Darker Than Black - Chat Noir (Miraculous Special Fanfic Series-1)

8

O kadar sesli bağırmıştı ki bir tane koruma onu tutmaya yeltenmişti. Gabriel'ın gözleri dolmuştu. Bu kelimeye değer veriyor olmalıydı. Gözyaşlarının akmasına izin vermeden kendini toparladı ve Chat'e yaklaştı. Chat gerilemedi, kaçmadı. Korkmuyordu.

"Oğlum..." diye başladı Gab.

"Bak, sana zarar vermek istemiyorum ve elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorum. Bana Angel'ı tarif edersen belki onun kim olduğunu bilebilirim. O isimde kimseyi tanımıyorum ve-"

"Bana." dedi Chat onun sözünü keserek. "Yalan söyleme." Yalan kelimesini vurgulamıştı. "Tanıdığını biliyorum. Buradaki herkesi tanıyorsun, burası senin. Yoksa değil mi?"

"Evet... Binanın sahibi Gar ancak ortağız. Benim. Korumalar dışında Herkesi tanıyorum ancak bizim laboratuvarımızda veya çalışanlarımız arasında Angel adında birini tanımıyorum. Korumalar, siz tanıyor musunuz?" diye üsteledi Gabriel. Korumalar birbirlerine bakarlarken iki koruma öne çıktı, maskelerini sırasıyla çıkardılar ve "Benim adım Angel efendim." dediler aynı anda. Sonra karmaşık bir şekilde konuşmaya başladılar, tam anlaşılmıyordu ancak ikisi de Chat ile konuşmadıklarını söylüyorlardı kısaca.

"Tamam, kesin." dedi Gabriel. Aniden sustuklarında Chat'e döndü. "İkisinden birini tanıyor musun?"

Chat düşündü. Angel'ın sesini düşledi, hayır ikisinin sesi de benzemiyordu. Chat konuşmaya başladı "Aslına bakarsan, onu hiç görmedim." Gab şaşırmıştı. Kızgın bir ifade takınmıştı, ağzını açmıştı ki Chat devam etti. "Ancak sesini tanıyorum. İkisi de Angel değil." dedi ümitsiz bir biçimde.

Gabriel gerçekten ona yardım etmeye çalışıyordu. "Bak, arkadaş aradığını biliyorum. Küçük bir çocukken benim de hiç arkadaşım yoktu ve sürekli yalnız kalırdım, üzgündüm. Sonra bir kız geldi. Benimle oynamak istediğini söyledi. Doğduğum günden beri sadece o kızın arkadaşım olduğunu hatırlıyorum. Kendisiyle evlendim ve hiçbir zaman hedeflerimin peşini bırakmamamı söyleyerek dünyaya veda etti..." Gözleri dolmaya başlamıştı. Konuşmakta zorlanıyordu. "O yokken hep hayali arkadaşlarım olmuştu. Onlara büyüyünce insanlara ne kadar zeki olduğumu kanıtlayacağımı ve dünyayı buluşlarımla değiştireceğimi anlattım. Onlar cevap vermezdi ancak ben cevap verdiklerini düşünürdüm. Onlarla konuşurdum, Emily'ye hayallerimi anlattığımda o beni kutlamıştı. Başaracağıma inanmıştı." Sesi gittikçe boğuklaşıyordu. "Ve şimdi başardım." Chat tüm bunları dinlerken üzülmüştü, Gabriel'a birde ben senin oğlun değilim demişti; onu üzmüştü. Ona Angel'ın gerçek olduğuyla ilgili haykırmak istedi, hayal olmadığını söylemek istedi ancak sustu. Gabriel devam edene kadar sadece sustu.

"Hayalimi devam ettirmek için sana ihtiyacım var. Şimdi, benimle misin Chat Noir?"

"Evet." dedi Chat. Sonra eklemesi gereken başka bir kelimenin daha olduğunu hatırladı ve derin nefes aldı.

"Baba."