာ့ မေန႔ညကႏွစ္ေယာက္ထဲ အျပင္ထြက္မယ္ဘာညာစဥ္းစားေနတာအဲ့တာကို ဒင္းကဟိုလူႀကီးလာေခၚေတာ့ ပါသြားေလရဲ႕. ထြန္းထြန္းလဲ စိတ္တိုၿပီးမလိုက္သြားတာ. ဘယ္ႏွယ့္ဟန္းနီးမြန္း ထြက္ပါတယ္ဆိုမွ အခုခ်ိန္ထိကိုႏွစ္ေယာက္ထဲ အတူတူမရွိရသလို ဘာဟန္းနီးမွလည္းမမြန္းရဘူး. ေရာက္ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြလာအိပ္ရတာနဲ႔. သူငယ္ခ်င္းအိမ္သြားအိပ္ရတာနဲ႔. မူးၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ရတာနဲ႔. Melbourne နားဝန္းက်င္ခရီးထြက္တာေတာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔. Hotel တည္းေတာ့လည္း Family room ငွားတယ္. ဘယ္အခ်ိန္ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိရမွာလဲ. အဲ့ေတာ့ကြ်န္ေတာ္စိတ္ဆိုးတာမွားလား. မသိရင္ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိရမွာဆိုးလို႔ တမင္လုပ္ေနသလိုပဲ.
"ဒီေန႔ေရာ ဘယ္သူေတြလာဦးမွာလဲ"
"အာ Noah လာမွာ"
"ဘာ"
"အာ.. မၾကာဘူး ငါပစၥည္းမွာထားတာလာပို႔မွာ အဲ့တာ ဟီး"
"အြန္း အာ့တာဆို ဒီေန႔ဘာလုပ္ဖို႔ရွိလည္း"
"မရွိဘူးေလ နင္ဘာလုပ္ခ်င္လဲ"
"အိ္မ္မွာပဲေနၾကမလား"
"အင္း ရတယ္ေလ"
အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ဂ်ဴရီယာ ႏွစ္ေယာက္ထဲအတူရွိေနရဖို႔က နည္းနည္းရွက္ေနေသးတုန္းပဲ.ၿပီးေတာ့ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူးခံစားေနရတာမို႔ အဲ့တာေၾကာင့္အရင္ရက္ေတြက သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာက္ေလ်ာက္ေခၚထားတာ. ဒီေန႔ကေတာ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မွာထားတာလဲရၿပီဆိုေတာ့ ဒီထက္ပိုၿပီးလဲေနရခက္မေနေတာ့ဘူးလို႔စံုးျဖတ္ထားတယ္.
"ဒါနဲ႔ နင္ေစာနကေျပာေတာ့ ေနမေကာင္းဘူးဆို ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"အစာမေၾကတာ"
"မေန႔ညက ဘာေတြစားလို႔လဲ. ေဆးေသာက္မလား"
ဘာမွမစားရလို႔အစာမေၾကျဖစ္တာ ဆိုတာကိုသိေစခ်င္လိုက္တာ.
"ရတယ္ ေကာင္းသြားၿပီ. ဒါနဲ႔ အမ အမကေလ တကယ္ကိုေနာ္ idiot ပဲ"
စိတ္ေကာက္ၿပီး ထြက္သြားတဲ့ ထြန္းထြန္းကိုၾကည့္ၿပီး ဂ်ဴရီယာရယ္ပဲရယ္လိုက္ေတာ့တယ္. သူတံုးတယ္ဆိုေပမဲ့ အခုထြန္းထြန္းဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာကိုေတာ့ ခန္႔မွန္းမိပါတယ္.ဒါေပမဲ့လည္း.....
ဒီလိုနဲ႔ တေန႔ခင္းလံုး ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ေနေနတဲ့ သေကာင့္သားေလးကိုေခ်ာ့ေနရပါတယ္. ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္လိုက္ စိတ္ကူးေပါက္ရင္ထရစ္လိုက္လုပ္ေနတဲ့ ထြန္းထြန္းကိုၾကည့္ၿပီး ဂ်ဴရီယာေခါင္းကိုပိတ္ထုခ်င္စိတ္တကယ္ေပါက္ေနတာ.
"လာ ကမ္းေျခဘက္လမ္းေလ်ာက္ထြက္ရေအာင္"
"ဘာလို႔လဲ"
"ေရခဲမုန္႔စားခ်င္လို႔"
"အဲ့တာ ကြ်န္ေတာ္လိုက္ခ်င္လာေအာင္ ေခၚၾကည့္ေလ"
အဲ့တာနဲ႔ ဂ်ဴရီယာလည္း ေဘးမွာထိုင္ေတတဲ့ထြန္းထြန္းရဲ႕ပါးေလးကို ဖ်တ္ကနဲနမ္းလိုက္ၿပီး
"သြားရေအာင္ ေရခဲမုန္႔စားခ်င္လို႔"
ထြန္းထြန္းလဲ ျပံဳးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ထထြက္လာလိုက္တယ္. တကယ္ေတာ့ သူတို႔ေနတဲ့ဆီကေန ကမ္းေျခကိုေရာက္ဖို႔ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေတာ့လမ္းေလ်ာက္ရတယ္ Tram စီးရင္လဲတစ္မွတ္တိုင္ပဲဆိုေတာ့ စီးမေနေတာ့ပဲ လမ္းပဲေလ်ာက္လာလိုက္တယ္. လမ္းေလ်ာက္ေနရင္း လက္ကိုလာတြဲတဲ့ အမေၾကာင့္ ထြန္းထြန္းနဲနဲေတာ့ ရင္ခုန္ခ်င္သလိုျဖစ္သြားတယ္. ေျပာရရင္ လက္တြဲၿပီးလမ္းေလ်ာက္ရတာ ဒါပထမဆံုးပဲလို႔ေတာင္ေျပာလို႔ရတယ္. သူ အေတြးေတြနဲ႔ေနာက္နားက်န္ခဲ့တာမို႔
"ဟဲ့ နင္ဘာျဖစ္လို႔ရပ္ေနတာလဲ လာေလ"
"မ ကြ်န္ေတာ့ကို တစ္ခ်ိန္လံုး တစ္နင္နင္နဲ႔ ကိုယ့္ေယာက်ာ္းကိုနဲနဲပါးပါး ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေလးေခၚပါ့လား"
စလာျပန္ၿပီ
"ဘယ္လိုေခၚေစခ်င္လဲ"
"ေမာင္ လို႔ေခၚၾကည့္"
"မႀကိဳက္ဘူး ေဘဘီ ဒါလင္ ဟန္နီ ကို ခ်စ္ အဲ့ထဲကႀကိဳက္တာေရြး"
"မ အရင္ဘဲႀကီးတုန္းက ဘယ္လိုေခၚတာလဲ"
"ဟင္... အင္း.... ကို... ခ်စ္ အဲ့ႏွစ္မ်ိဳး ဟုတ္တယ္"
"ဒါလင္တို႔ ဟန္နီ တို႔ကိုကြ်န္ေတာ့္အရင္ ex ေတေခၚဘူးတယ္ ေဘဘီ လို႔ပဲေခၚ ေဘဘီကကြ်န္ေတာ္သူမ်ားကိုပဲေခၚဘူးတာ"
"အိုေက... ေဘဘီ"
"အဲ့တာဆို ကြ်န္ေတာ္ေရခဲမုန္႔ဝယ္ေကြ်းခ်င္ေအာင္ေျပာၾကည့္ ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္"
"ဘာလို႔လဲ ငါ့မွာလဲပိုက္ဆံပါတာပဲကို"
"ဘယ္မွာလဲပိုက္ဆံအိတ္"
အိတ္ကပ္ထဲၾကည့္ေတာ့ ဖုန္းကလြဲရင္ ဘာမွမရွိဘူး. အာဟုတ္သား ရွက္ရွက္နဲ႔ထထြက္လာတာ ဖုန္းပဲပါတယ္.
"ဟီးး"
"ေျပာၾကည့္ဆို"
အဲ့တာနဲ႔ ဂ်ဴရီယာလည္း သူ႔ေရွ႕ရပ္လိုက္ၿပီး ပုခံုးေလးေပၚကိုလက္တင္လိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာကိုအနားေရာက္ေအာင္ဆြဲခ်လိုက္ၿပီးေတာ့
"ေဘဘီ သဲ ေရခဲမုန္႔စားခ်င္လို႔ ဝယ္ေကြ်းမယ္ မဟုတ္လား"
"ဟင့္အင္း ခ်စ္ဖို႔မေကာင္းေသးဘူး"
တကယ္က အသဲယားဖို႔ေကာင္းေနတာ. သူဒီအမ မေျပာေလာက္ဘူးလို႔ပဲထင္ထားတာ. ဟားဟား.
"ေဘဘီ သဲ ေရခဲမုန္႔တကယ္စားခ်င္ေနတာ. သဲေရခဲမုန္႔မွမစားရရင္ ေဘဘီညစာငတ္ႏိုင္တယ္ေနာ္"
"ခ်ိန္းေျခာက္တာလား"
"အင္း ေဘဘီ"
"အာ့တာဆို ေအာင္ျမင္တယ္ သြားမယ္"
ဟုတ္တယ္ေလ ဘယ္ညစာေျပာမွန္းမသိေပမဲ့ မစားရေသးတဲ့ ညစာေတာ့အငတ္မခံႏိုင္ဘူး.
တကယ္က ေရခဲမုန္႔စားခ်င္တာထက္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းပို႔ထားတဲ့ပစၥည္းသြားယူတာပါ. အဲ့ဆိုင္မွာ လုပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ဘဲတဲ့ေလ. အဲ့တာကိုအစထဲကမေျပာဘူး. အခုေတာ့ အလကားေန ေသာက္ျမင္ကတ္လိုက္ရတယ္.
"ဘာႀကီးလဲ"
"အိမ္ေရာက္ရင္ျပမယ္"
"အြန္း"
အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အထုတ္ႀကီးဆြဲၿပီးေတာ့ အခန္းထဲဝင္သြားၿပီး ေလာ့ခ်လိုက္ေလရဲ႕. သူ႔ရဲ႕သိခ်င္စိတ္ေတြလည္း ဂိတ္ဆံုးသြားတယ္. အဲ့တာနဲ႔အခန္းတံခါးကိုထုၿပီး ဖြင့္ေပးဖို႔ေျပာတာလဲ ဘာမွအေၾကာင္းျပန္မလာဘူး. ခဏေနေတာ့ ဓာတ္ပံု ႏွစ္ပံုပို႔လာတယ္. ထြန္းထြန္းလည္းျမင္ၿပီး ေသြးတက္သြားတယ္. ရီလည္းရီခ်င္တယ္.ၿပီးေတာ့ အင္းအရမ္းလည္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္.
"အမ တံခါးဖြင့္ဦး"
"ဘယ္အေရာင္ႀကိဳက္လဲ"
"အျဖဴ"
"အိုေက ခဏ"
ခဏေနေတာ့ တံခါးကိုဖြင့္ၿပီး ေခါင္းေလးပဲထြက္လာတဲ့ ဂ်ဴရီယာပံုကိုၾကည့္ၿပီး ထြန္းထြန္းစိတ္ထဲေၾကာင္ျဖဴေလးကိုျမင္ေနရသိလိုခံစားေနရတယ္.ရင္ထဲမွာကလိလိနဲ႔.
"မရီနဲ႔ေနာ္"
"မရီဘူး တံခါးဖြင့္ေပး"
တံခါးဖြင့္ေပးတာနဲ႔ အထဲကိုဝင္ၿပီး ဂ်ဴရီယာ့ကို ကုတင္ေပၚဆြဲေခၚလာၿပီး သူ႔ေပၚမွာ ထိုင္ေစလိုက္တယ္.
"အာ့..."
"ဘာလို႔လဲ"
"အၿမီးက..."
"ခြီးး... ႀကိဳးနဲ႔မဟုတ္ဘူးလား"
"ဟင့္အင္း... Noah ကဒါပဲထည့္ေပးလိုက္တာ"
"ဟားဟား... "
"လာ ေပါင္ေပၚမွာခြထိုင္လိုက္"
"ေျပာေတာ့မရီဘူးဆို"
"မရီပါဘူး ဒါကသေဘာက်လို႔ေလ"
"ဒါနဲ႔အမက ဘယ္လိုလုပ္ဒီလိုျဖစ္ေနရတာလဲ"
ေျပာလည္းေျပာ လည္ပင္းနားကႏႈတ္ခမ္းေၾကာင့္ေရာ, ဗလာျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာတစ္ေလ်ာက္ေရာက္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕လက္ေၾကာင့္ ေျပာမဲ့စကားေတြက ထစ္ထစ္သြားတယ္.
"အာ... ငါက.. ေမးၾကည့္.. ဟဲ့ ခဏေလာက္ၿငိမ္ေနပါလား ငါစကားေျပာမလို႔ကို"
"ေျပာ...ဘယ္လိုလုပ္ ဒီလိုေတြစိတ္ကူးမိရတာတုန္း"
"အဲ့တာက ငါကဘယ္လိုေျပာရမလဲ အင္း ဒီလိုပါပဲ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေအာင္လို႔"
"ေျပာ..ေဘဘီ့ကိုၾကည့္ၿပီးေသခ်ာေျပာ"
"အာ.. ငါကဒါက ပထမဆံုးမို႔လို႔ နင့္ကိုစိတ္ေက်နပ္ေစခ်င္လို႔ အဲ့တာနဲ႔ေမးၾကည့္ေတာ့ နင္ကcosplay ေတြဆိုသေဘာက်တယ္တဲ့ အဲ့တာနဲ႔ငါ Noah ကိုေမးၾကည့္ေတာ့သူ႔က ဒီဟာကအလြယ္ဆံုးပဲလို႔ေျပာလို႔ သူ႔ကိုခ်ဳပ္ခိုင္းလိုက္တာ."
"အဲ့ေတာ့ အရင္ရက္ေတကတခ်ိန္လံုးဒါစီစဥ္ေနတာေပါ့"
"အင္း သဲကဟန္းနီးမြန္းမွာ ေဘဘီကိုစိတ္ေက်နပ္ေစခ်င္တာကိူး"
ေျပာၿပီး မ်က္လံုးေလးမွိတ္ျပလိုက္တာက တကယ္ကိုရင္ခုန္ခ်င္စရာေလးပါ. ဝတ္ထားတဲ့ဂါဝန္အျဖဴတိုတိုေလးကိုမွ wolfနားရြက္ေလးရယ္ အၿမီးေလးရယ္နဲ႔ တကယ္ကိုေျမေခြးေပါက္စေလးလိုပဲ.
"ဒါ ေနာက္ဆံုးပဲ ေနာက္တစ္ခါဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မဝတ္ေတာ့ဘူး ဒီလိုေတ အၿမီးတပ္ရတာ ဘယ္ေလာက္ရွက္ဖို႔ေကာင္းလဲ သိလား"
ေျပာလဲေျပာရွက္သြားတဲ့ ဂ်ဴရီယာေၾကာင့္ ထြန္းထြန္းလဲ ဒီထက္ဒီ စိတ္ထိန္းထားဖို႔ရာ မစြမ္းသာေတာ့ပါဘူး.
ညကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နက္လာသလို အခန္းထဲက အသံေတြကလည္း တိတ္ဆိတ္သြားဖို႔ရာ လမ္းမျမင္ပါဘူး.
YOU ARE READING
One Sided Love (Z+U) !COMPLETE!
FanfictionAnna Lynn ရဲ့ illicit , The little straight guy is so cute that I can't help but bent him ထဲက Character ဖြစ်တဲ့ ထွန်းအောင်ကျော် ရဲ့ fan fiction တစ်ခုပါ. အတိအကျပြောရရင်တော့ ကိုနဲ့ OC ထားတဲ့ Fan Fic တစ်ခုပါ. ထွန်းထွန်းဘယ်သူနဲ့လက်ထပ်သွားလဲဆိုတာကို သ...
