Sevsene Beni

9. BÖLÜM

Medya: Kırmızı mercimeğim Çağla❤

"İnsafın yok mu senin? Hazır mıyım değil miyim sormadın, aşık ettin kendiiinee. Sonra da hiç oralı olmadınnn!"

Akıllı tahtadan açtığımız müzikle ve ettiğimiz dansla yüksek ihtimal dışarıdan deli gibi gözüküyorduk.

"Şimdi benden ne isterseeen benim sana hayrım yook!"

Barkın kıvırtarak bize eşlik ettiğinde gülüp şarkının devamını getirdim.

"Tarafından katledim, senin bana hayrıın yook!"

"Aşkta dertler katmer katmer, dertlenirsem hak ver hak ver. Şeytan diyor yol ver son ver, sevene de bari son kere şans ver!"

Çağla da bize katılırken Deren çoktan yanımızda yerini almıştı.

"Bensiz mi ayol!"

Oki garip bir konuşmayla dans etmeye başlarken kahkahalarla gülüyorduk.

Buğra, Asena ve Atlas bize nazaran daha sakin oldukları için onlar oturuyordu. Allah'ın ağır abileri..

"Ay Alina!"

Tüm sınıfın gözleri nefes nefese sınıfa girmiş Yağmur'a dönerken ellerini dizine yaslayıp soluklanmaya başladı.

"Ne oldu yine ya?"

Ağlamaklı bir tavırla konuştuğumda doğrulup bana baktı.

"Kötü bir şey değil. Bir şeyler yapacağız seninle, gel."

Kolumdan çekiştirirken şaşkınlıkla ona baktım.

"Ne oluyor be?"

"Bak şimdi,"

Koridora çıktığımızda bana döndü sırıtarak.

"Kimya hocası Kuzey'i çağırmamı rica etti. Derste hocanın yanına gitmesi gerekiyor. Sen derste gelip Kuzey'i çağıracaksın, anlaştık mı?"

Yüzündeki sırıtma bana da bulaşırken hızla başımı salladım.

"Anlaştık!"

Onaylamama gülümseyerek yanağımdan makas aldı ve el sallayarak sınıfına doğru gitti. Sırıtarak sınıfa girdiğimde meraklı gözler üzerimde toplanmıştı.

"Yine ne boklar çeviriyoruz?"

Çağla heyecanla konuştuğunda sorusunu yanıtladım.

"Kimya hocası Yağmur'dan Kuzey'i çağırmasını istemiş. Bende hazır fırsat varken derste gidip Kuzey'i çağıracağım."

"Aman ne harika plan."

Buğra göz devirerek konuştuğunda yüzüm düşmüştü. Her seferinde hevesimi kursağımda bırakıyorlardı. Üzgün yüz ifademle kollarımı göğsümde bağlayıp kalçamı öğretmenler masasına yasladım.

"Neden yanımda değilsiniz?"

Hepsinin kaşları şaşkınlıkla kalkarken bu şaşkınlıklarının ciddi olduğumla alakalı olduğunu biliyordum. Normalde dünya yansa yine neşeli ve güleç bir insan olurdum ama bu tavırları beni gerçekten üzüyordu.

"Neden mutluluğumla mutlu olmak yerine bana köstek oluyorsunuz? Sizinle aram bozulmasın diye bir şey demiyorum ama üzüldüğümü görmüyor musunuz?"

İlk Buğra kendine gelirken bağladığım kollarımı çözüp elimi tuttu.

"Güzelim, seni üzdüysek çok özür dileriz. Senin sonralarda daha çok üzülmeni istemediğimiz için böyle davranıyoruz. Bunun seni üzdüğünü farkedemedik.."