Someone / Narusasu

15

  Naruto kendinde değildi... Hayır. Bu Naruto değildi. İmkansızdı. Okulda olduğu gibi olacaktı, ilk kavgamız gibi. Onu bir kere yendim. Bir daha yenerim. Naruto için bu canavarı yenecektim. Ona hızlıca saldırdım. Yüzüne yumruğumu geçirdim. Ve karnına tekme attım. İkinci yumruğumu savurdum, ama bileğimi yakaladı. O kadar sıkı tutuyordu ki kanadığından eminim. Bileğime yüklendi ve daha sonra da hızlı bir şekilde beni yere vurdu. Ben sırt üstü yerde yatarken ayağını mideme bastırdı ve o zaman onun Naruto olamayacağını kanıtladım. İnsan üstü bir gücü vardı. Ağzıma gelen kan tadından dolayı ne kadar kötü yaralandığımı farketmiştim. Sonrasındaysa gözlerim yavaşça kapandı. Ne kadar... güçsüzüm...
.
.
.
   
  ~Naruto~

  Ne oluyor..? Neredeyi- Sasuke'nin yanındaydım? O nerede? Gözlerim onu gördü. Ama... benden kaçmaya çalışıyordu? Hareket etmeye çalıştım. Ama başaramadım, şuan vücudum benim kontrolümde değildi. Bu... Kakashi hocanın bahsettiği ikinci ben miyim? Olamaz, Sasuke'ye zarar veremem...

  VERMEM.

  "Vay vay... Bana ne zamandan beri karşı koyabiliyorsun, Naruto?"

  "İzin... vermem... Kurama..."

  Zihnimin içinde kahkahaları yankılanıyordu. Sadece mırıldandım:

  "Sasuke..."

  Kolunu tutuyordum ve o benim yüzümden acı çekiyordu. Ama dediğimi duydu. Mırıldandı:

  "Naruto..?"

  "Sadece... B-birilerine seslen..."

  Kafasını iki tarafa salladı ve ben ne olduğunu anlayamadan benden kurtuldu. İşte benim Sasuke'm! Ama sonra bana vurdu ve şuan hissedemesem de kesin bunun izi kalacak... Fakat Kurama benden güçlüydü. Sinirle bağırdı:

  "Bu kadar oyun yeter!"

  Daha sonra Kurama Sasuke'yi yere vurdu ve üzerine bastı. Canı yanmış olacak ki bağırdı, daha kötüsü ağzından kan geldi. Gözleri kapandı ve kafası geriye düştü. İşte tam o noktada benim de görüşüm gitti, sadece karanlıktı.
  Yaklaşık yarım saat bu şekilde karanlıkta bekledikten sonra gözlerim etrafı görmeyi başardı.
  Elimi havaya kaldırıp kontrolün kendimde olduğundan emin olduğumda mutlu olmuştum. Ama yanımda bana doğru bağıran Kisame'yi farkedince mutluluğum yok oldu. Büyük bir sinirle bağrıyordu:

  "Onun da o canavarlardan biri olduğunu biliyordum! Madara'ya söyleyelim de gerekeni yapsın! Zaten sadece 3 kişi kaldı, Killer Bee, Gaara ve Naruto. Bunlar da yok olursa artık endişe edecek bir şey kalmaz Itachi!"

  "Ben... bilmiyorum..."

  "Her şeyi geçtim, Sasuke'ye saldırdı!"

  "Kisame, ikimiz de kendi isteğiyle yapmadığını biliyoruz."

  "Obito 10 kuyruklu denen canavarı bile kontrol edebilir diyorsun ama!?"

  "Çünkü o bir Uchiha, Naruto bir Uchiha değil."

  "Süper güçleriniz mi var, neden bu kadar kendini övdün ki?"

  "Her Uchiha'nın doğuştan gelen bir gücü vardır. Bu yüzden senin 'Canavar' diye adlandırdığın bu hastalığın üzerinden gelebiliriz."

  Olduğum yerde doğrulduğumda ikisi de bana döndü. Kisame Itachi'nin kulağına eğilip fısıldadı. Itachi ise gözlerini benden ayırmadan sordu:

  "Neden bu suçu ona atmalıyım?"

  "Çünkü eğer Sasuke birinden nefret edecekse, bu kişi sen olmamalısın. Sonuçta kendi öz abisinin aslında bütün ailesini-"

  Itachi Kisame'nin ağzının üzerine bir tane vurup gülümsedi:

  "Günaydın Naruto."

  "Günaydı- Sasuke nerde Itachi abi!?"

  "Yatıyor. Biraz dinlenmesi gerek."

  Hızla ayaklandım ve Itachi abinin önünde eğildim. Itachi abi ne yaptığımı anlamaya çalışırken bense konuşmaya başladım:

  "Ben... Çok özür dilerim Itachi abi! Sasuke'ye saldırmasına engel olabilecek kadar güçlü değildim.."

  "Kimin..?"

  "Kurama, ismi Kurama! Benim içimde yaşayan ve bana benzeyen ama çok daha sinirli ve insanlara zarar veren bir yaratık o! Sasuke'ye o saldırdı!"

  "Bu konu... çok önemli bir konuya değindin Naruto. Shisui'yle de konuşmalıyız."

  "Ondan önce Sasuke'yi görebilir miyim!?"

  Itachi abi gülümseyerek cevap verdi:

  "Her zaman."