Gerçek Olaylar!!!

Uyku Zamanı 2

Yavaş yavaş uyandım.Oda karanlıktı.Hiç bir ses yoktu.Nefes alma,gıcırdama,hiçbiri.Odacansız duruyordu.Cansız,ama boş değil.
Gece ziyaretçisi,alt yatakta değildi.Benim yatağımdaydı!Çığlık atmak için ağzımı açtım,ama hiç bir şey diyemedim.Hareketsiz durdum.Eğer çığlık atamadıysam,uyanık olduğumu öğrenmemeliydi.
Onu görmüyordum,ama hissediyordum.Yorganımın ucunda duruyordu.Hissettiğim ağırlığı asla unutamıyacağım.
Eğer yaz mevsiminde olsaydık,birazda olsa ışık olurdu.Ama kışın hiç bir ışık olmuyordu.Bu yüzden zifiri karanlıkta yatıyordum.
Bazen korku sizi esir alır.Saf korku.Yataktan çıkmalıydım!Tam o anda elimdeki haç'ı hatırladım.Ama elimden gitmişti!Ya aşağı düşmüştü yada,düşünmek bile istemiyorum,elimden alınmıştı.
Haç olmayınca tüm umutlarım tükendi.O yaşta bile ölümden haberim vardı ve korkuyordum.Yatakta kalırsam ölecektim.Kaçmalıydım.Ama ya benden daha hızlıysa?Onu rahatsız etmeden inebilirmiydim?
Doğrulmaya çalıştığımda,hareket etmediğini anlayınca garip düşünceler aklıma geldi.
Ya uyuyorsa?
Belki benimle oyun oynuyordu.Belki avını yakalayan bir hayvan gibi,benim uyanmamı bekliyordu?
En yavaş şekilde nefes almaya çalıştım.Tüm cesaretimle yorganı yavaşça üzerimden kaldırmaya başladım.Tam o anda elim ona çarptı.Korkudan her titremeye başladı.
Hiç bir şey yapmadı.Ölü gibiydi.
Yüzüne dokunmak istiyordum.Bu güne kadar onu çok merak ediyordum.
Tanrım,hareket etti.
Hareket etti ve beni kavradı.Gözlerime yaşlar doldu.Ağlamak istedim.Ama yapamadım.Duvara baktığımda benim üzerimde değil,duvarda bir örümcek gibi durduğunu gördüm.
Bir anda beni daha çok sıktı.Sanki elinden kaçmaya çalıştığımı anlamış gibi.Beni duvara çekmeye başladı.Hayatım için dövüşmeye başladım.Kurtulmaya çalışıyordum,fakat benim için çok güçlüydü.Ağlamaya başladım.Çığlık atmaya.Ama kimse gelmedi.
Beni neden hemen almaya çalıştığını anladım.Gün ışığı doğuyordu.Beni hızlıca göğsüne çekti.Nefesini hissettim.Buz kadar soğuktu.
Güneş doğarken,odayı ışık kapladı.Pençelerini boynuma geçirdi.Ve benden yaşamımı aldı.
Babamın bana kahvaltı hazırladığını görerek uyandım.Hayatımdaki en korkunç geceden kurtulmuştum.
Haftalar herhangi bir olmadan geçti.Yatağı normale çevirdik ve karşı tarafa geçirdik.Eski ranzanın yerine eşyalar koyduk.
Bir gece garip seslerle uyandım.Ranzanın eskiden durduğu yerdeki eşyalar deli gibi sallanıyordu ve duvardan garip bir uğultu geliyordu.
Bu hikayeyi daha önce kimseye anlatmadım.Şu gün bile hala yatağım duvarda uyuyamıyorum.Belki siz buna hayal gücü diyebilirsiniz fakat,size sadece şunu diyebilirim:Diğer sene bana yeni bir oda verdiler ve ile babam burayı kendi yatak odaları yaptı.
10 gün dayanabildiler. 11.gün evden taşındık.