Tam iki yıl olmustu! Bu iki yılın sonunda büyük gün gelmişti. Sabah erken kalkıp siyah bir pantolon, beyaz bir gömlek, siyah yağmurluk ve siyah spor ayakkabılarımı giyip evden çıktım. Koşar adımlarla kurulun binasına girip kimliğimi okuttum. En iyi arkadaşım olan Olivia'nın yanına gittim. Herkes büyük gün için çok heyecanlıydı. Sonunda kurtadamların inini bulmuştuk. Olivia bana dönüp gülümsedi.
"Büyük gün! " dedi. Gözlerinin içi parlıyordu. Mutluydu, böyle bir günde kim mutlu olmazdı ki zaten? Kate yani halam ayrıca patronumuz yanımıza yaklaştı ve "Hadi! Büyük gün için heyecanlı değil misiniz yoksa? Hazırlanın!"dedi ve gülmeye başladık. Halamdan öğrendiğim bir şey vardı. Avlanmak insan öldürmek degildir. İnsan hayatını korumaktır. Bu kadar basit.
Yola çıkıp görev yerine ulaşmıştık ben ve Olivia halamın yanındaydık. Binanın kapısına sessiz ve küçük adımlarla ulaşıp kapıyı kırıp içeri girdik.İçerdekiler bizi görür görmez ayağı kalkıp kurtadama dönüştüler Olivia'ya ya baktığımda şaşırmış olduğunu gördüm.Benim için sorun değildi daha öncede bir kurtadam görmüştüm ama Olivia için bir ilkti. Kurtadamlar ya yalnız ya da bir sürüde olurlar ve başlarında onları yöneten bir alfaları olur.Alfa'nın bir farkı gücü diğer anlaşılır farkı ise gözleridir.Her ne kadar güçlü olurlarsa olsunlar sayıca onlardan üstün olup çevreyi kuşatmamız bir avantajdı.bir grup sağ bir grup sol olmak üzere sürüye saldırdık.Bana doğru gelen kurtadama yumruk salladım diğer elim tam hançerime giderken yumruk attığım elimi tutup beni yere devirdi üstüme doğru kükredi.Bir boşluk bulup kalktım ve ense tarafına dirseğimi geçirip onu sersemlettim.Fakat bu fazla uzun sürmemişti hem erkek olup hemde benim iki katım olması beni zorluyordu.Sol tekme sağ yumruk ve onun bana yolladığı hareketleri tahmin edip savunma yaptım.Bir anda aklıma Olivia geldi ona bakarken önümdeki kurtadam bana vurup duvara yapışmamı sağladı.Bana doğru gelirken silahımı çekip tam kalbinden vurdum. Önce ne olduğu o kargaşada pek anlaşılmadı ama kurtadam yere yığılınca sürünün kalanının dikkatini çekmişti.Kurtadamı tam kalbinden vurup öldürmüştüm gözümü bile kırpmamıştım.Cesede üç erkek kurtadam baktıktan sonra bana yöneldiler iki kişi koluma yapıştı ve beni sabitlediler diğeri ise yüzüme yumruklar atıp karnıma darbeler indirmeye başladı.Ne gariptir ki darbeleri sanki ufak bir çocuktan yiyormuşum gibi geliyordu. Olivia yanıma gelip bana yumruklar savuran kurtadama hançer saplamaya çalıştı ama pek başarılı olduğu söylenemezdi diğer ikisi beni tutuyorken Olivia bir yumruk salladı, kurtadam Olivia'nın elini tutup büktü. Olivia çığlığı bastı ve yanımdakilerden birinin elinden kurtulup diğerine yumruk attım sendeleyip yere düştü diğerine yönelip onada yumruk attım.Düştü ama başka kurtadamlar gelip onların görevini üstlenip beni tekrar olduğum yere sabitlediler.Olivia'nın acı dolu çığlığını duyunca başımı oraya çevirdim kurtadam bir anda Olivia'ya vurdu ve Olivia duvara çarpıp yere düştü böyle bir darbede ben bile sıyrılamazdım Olivia'nın gözlerinin kapandığını görünce içimi bir panik kapladı. Sert ve yüksek bir sesle "Olivia!"diye seslendim ses veya hareket yoktu zaman benim için donmuştu.Sonunda beni bıraktıkları an Olivia'nın yanına koştum ve onu kollarıma aldım."Olivia"yanıt gelmedi bağırarak "Olivia!"dedim irkilerek uyanıp öksürmesi bir oldu. Azından kanlar gelmeye başladı.
"Olivia sakın yapm..."derken cümlemi yarıda kesip kısık bir sesle konuştu."Özür dilerim...ben...bu bir gün olucaktı"dedi azındaki kan ve göz yaşları sebebiyle sesi kesik kesik çıkmıştı."Seni seviyorum Allison.." dedi ve daha beter öksürüp gözünü yavaşça kapattı. Tek diye bildiğim "Bende..bende seni seviyorum Olivia...bende"diyerek ağlamaya başladım.Bugünün böyle olmaması gerekiyordu eve girdiğimizde bugünü konuşup gülmeliydik.
