Simula

179 5 0
                                    

Yumi's POV

"Ano ba yan paulit ulit na lang yan storya mo mamay" reklamo ko. Si mamay ang step mother ko. Ang sabi kasi nang amang hari namatay ang nanay ko nang isinisilang palang ako.

"Wag ka ngang magreklammo yumi" tiningnan ako nang masama ni Stephanie. Siya naman ang kapatid ko sa labas este anak siya ni mamay kaya step sister ko na din siya. Nakakairita lang siya minsan dahil ang arte arte niya sarap niyang ingudngud sa putikan.

"Ayan nanaman kayo. Masusumbatan" saway ni mamay. Inirapan ko lang si steph dahil nakakaumay pagmumukha niya psh.

"Ipagpatuloy mo na lang po mama" aniya.

"Sige, So sabi nang propesiya may isang nilalang ang makakasira nang sagaradong ollymphia." Kwento ni mamay. Ang ollymphia ay isang mahiwagang bola. Di ito gaanong malaki pero malakas ang kapangyarihan nito.

"Ei? Ang bad naman nang nilalang na 'yon"

"Wag ka ngang maingay steph. Sungalngalin kita dyan ei" banta ko nagpout lang ito habang si mamang naman ay tumatawang umiiling.

"Pero may nilalang na makakabuo uli nito. Pero walang nakakalam kung sino ang nilalang na makakabuo muli nito. Maaring 'yung nakasira o 'yung ibang nilalang" pagapapatuloy ni mamay.

"Diba mama sabi mo pag nasira ang ollymphia, wala nang magproprotekta satin?" tanong ni steph.

"Oo, Ang ollymphia lang ang makakaprotekta sa buong kaharian" sagot ni mamay.

Napatingin ako sa pintuan at nakita roon ang amanghari. Tumayo agad si mamay at steph. Bahagya silang yumuko para mabigay respeto. Kahit asawa ni mama yang hari at step father ni step ang amang hari ay nabibigay sila nang respeto sa kanya. Nanatili lang akong nakatayo at hinihintay ang paglapait nang amang hari.

Umiling iling si mamay dahil di ako nagbigay nang respeto sa amang hari. Oh well tatay ko lang naman ang amang hari bat pa ako magbibigay nang respeto? At tsaka di ko pa nagawang yumuko kahit kanino. Isa akong prinsesa at di matatanggap nang ego ko ang pagyuko. Ako dapat ang nirerespeto hindi sila.

"Amang hari" ngumiti lang ang amang hari sa kay steph.

"Anong kwenekento mo sa kanila sapahire?" tanong niya kay mamay. Bahagya namang umisid si mamay.

"Kwenekwento ko lang ang tungkol sa ollymphia" sagot ni mamay habang nakayuko. Umigting naman ang panga nang amang hari.

"Elizabeth Diba sabi ko wag mo 'yong ikwekwento sa kanila? Bata pa sila!" aniya.

Umiwas ako nang tingin at pinanood ang mga ibong lumilipad nang Malaya sa labas. Nakaramdam agad ako nang selos dahil sa natatamo nilang kalayaan. Hinayaan ko si mamay at ang amang hari na magusap.

"Yumi! Psst!" nabaling ang atensyon ko sa taong nasa puno. Kumunot ang nook o nang nakita ko si john na nakaupo roon at kumakaway sakin.

Kaiabigan ko siya simula pagkabata. Karaniwan lang ang buhay niya digaya sakin.

"Oh my! Si john!" tili ni steph. Gusto ko sanang sungalngalin siya nang stick dahil sa ingay niya kaya lang nandito sila mamay baka ipagtabuyan nila ako paalis sa kaharian.

Tumayao ako at dali daling lumabas nang kastilyo at pumunta sa hardin. Bumungad ang gwapong mukha ni john sakin. Nakangiti siya at binibigay sakin ang bulalak. Napapalibutan ang bulaklak nang gliters at umiilaw pa ito.

"Para sayo" inabot niya sakibn ang bulaklak at kinuha ko naman 'yon. Hinila niya ako papunta sa ilog. Na di kalayuan sa kaharian.

Bumungad sakin ang naparaming bulaklak na kagaya nang hawak ko. Pero ibang kulay ang naroon. Naagaw nang isang tree house ang mata ko.

"Akyat tayo dali" anyaya niya.

Tumang ako. Pinunit ko ang ibabang parte nang gown ko dahil nahihirapan akong gumalaw. Di na nagulat si john sa ginawa ko. Maaring nasanay na siya na ginagawa ko 'yon sa damit ko. Umakyat kami sa tree house.

Bumungad sakin ang simpleng ayos nang tree house. May mesa doon at madaming unan. Puno naman ang mesa nang pagkain kaya mas lalong lumaki ang ngisi ko. Sumilip ako sa bintina at nakita ang kabuuhan nang kaharian. Ang kaharian nang floreya. Ang kaharian nangkakaibang nilalang.

Umupo si john sa sa harap ko. Hinayaan ko lang siya habang abala pa din ako sa pagtingin sa labas.

"Yumi" banggit niya sa pangalan ko. Lumingon naman ako sa kanya at nakita ang malungkot niyang mata.

"Bakit?" tanong ko, nakaramdam agad ako ng takot at sakit sa mga nakikitang emosyon sa mata ni john.

"Aalis na kami" pagkasabi niya nun bigla na alng tumulo ang mga luha ko na kanina pang nagaabang.

ta-p��4 }�$

MY DEMON PETTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon