Yeni Şehir

1.Bölüm : Çıkmaz Sokak

(Marry)

New York'a taşınalı tam 1 hafta olmuştu.1 hafta olmasına rağmen şimdiden sokağın yarısıyla tanışmıştım.

Babam işi nedeniyle eve geç saatlerde geliyordu.Annem ise hergün geç saatlerde hastane tarafından çağırıldığı için genellikle geceleri evde tek başıma kalıyordum.

Beni bırakmayan iki dostum vardı.Biri 7 yıldır benimle birlikte olan köpeğim Rosi, diğeri ise kitaplarımdı.Kendimi onların yanında asla yanlız hissetmiyordum.Çok fazla arkadaşı olan her yere uyum sağlayan biriyimdir aslında.Ama bir o kadarda yalnızım.Belki de güvensizlik bilemiyorum.

Babamın işleri nedeniyle hep seyahat halindeydik.Arkadaşlarımla bağlarımı koparmamak için çok çabalamam gerekiyordu.Ama belki bu sefer bu yeni şehirde kalıcı olabilirdik.Babam taşınmayacağımızı söyledi ama bakalım...

Yarın okulda ilk günümdü.Aslında ilk ilk günüm değildi ama yinede her zaman ki o heyecan vardı.

Bu lisedeki son senemdi.

Hayvanları çok seviyorum.Onlarda beni sever.Tüm hayvanlar bana çok çabuk alışır.Aslına bakarsan veteriner olmak istiyorum.Hepsine olmasada hayvanların birazına yardım edebilecektim.

Evde canım sıkılmıştı.Odama çıkarak dolabımdan siyah üzerinde küçük papatya desenleri olan eteğimle beyaz yarım büstiyerimi giydim.Üzerinede salaş kahverengi hırkamı giydim ve saçlarımı gevşek bir at kuyruğu yaptım.

Köpeğim Rosi'yi de alarak dışarı çıktım.6 sokak aşağımızda bir AVM olduğunu duymuştum. Vakit geçirmek için güzel bir yer olabilir diye düşünerek Rosi ile birlikte ilerledik.Biraz uzak olduğu için sokak aralarını kullanmayı tercih ettim.Böylece sorgulayan gözlerde üzerimde olmayacaktı.

İlerledikçe Rosi huzursuzlandı ve beni de çekirtirmeye başladı.

Arkamızdan birinin geldiğini hissettim.Tedirginlikle adımlarımı hızlandırdım.Sokaktan hemen çıkmam gerekiyordu.

Kafamı hafif geriye çevirdiğimde iki kişi olduklarını fark ettim.

Gördüğüm ilk sağa girdim.Lanet olsun!Çıkmaz sokak!Ne yapıcaktım şimdi?

Arkama döndüm.Şişman ve fazlasıyla iri iki adam sırıtarak bana bakıyorlardı.Köşeye sıkışmıştım.

Kaçmak için yeltendim fakat hareket etmemle birlikte sarı gözlü adamda hareket edip beni yakaladı.Bağırmaya başladım ama sarı gözlü adam eliyle ağzımı kapatmıştı.Elini ısırdığımda "Lanet olası sürtük!" diyerek tokat attı.

Aldığım bu darbeyle yere yıkıldım.Üzerime çıkıp kollarımı tuttu.Artık tek yapabildiğim çırpınmaktı ama diğer adamda bacaklarımı tutunca çırpınmakta imkansız olmuştu.

Rosi'nin yapabildiği tek şeyde havlamaktı.Türü nedeniyle saldırgan olmasına rağmen onu sakin ve uysal bir hayvan olarak yetiştirdiğim için o da pek birşey yapamıyordu.

Bulduğum ilk boşlukta Rosi'ye bağırdım. "Koş Rosi!Koş!".Hemen harekete geçti.

Adamlar beni daha çok sıkıştırdı.Ben Rosi'ye bağırdıktan sonra ağzımı daha sıkı kapattı.Çok korkuyordum.Çaresizce içimden dua ediyordum.

Adam elini bacağımın yukarısına çıkarmaya başladığında gözlerim korkuyla irice açılmışlardı.Deli gibi ağlamaya başladım.Hala çırpınmak için çabalıyordum ama nafile.Diğer adam çırpınmalarımı engelliyordu.

"Hey cici kız.Birazcık yaramazlık vakti." dedi sarı gözlü adam.Göz yaşlarımı durduramıyordum.

Bir ses duydum.Fakat göz yaşlarımdan etrafı net göremiyordum.Birden çırpınmalarımın kolaylaştığını fark ettim.

Daha sonra sarı gözlü adamın şaşkınlıkla gevşediğini hissettim.Bunu fırsat bilerek kasıklarına ağır bir tekme geçirdim.Adam yerle bir olmuştu.

"İyi misin?" diye sordu bir ses.Sesin olduğu yöne kafamı çevirdim.Hızlıca gözümdeki yaşları sildim.Artık daha net görebiliyordum.Kafamı sesin sahibine çevirdiğimde derin buz mavisi gözlerle karşılaştım.Hala cevap veremiyecek kadar şaşkındım.Sadece başımı salladım.

Bu mavi gözlerin sahibi kimdi?Yoksa o da mı diğer adamlar gibi kötü niyetliydi?Belkide kurtarıcısıydı?Ya da hiç kimse?

Arkadaşlar ikinci bölümde hazır fakat isteğinize göre yayınlıyacağız.Yorumlarınızı bekliyoruz :))

Not: Multimediadaki Marry :)

-İras