Το Τραύμα

6.2 Να βοηθήσω

- Καλημέρα , μπαμπά , είπε ο Θάνος στον Αλέξη , που καθόταν σκεπτικός στην τραπεζαρία κι έπινε τον καφέ του.

- Καλημέρα. Εχθές με ανησύχησες, μπήκε αμέσως στο θέμα.

Ο Θάνος ήξερε πως είχε φερθεί παρορμητικά, όμως η ανάγκη του να μείνει μόνος και να σκεφτεί ήταν μεγάλη. Έβαλε κι εκείνος να πιει καφέ και κάθισε μαζί του.

- Συγγνώμη. Ήθελα να βάλω σε μια τάξη όλα αυτά που έμαθα.

- Έφταιξα κι εγώ όλα αυτά τα χρόνια.

- Εσύ είσαι ο τελευταίος που φταίει. Δεν σε κατηγόρησα ούτε μια στιγμή. Και θέλω να ξέρεις πως εσύ είσαι ο πατέρας μου και οχι αυτός ο Θανάσης ... Αληθεια,αυτή επέμενε να μου δώσετε το όνομά του?

- Ναι. Άργησα πολύ να καταλάβω το λόγο. Σε παρακαλώ, όμως, μην μιλάς έτσι για τη μητέρα σου. Δεν ζει πια.

- Πώς ένιωσες όταν έμαθες?

- Ηλίθιος. Αλλά έπρεπε να κρατήσω την οικογένειά μας. Για εσένα. Σε αγαπάω όσο τίποτα άλλο. Είπες πριν πως είμαι ο πατέρας σου ό,τι κι αν έγινε. Κι εσύ είσαι ο γιος μου. Και θα είμαι δίπλα σου, όσο μπορώ...

- Γιατί να μην μπορείς? προσπάθησε να του δώσει κουράγιο ο Θάνος.

- Τον Παντελή τον ψάχνει η αστυνομία. Κάποια στιγμή θα βρουν κι εμάς και πιθανόν να πάω φυλακή.

Ο Θάνος πανικοβλήθηκε. Αυτό δεν το είχε σκεφτεί. Προσπάθησε να μην δείξει την ταραχή του , για να ηρεμήσει τον πατέρα του.

- Δεν θα πάθεις τίποτα. Θα κάνουμε ο,τι μπορούμε για αυτό.

Το κουδούνι που χτύπησε διέκοψε τη συζήτησή τους.

- Η Νίκη θα είναι λογικά , υπέθεσε ο Θάνος αφού ήταν αρκετά νωρίς για οποιαδήποτε άλλη επίσκεψη.

Μόλις άνοιξε την πόρτα και είδε μπροστά του έναν αστυνομικό πάγωσε. Ήταν λες και κάποιος παρακολουθούσε τη συζήτησή τους.

- Καλημέρα , είπε μαγκωμένος ο Θάνος.

- Είστε ο κύριος Αθανάσιος Καραγιάννης? ρώτησε ο άντρας , αν και φαινόταν βέβαιος για την ταυτότητά του.

Ο Θάνος έριξε μια ματιά στον πατέρα του , που τους παρακολουθούσε με ένα ύφος που δήλωνε πως ήταν έτοιμος για την καταστροφή του.

- Μάλιστα , απάντησε ο Αλέξης αντί για τον Θάνο.

- Τον κύριο ρώτησα , επισήμανε ο Ηλιάδης.