Unfinished story

Kabanata 6

1908???No!No!No!No

Hindi pwede to.Naglakad ako sa ginisingan ko kanina pero wala na dun yung libro na binabasa ko.Napalitan ito ng ibang libro at nasa wikang di ko maintindihan.

"Helena,are you okay?"napatingin naman ako nang biglang bumukas yung pinto.

Pumasok ang isang magandang babae na halos ka-age ni mom.Nakasuot ito nang parang gown pero di gown--basta nakasuot ng damit.

Napatingin din tuloy ako sa damit ko at nakita kong katulad din ito.

Tumingin siya sa paligid medyo nagkalat yung ibang gamit

"What happened I heard you scream earlier" nag-aalalang tanong niya.

Hindi na ako nakaimik dahil sa pagkagulat.Bakit ganito?Hindi naman siguro nasa lumang panahon ako dahil english ang gamit naming salita.Iba rin ang damit namin dahil parang sa hollywood movie na pang reyna.

"I dont--ahhh"napatalon ako sa gulat ng maramdaman ko ulit yung pusa sa paanan ko.Kailan ba titigil 'tong pusang 'toh Pag di ako nakapagpigil ipapatapon ko toh.

"Anong nangyari?,What happened to you darling"

"Get away that cat"tinuro ko yung pusa sa may paanan ko.Agad naman niya itong binuhat at inilayo sa akin.

"Damn that cat.I dont want to see it again here in my room"Napatingin ulit ako dun sa baae at nakita ko ang marahan nitong pagkunot ng noo.

"But she's your pet Helena"

Medyo nagulat naman ako.Una dahil kahit kailan di ako mag-aalaga nang pusa at pangalawa dahil sa itinawag niya sa akin.Helena?

"Offelia pakikuha muna nitong si Snow"agad namang kinuha nang babaeng nasa likuran niya yung pusa.Ngayon ko lang napansin na may nakasunod pala sa likuran niya.

Nilapitan ako at hinawakan ng babaeng ka age ni mom .She also brush my hair using her finger.Things that my mother doing everytime I'm going to sleep when I'm still a child.

"Helena my dear,Alam kong hindi mo nais bumalik dito sa Pilipinas,ngunit sana ay maunawaan mo ang desisyon naming ito"

"Para rin maunawaan mo ang kulturang kinalakihan ko,ang kultura nang Pilipinas.Alam kong ikaw ay nasanay na sa inglatera ngunit sana naman ay mabigyan mo nang pagkakataong makita mo ang ganda ng lugar na kinalakihan ko."

Hinalikan pa nito ang aking noo bago pumunta sa may pintuan

"Helena,alam kong di kapa nakapamili pagdating natin kahapon marahil ay dahil sa pagod ngunit hayaan mo papasamahan kita mamaya pagkatapos nating mag-agahan."kinuha nito ang pusa I mean si Snow pala,sa babaeng nasa likod nito.Masasabi kong medyo matanda siya sakin ng ilang taon base sa mukha at gaano siya katangkad.Probably 2 to 5 years I guess

"Offelia pakiasikaso muna si Helena,total ay naghahain pa lamang sa ibaba."

Lumabas na ito at tanging kami na lang ni,so called,offelia ang naiwan sa loob

I feel kinda scare sa pagkakatingin niya sa akin.I just sit on my bed para maiwasan rin ang mga titig niya.

"Hindi ka si Helena hindi ba?"napakunot ang noo ko nang magsalita siya

"Sa buong taong paninilbihan ko sa mga Salvador kilalang kilala ko sila.Lalong lalo na si Helena dahil malapit ako sa kanya.Sa ipinapakita mong mga kilos napapatunayan kong hindi ikaw si Helena.Ngayon binibini sabihin mo kung sino ka"

Napa-rolled eyes naman ako sa haba nang sinabi niya.Alam kong dapat gumalang sa mas nakatatanda,I think she is 1 to 2 years older than me,pero this situation..arghhh i hate it.I dont know where I am.I don't know who they are.

"Youre right I am not Helena cause i am Jealena.Pronounce as He-ley-na.Not -He-le-na."inisa isa ko talaga yung pagpropronounce.One of the things that I dont like ay yung na mi-mispronounce yung name ko.

"Galing kang hinaharap"sa pagkakataong yun ay napatigil ako sa sinasabi niya

"Pa-ano mo nalaman?"gulat na tanong ko

"Dahil galing din ako sa hinaharap at alam kong ang pag-asta mo ay pang hinaharap"

Through her speech made me think of something.Pano ba umasta ang nadito?

Saka anong masama sa pagsasalita at pag-asta ko? pero dahil narin sa sinabi niya nabuhayan ako ng pag-asa.Kung galing din siyang hinaharap maaaring alam niya kung pano makakabalik

"That great"masayang wika ko. "So pano makakabalik ?"

"Hindi ka na makakabalik--"

"ANO?"
Napatayo ako sa sobrang gulat sa sinabi niya.
So ibig sabihin dito na ako titira.Dito na ako mag-aasawa?Dito na ako magkaka -anak?Dito na ako magkaka-pamilya ?Dito na ako mag kaka-apo ?Dito na ako tatanda ?Di ko na makikita sina Daddy,manang and mom,At yung mga friends ko????!!!

"maliban na lang kung magagawa mo ang dahilan kung bakit ka napapunta rito"

"Ehh ano po ba ang dahilan ng pag punta ko dito"even though I'm maldita alam ko pa rin gumalang at tanging siya lang ang makakatulong sakin.

Umiling namn siya."Tanging ikaw lamang ang nakaka -alam niyon"saad niya.

Pano ako?Ni hindi ko nga alam kung anong dahilan at napapunta ako rito ehh.Nakatulog lang ako sa table ko habang umiiyak tapos paggising ko nandito na ako.

Napabuntong hininga na lang ako sabay higa nang tuluyan sa kama ko.Wala na talagang pag-asa.

"Sige,Maligo ka na batid ko naman na hindi mo nais na paliguan pa kita"

Napangiwi naman ako.Seriously??Kaya ko naman ang sarili ko ahh

"Ahmm Ofelia,may I know kung anong date na?"tanong ko bago ako pumasok sa—i think bathroom.

"ikalawa nang setyembre taong isang libo't siyam na daan at walo"saad niya

"What?can you please say it in English ,ganon din yun"

"Kung maninirahan ka dito nang matagal dapat lamang ay masanay ka na.Sige na maligo ka na"

Tssk kahit kailan di ako masasanay at isa pa wala among planong magtagal dito noh.

Nagsimula na akong maligo saka inisip ang sinabi ni Ofelia .Tagalog na tagalog kasi ehh.Noong elementary nga kahit Filipino yung subject namin o kaya kasaysayan,yung mga taon binabasa ko lang ng twenty-blalbla for example twenty-fifteen,ehh wala lang sa teacher namin,tapos dito??.

Ikalawa ng Setyembere..Obviously September 2 hindi pa naman ako ganon kabobo para hindi malaman yan.At ang taon isang libo at siyam na daan at walo.One thousand nine hundred eight. If i read it by two digit its 1908

September 2 1908

Naalala ko bigla yung sinabi nilang dumating kami kahapon.September 1.

Anong meron sa September 1,1908??

Biglang nanlaki ang mata ko nang maalala ko ang binasa ko

Ika-1 nang setyembre 1908,araw nang sabado nang dumating ang pamilya Salavador sa kanilang mansiyon sa Bayan nang Sirius pagkatapos nang 11 taong paninirahan nila sa inglatera.