Kaybolmuştum, uzun süre önce. Buraya nereden, ne zaman ve neden geldim bilmiyordum. Tek gördüğüm önümde bitmek bilmeyen sisli bir yoldu. Yol, dallarında yaprakları bile olmayan kuru ağaçların olduğu sessiz bir ormana çıkıyordu. Orman fazla sessizdi ta ki o sessizliği yırtarcasına duyduğum çığlığa kadar. Koştum! Nefesim kesilene kadar aradım o çığlığı ama bulamayacağımı anlamış, yolumu artık tamamen kaybetmiştim. Geceyi burada geçireceğimi anlamış olsam gerek kendimi misafir ettirecek yer bakıyordum ormanın derinliklerinde. Kendime kuytu bir köşe buldum ve oturup düşünmeye başladım. Kafamın içinden geçen bir dolu düşüncenin arasında gökyüzündeki yıldızlara daldığımı farketmemiştim. Kendime geldiğimde ise ormanın aslında hiç de sessiz olmadığını anladım. Nereden geldiği anlaşılmayan garip sesler ve üzerime dikilmiş küçük parlak gözler beni hayli huzursuz etmişti. Küçüklüğümden beri karanlıktan korkardım her çocuk gibi ama benim korkumun asıl sebebi karanlıkta ne ile karşılaşacağımı bilememekti sanırım. Sonraları karanlığa karışınca anladım aslında pek de korkulacak bir şeyin olmadığını çünkü ben de yavaşça ormanın sessizliğine, karanlığına karışıp o karanlığın bir parçası olmaya başlamıştım. Ama buraya ait olmadığımı, asla bu şeyin bir parçası olmayacağımın farkındaydım ve direnmeliydim. Sessizliği bozan seslerin arasına diğerlerinden farklı olan bir ses katmak geçti kafamdan. Uzun zamandır dinlemeye çekindiğim ve dinlemeye başladığımda kaburga kemiklerini kıracak derecede beni alaşağı eden o şarkı..
Bu gibi durumlar için çantamda taşıdığım bir kaç birayı çıkarıp yudumlamaya başlıyordum etrafı kolaçan ettikten sonra. İçtikçe biraz daha gevşiyor ve sakinleşiyordum artık ormanın sesini değil sadece o şarkıyı duyuyordum, bir astım hastasına bile sigara yaktıran o şarkıyı. Şartlar o kadar uygun ki, ilham perim bile gitmiyor yanımdan ve fısıldıyor: "Çıkar kağıt ve kalemini yaz hadi" diyor. Söylediklerini yazmamı istiyor hiç gelmeyecek kadın için. Bir kaç kağıt karalıyorum, yorulmuyorum yazarken ve sonunda o da herkes gibi uzaklaşıp gidiyor benden. Şarkı sürekli başa sarıyor yeniden yeniden dinliyorum. Kaç defa dinlediğimi bilmediğim bu şarkı her yeniden başlayışında bana bir sigara daha yaktırıyordu ki hemen yanımda küçük bir izmarit mezarlığı oluşmuştu.
