zayn: bu kadar merhametsiz bir kadın olduğunu bilmiyordum
zayn: sen hep beni korursun, meleklerin saflığıyla yıkanmış olan o masum yüreğinle
zayn: o bahsettiğin karamış yüreğimi sevmeye çalışırsın sanmıştım
zayn: yanılmışım, her ne kadar çabalasam da acı çektirmekten başka bir şey yapmayacakmışsın
rain: acı çektirmek mi?
rain: sana acı mı çektiriyordum?
zayn: hayır ama şimdi şu söylediklerin ve benden uzaklaşmak için yüzüne bile bakmayan insanların kapısında merhamet dilenmen
zayn: daha kötüsü oğlumu o insanların olmayan sevgisiyle beslemeye çalışman bile bana yeteri kadar acı veriyor
rain: o olmayan sevgisiyle oğlunu neredeyse bir aydır besleyen aile üyelerimi eleştirmeye hak tanınan en son kişi bile değilsin
rain: yıllarca bir kez bile dönüp bakmamama rağmen, kucağımda minik bir melekle kapılarında belirdiğimde hiç düşünmeden affedildim
zayn: benim oğlumun kimsenin sevgisiyle beslenmesine ya da onun için fedakarlık yapacak insanlara ihtiyacı yok rain
zayn: ona bu yeryüzündeki en saf sevgiyi yalnızca sen ve ben verebiliriz
zayn: ne onu ne de kendini bu kadar acınası bir hâle sokmanı gerektirecek bir durum yoktu
rain: hikayemizin en başından beri acınacak hâlde olan yalnızca tek bir kişi var zayn
rain: o da, yıllarca karşısındaki kadını aptal yerine koyup, göğsünde uyuturken bile bir başkasını düşündüğünü, hiç utanmadan bunu dile getirirken 'rain seni de sevdim onu da' diyebilen kişi
rain: ve ne yazık ki o acınası hâlde ki adam sensin
rain: işin komik tarafı, hâlâ bana kendini açıklamak ve bana sahip çıkan ailemi karalamakla uğraşıyorsun
rain: sana yalnızca acıyorum ve gün geçtikçe gönlümden silinen o silüetini unutmak için çabalıyorum
✨
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mavera 𓃭 ᴢᴀʏɴ ᴍᴀʟɪᴋ
Fanfiction𝐑𝐚𝐢𝐧: Sen o gece dizlerime kapanıp sevdiğin kadın için ağlarken ben seni o hâle getiren kadını bile kıskandım 𝐑𝐚𝐢𝐧: Eğer bir gün beni o denli sevseydin sana bir çocuk ve bir beden değil, bir ömür ve bir ruh bağışlardım 𝟑𝟏𝟎𝟐𝟐𝟎 𓃭 ᴢᴀʏɴ...
