The Variables

CHAPTER 3

JAPAN

THIRD PERSON'S POV

Naglalakad ngayon so Ryu papunta sa kanilang mansion upang bumisita. Matapos kasi ng anim na buwang paglalayas, nakaramdam sya ng lungkot at pangungulila kaya ngayon nagpasya syang bumista sa bahay nila.

Habang naglalakad si Ryu iniisip nya kung ano ang pwedeng mangyari pagdating nya sa mansyon. Bawat hakbang nya papunta sa kanila ay nadaragdagan any kaba sa puso nya. Habang iniisip nya ang mga posibleng mangyari ay di nya na namalayang nakarating na pala sya sa harap ng mansyon nila.

'Yukihira's Residence' ang nakasulat sa gilid ng kanilang gate. Nagdadalawang isip si Ryu kung pipindotin nya ba ang doorbell o hindi.

*ding dong*

Huminga sya ng malalim bago ulit nasundan ng ikalawang doorbell.

*ding dong*

At ikatlo.

*ding dong*

Matapos nyang gawin iyon ay napalunok sya at biglang lumakas at bumilis ang tibok ng puso nya sa kaba at takot. Di nagtagal ay may lumabas na isang matandang babae.

"Kunbanwa, Kushina-san," bati ni Ryu sa matandang babae.

"Oh, Ryu-kun, I'm glad you finally come home," masayang bati ng matandang babae.

"I'm just here to visit and I'm not coming home," sabi ni Ryu.

"Ryu-kun, your mother was really lonely since you left, I'm sure she will be happy to see you," sabi ng babae sa kanya.

Ngumiti lamang ng kaunti si Ryu sa sinabi sa kanya ng babae at lumakad na papasok sa loob ng mansyon.Pagkapasok niya sa loob at agad siyang binati ng ilan sa mga kasambahay na nakakita sa kanya.

"Konbanwa, Ryu-sama" sabi nila.Paulit- ulit na bumati sa kanya ang mga kasambahay na madadaan niya.

Medyo nakaramdam siya ng konting inis dahil sa paulit- ulit na pagbating naririnig niya. Lumakad pa siya ng lumakad papunta sa kanilang malawak na hardin. Ang kanilang hardin ay ang paboritong lugar ng kanyang mama kaya naisip niya na baka dito niya mahahanap ang kanyang ina.

Pagpasok nya sa hardin ng kanilang mansyon tumambad sa kanya ang mga magagandang bulaklak na nakapaligid sa hardin. May iba't- ibang kulay ang mga ito at mababango pa. Ang kanyang ina ang nag- aalaga sa mga ito.

At doon sa gitna ng hardin nakita niya ang kanyang inang malungkot na nakatitig sa isang litrato. Nakatalikod ito sa kanya, kaya naman ay sya lumakad papunta sa kanyang ina.

"Oka-san I'm here" sabi ni Ryu habang naglakad palapit sa kanyang ina.

Napalingon ang kanyang ina sa kanya at gulat na gulat itong tumakbo papalapit sa kanya.

"Ryu-kun" sabi ng kanyang ina at yumakap sa kanya.

Napakahigpit ng yakap sa kanya ng kanyang ina pinaghalong saya, lungkot at pangungulila ang katumbas ng yakap na yun. Bumitaw na si Ryu sa pagkakayakap sa ina.

"Ryu- kun how are you? I'm so happy that you came back," sabi ng kanyang ina

" I'm sorry Oka-san but I'm just visiting and I'm not going home" sabi in Ryu. Na ikinalungkot naman ng kanyang ina.

"But, why? it's already six months since you left, why can't you just agree to your father and be a doctor just like us?" tanong ng kanyang ina.

"Gomen Oka-san, but I just can't and you know that I don't want to," sabi ni Ryu.

"This is what your father wants and this is what's good for you," sabi ng kanyang ina.

"No it's not, it's not good for me," mahinahong sagot ni Ryu na halatang pinipigilang masigawan ang kanyang ina.

"Why don't you just listen, your brother became a doctor just like us and your father is very proud of him."

"I want to be an artist not a docto---"

"What benefits can you get from becoming an artist huh?!!" nagulat na lang silang dalawa ng biglang dumating ang kanyang ama at nasa likod nito at sumusunod ang isang lalaki na nakatatandang kapatid ni Ryu.

"Ojuo-san, onii-san your here," wala namang emosyong sabi ni Ryu habang tinitignan ang umuusok sa galit na ama into.

"Ryu-kun, little brother, welcome back," sabi ng kanyang kuya tsaka ito niyakap ng mahigpit.

"Answer me Ryu, what benefit would you get in becoming an artist?" nakakunot ang nuo nang kanyang ama habang tumitingin ito sa anak nya.

"I don't need any benefit, I just want to show to other people about the beauty of arts that's all," sabi in Ryu.

"What??! You're just wasting your time" sigaw ng kanyang ama sa kanya.

"Don't you know that doctors like us saves lives, cure illnesses and helps others. A noble profession like ours was replaced by a thing called arts?" may pagmamayabang na sabi nito.

"No, people like you kills many person. Your as despicable just like a living demon. Your worst than Satan himself!!!"

*slap*

Isang sampal ang natanggap ni Ryu nang matapos nyang sabihin iyon. Hindi makapaniwalang tumingin so Ryu sa ama nya habang hawak ang pisngi nito.

"You bastard child! How dare you talk about that to us!!" sigaw ng kanyang ama.

"You killed her," ang sabi ni Ryu tsaka sya mabilis na tumakbo paalis.

Mabilis nyang nilisan ang mansyon, di nya alam kung saan sya pupumta. Takbo lang sya ng takbo hanggang sa nakarating sya sa Parke.

Pagdating nya doon at umupo sya sa isang bench at doon na tuluyang tumulo ang mga luha nyang kanina nya pa pinipigilan. Hindi nya mapigilang maalala ang nakaraan. Lingid sa kaalaman nya ay limang nakaitim na ang nakapaligid sa kanya. Maya-maya ay may naramdaman na syang sakit sa batok na dahilan ng pagkawala ng kanyang malay.

#Moon Suckers T