Ne Me Quitte Jamais / ChanBaek

•|Hatırlamıyor ama çok güzel|•

Y/N : Ya bendeki ilham gitti:(saçma olursa özür dilerim:(

Chanyeol ne kadar zaman geçtiğini bilmeden gözlerini aralarken aklına ilk telefonu gelmişti. Gece biri aramıştı ama kim olduğunu hatırlamıyordu, telefonuna baktığında Krisin aradığını görünce ayaklanıp hızlıca onu aradı. Bir kaç çalıştan sonra duyduğu uykulu sesle endişe ile dudaklarını dişledi.

"Durumu nasıl? "

"Chanyeol o..beni, Sehunu, kimseyi hatırlamıyor."

Chanyeol titredi. Krisler iyi olması için onu eve gönderip bir gelişme olduğunda arayacaklarını söylemişlerdi. Bir hafta sonra Baekhyun her şeyi bir bir unutmaya başlamıştı.
Küçülmüş ve kızarık gözleri ile evden ruhsuzlar çıkıp hastaneye doğru yürüdü. Araba ile de gidebilirdi ama yürüyerek gitmesi düşünmesi için ona daha çok vakit ayıracaktı.

Hastaneye geldiğinde çıkış işlemlerini yapıp Baekhyun'un olduğu odaya gelip içeriye girdi ve ona baktı, yüzünde burukta olsa bir gülümseme ile.

"Niye geldin? Götürmeyeceksin değil mi beni? "

"Sakin ol güzelim, eve gidiyoruz~"

"N-ne evi?! Kimsin sen?! "

Eşinin yanına yaklaşıp saçlarını okşamak için elini uzattı ama eline vuran ve ağlayarak uzaklaştıran elle duraksadı.

"Baekhyun...ben senin eşinim. Bak eline, yüzük var içinde adımız yazıyor.."

"H-hayır.. Hayır... Ben evli değilim! Ben seni tanımıyorum! Git! "

Titreyen elleri sıkıca tutarak gözlerine baktı.

"Bana bak..sana her şeyi anlatacağım. Sadece buradan çıkalım. "

Zorla da olsa Baekhyun eve gelirken etrafı inceledi otururken. Her yerde fotoğraflar, duvarda asılı bisiklet, çerçeveler ve daha bir çok buna benzer şeyler vardı. Uzun oğlana baktı ve arkasına yaslandı.

"Anlat dinliyorum. "

"İlk başta fotoğraflara bakarsın diye düşünmüştüm."

"Baktım ki? Belki bu ben değilim? Belki sen benim sapığımsın? Belki bu benim kayıp ikizim? Ha?! Nereden bileceğim?! "

"Yaa! Kocana bağırma! "

"Ne kocası be! "

"Bak bağırma öperim! "

"Nah öpersin! Irz düşmanı! "

"Ne?! Ben mi?! "

"He sen! "

İkisi de bir an duraksayıp daha sonra gülerken Chanyeol gülüşünü durdurup karşısında duran meleğe baktı.

"Öyle güzelsin ki..."

Y/N : umrm bğnmişsnzdr arkdşlr