Το Τραύμα

10.3 Ποιος μας μισεί?

- Το τατουάζ...το αφαίρεσα, απάντησε ο Θάνος στον Μιχάλη.

- Α,ναι? Πώς κι έτσι?

- Το μετάνιωσα. Μια νεανική τρέλα ήταν. Δεν μου άρεσε πια...

- Καλά, όχι και τόσο νεανική. Πριν τρία χρόνια το έκανες, τον διόρθωσε ο Μιχάλης.

- Ε, εντάξει... Δεν είχα τα μυαλά που έχω τώρα.

- Δηλαδή έχεις ωριμάσει?

- Έτσι θέλω να πιστεύω. Έγιναν πολλά , Μιχάλη. Δεν είμαι πια αυτός που ήμουν.

- Το ελπίζω. Τολμώ να πω ότι μετά από αυτό που σου συνέβη, μου είσαι κάπως περισσότερο συμπαθής. Έγινες όντως άλλος άνθρωπος.

- Δεν θα γυρίσω στα παλιά.

- Δηλαδή τα θυμήθηκες?

- Μου τα είπαν τα περισσότερα.

- Το καλό που σου θέλω, μην στενοχωρήσεις την γυναίκα μου. Σε αγαπάει σαν αδερφό της. Μην δημιουργήσεις άλλες φασαρίες, να χαρείς. Αλλιώς θα φροντίσω εγώ να μην μας ξαναπλησιάσεις. Το κατάλαβες? Αν δεν θες να χάσεις την φίλη σου για δεύτερη φορά, να είσαι προσεκτικός , τον προειδοποίησε και ο Θάνος δεν έδωσε απάντηση.

Ο Μιχάλης ήθελε να πιστέψει πως ο κολλητός της γυναίκας του το πήρε το μήνυμα.

Γύρισε στο σαλόνι, όπου οι υπόλοιποι έπιναν το ποτό τους.

Μετά από λίγη ώρα τηλεφώνησε και η Λυδία, για να καθησυχάσει την Έλλη πως όλα ήταν εντάξει, απλώς η κυρία Αντριάννα ήταν αναστατωμένη και θα έμενε μαζί της.

Η βραδιά κύλησε όμορφα, τουλάχιστον στα μάτια της Έλλης , που θεωρούσε πως είχε ξανά την παρέα της.

Μόλις ήρθε η ώρα να σβήσει τα κεράκια της τούρτας , έκλεισε τα μάτια της και έκανε μια ευχή : να είναι καλά η οικογένειά της και ο Παντελής , που είχε περάσει τόσα πολλά. Τους άξιζε να ησυχάσουν επιτέλους.

Η ώρα είχε πάει μία και η Δήμητρα άρχισε να διαμαρτύρεται διακριτικά στον Παύλο ότι κουράστηκε. Ο άντρας της όλο της έλεγε πως θα έφευγαν σύντομα και όμως δεν σηκωνόταν με τίποτα από τον καναπέ.

Η Αγάπη επίσης δεν ήθελε να πάει για ύπνο, παρόλο που τα αδέρφια της είχαν κοιμηθεί. Έβαλε μόνη της να πιει ένα ποτήρι γάλα, όπως έκανε κάθε βράδυ.

- Βρε Αγάπη , έχεις πιει πορτοκαλάδα και βυσσινάδα! Άσε το γάλα τώρα, θα ανακατευτείς! της είπε η Έλλη και πήγε να της πάρει το ποτήρι από τα χέρια.