Detox Love

1

Kristia's PoV

Kristia Dalene Jimenez, 19 years old. Mahal na mahal ang isang Michael Panaligan. My childhood bestfriend.

Ok naman lahat sa aming dalawa ni Michael ehh, noon. Magkababata kami. Bestfriends. We know each other too well. We became friends through our parents. Lagi kasi kaming isinasama sa mga lakad nila. Not until he knew na ikakasal kami. Masaya ako. Oo. Kasi matagal ko na siyang gusto. But him? He changed. Hindi na siya yung lalaking una kong nakilala. All because of a stupid arrangement, nag-iba siya.

"After college, you guys are set to be married. Isn't it great?" Tita Carmi

"Married po?"

"Yes!"

"Ma?! What the heck?!" Michael

"Words Michael!"

"Why would you set us up for marriage?!"

"Ayaw niyo ba?"

"Gus-"

"Of course ayoko ma!"

I stayed silent. Okay. Hindi ka niya gusto Kristia. Manahimik ka na lang.

"Ikaw Kristia ayaw mo ba?"

"Of course ayaw niya din! Bestfriends kami ma! We're not lovers!"

"Hindi ba dun na din papunta yon?"

"No! Hindi ko siya gusto!"

Aray.

"Whatever you say young man. The arrange marriage is going to pursue whatever you say"

"Fck!" Sabi niya bago umalis sa dining area

Days after that, he doesn't want to hang out with me.

"Michael may problema ba? Is this still about the arrange marriage thing?"

"Obvious ba?"

"Well wala naman tayong magagawa sa parents natin di ba?"

"What?! So you're just gonna go with the flow?!"

"Anong magagawa ko?" Gusto ko din to Michael.

"Don't tell me you like me?! Na gusto mo tong kasal na to?!"

"Kumalma ka nga! Excuse me??? Ikaw gusto ko? Yak! Eww! No?!"

"Good. Coz I don't like you"

"Same to you! Hayp na to, gwapo ka gwapo?!"

"Oo! Hahahahaha"

"Kapal ng mukha mo oy! San banda?! Mukha kang unggoy oy!"

"Mukha akong unggoy? Talaga?" Nilapit niya yung mukha niya saken

"Anong ginagawa mo?!"

"Titigan mo nga tong mukhang to san banda yung unggoy ha??"

"Lahat! Bleh!"

Pinitik naman niya ang noo ko pagkatapos saka siya lumayo

"Let's stay bestfriends whatever happens okay?"

"Oo naman! Sino ba magtatagal sa ugali mo kundi ako?!"

"Kaya ikaw bestfriend ko ehh!" Sabay akbay saken

"Y-yeah. Bestfriends"

"Alis na ko. Baka isipin pa ng iba magjowa tayo"

"Sabay ba tayo mamaya??"

"No! Umuwi ka ng iyo!" Sigaw niya habang papalayo saken. Dati siya pa nag iinsist na sabay kami, ngayon, he hates it.

Dismissal time bigla na lang siyang sumulpot sa harapan ko...

"Oh? Bakit? Akala ko ba hindi tayo sabay?"

"Hindi nga. Pero pwede ba sagutin mo tawag ni tita?! Ako yung pinepeste ng mama mo eh!"

"Sorry naman lobat ako!"

"Tsk! Umuwi ka sa inyo! Magttext na lang ako kay tita. Magdala ka nga ng powerbank next time"

"Opo tay! Tss!"

Paguwi ko non sa bahay I told them not to ask me from Michael anymore pero hindi sila nakikinig. They are telling me na responsibility ako ni Michael since I'm his fiancée.

"Hindi na ko bata ma!"

"Kahit pa. Babae ka. He should take care of you hanggang sa ikasal kayong dalawa"

"But ma!"

"Mahal mo di ba? Anong problema mo?"

"Hindi niya ako gusto ma! Ok na?!"

"Magugustuhan ka rin ni Michael iha. Believe me. This arrangement will be of help"

"I don't know ma"

"Trust us okay?"

"Ok. Fine"

Nagtiwala pa ko noon kina mama. I was hoping for the best. Yun pala worst ang mangyayare.

"Tell me you wanted this Kristia! Every minute gusto nila alam ko nasan ka! I'm not your fcking yaya?! At bakit sa halip na magalit ka parang okay lang kayo ng parents mo ha?! You really wanted to marry me do you??"

"Kung sabihin kong oo! Ha?!"

"You're unbelievable.Hinding hindi ako magkakagusto sayo"

"Don't worry. Alam ko yon." Umalis na ko sa tambayan namin. We have our own safe place when sht happens. Now that's where sht happened.

How do I unlove you? Can I slowly forget about you?