City of Stars ち °dahwoo°

6. Bölüm

Eunwoo'nun ağzından:
O günden beri Dahyun ile konuşmamıştık ve tam olarak 5 gün olmuştu. Her gece yine buluştuğumuz o banka gidiyordum ama o gelmiyordu. Evine gittim ama evde değildi. İlk başta bilerek açmıyor sanmıştım ama sonra onu iş kıyafetleriyle evine giderken gördüm. Sabah benimle beraber de işe gelmiyor. Hiç bir şekilde ona ulaşamıyorum. Ben hayatımda hiç bu kadar çaresiz ve yalnız hissetmemiştim... Geceleri zar zor uyuyorum. Acaba iyi mi diye düşünüyorum. Onu göremedikçe kafayı yemeye başladım. Onu özledim...

Bugün 6. gün ve ben yine bankta oturup onun gelmesini bekliyorum.

Bizim tanışmamız burada oldu bu yüzden burası benim için çok özel. 2 ay boyunca ona olan sevgim yüzünden buraya gelip onu izlemiştim. O ise gözlerinde hüzünle denizi... En sonunda bir cesaretle yanına gittim ve o gün bizim başlangıcımız oldu. Fakat sonumuzun burada olacağını düşünmemiştim.

Düşünceler ağır gelmeye başladığında başkan kalktım ve evimin sokağına girip geçinmeye başladım.

Bugün hafta sonu olduğu için sokaklara kalabalıktı. Özellikle de burası sevimli ve küçük kalelerin en çok olduğu sokak olduğu için her yer doluydu.

Etrafıma baka baka gezerken. Herkese bakıyordum. Belki o da buradadır diye...

Neredeyse gece yarısına kadar gez indikten sonra yavaş yavaş evime dönmeye başladım.

İnsanlar dağılıyorlardı. Hava da soğumaya başlamıştı bunun etkisiyle sokak hızlı bir şekilde boşalmıştı. Bu boşluktan faydalanarak tatlılarını çok sevdiğim pastahaneye girdim. Evet bu o pastahane...

Burası gece 1'e kadar açık olurdu. Nedeni ise belki sevdiğine sürpriz yapmakta gecikmiş birisi olur diyeydi. Saçma gelebilir ama bence çok sevimli. Özellikle sevgililer gününde gece saatleri burası çok dolu oluyordu.

Buranın sahibiyle bir süre konuştuktan sonra afamın karısı geldi. Çok tatlı orta yaşlı bir çiftlerde. Kadınla da biraz sohbet ettikten sonra beni durdurup bir şey sordu.

"O kız nerede?"

"Hangi kız?"

"Eminim anlamışsındır ama anlatayım. Sevdiğin o güzel kız nerede?"

Kadının söylediği şeyle gözlerim ve ağzıma kocaman açıldı. Bunu nasıl anlamıştım? O kadar belli etmemiştim bence.

"Bu-bunu nereden biliyorsunuz?"

Kadın eşine bakarak gülümsediğimde bana yaklaştı ve elini omzuma koyarak devam etti.

"Biz yıllardır çöpçatanlık yapıyoruz. Buraya gelen herkes bizden tatlı istiyor. Ne için biliyor musun? Sevdiklerine vermek için. Bu yüzden geç saatlere kadar açığız ve bu yüzden bu şehrin en ünlü pasta hanesi yiz. İnsanlar bize geldikleri ikinci seferde yalnız olmuyorlar çünkü."

Biraz durup bana baktığında bir şey düşünürmüş gibi adama döndü.

"Onun ikinci gelişi değil ama o hep yalnızdı. Sen o kızı gördün mü?"

"Evet daha bu sabah ona yeni yapyığım kurabiyelerden sattım."

Kadın heyecanla hangi kurabiye lerden olduğunu sorduğunda adama işi anlamış olacak ki 2 tane kurabiye çıkardı ve güzelce paketledi. Kadın yanıma gelip kurabiye leri montunun cebine s oluşturduğu nda şaşkındım.

"Bunları al ve onun yanına git. Seni kabul edecektir... Ve evlat bunlar bizden paraya gerek yok."

Beleşe kurabiye ve motivasyon sayesinde gülen yüzünle önlerinde saygıyla eğildik ve en az 5 kez teşekkür ederek oradan ayrıldım.

Yolda hızlıca yürüyordum. Heyecandan ve özlemden içimin yandığıma yemin edebilirim. Onu çok özlemiştim...

Dahyun'un evinin önüne geldiğimde dış kapıyı açtım ve asansörde yukarı çıkmaya başladım. Evi cidden yüksek bir yerde bu yüzden asansör kullanmak en iyisi.

Asansör en sonunda durduğunda kalp atışlarımı duyabiliyorum. Vücudumun heryerinde atıyordu. Bu hissi bana tek yaşatan insan oydu.

Hızlıca evinin kapısının önüne adımladım ve zile bastım. Saat geç olduğu için geç açacağını düşünmüştüm ama birkaç saniye sonra içeriden adım sesleri geldi.

"Kim o?"

"Tek sevgilin."