Yeni Şehir

2. Bölüm : Egoist

Yeni bölüm için biraz beklettik ama uzun bir bölüm yazdık.Yorumlarınızı ve votelerinizi bekliyoruz.Şimdiden hepinize teşekkür ederiz. :))

-İras

Korkuyordum.Kendimi hiç bu kadar çaresiz ve güçsüz hissetmemiştim.Her zaman ayakta dim dik duran ben yıkılmıştım...

Olanları idrak etmeye çalışırken "İyi misin?" dediğini duydum.Gözlerimde ki yaşları silerken sadece başımı salladım.Göz yaşlarımı sildiğimde daha net görmeye başlamıştım.Ve o buz mavisi gözlerle karşı karşıya geldim.

Bana yaklaştığını fark ettiğimde istemsizce irkildim.İrkildiğimi fark edip geri çekildi.İkimizde hiç birşey demiyorduk.Ben irice açtığım gözlerimle etrafa bakıyordum.Gözüm sarı gözlü adama çarptı.Yerinden doğrulmaya başlıyordu.Mavi gözler baktığım tarafa bakınca benim gördüğümü gördü ve beni kolumdan tutup sokağın çıkışına doğru çekmeye başladı.

"Çabuk burdan uzaklaşmalıyız" dedi ama sesinde ne en ufak duygu barındırmıyordu.Hiç düşünmeden peşine takıldım.Rosi'de peşimizden bizi takip ediyordu.

Caddeye çıktığımızda bulduğum ilk yere oturdum.Olanları düşündükçe gözlerim doluyordu.Az önce neler olmuştu, mavi gözlerin sahibi gelmeseydi daha neler olurdu düşünmek dahi istemiyorum.

Kafamı kaldırdığımda mavi gözlerin beni süzdüğünü fark ettim.

"Teşekkür ederim." dedim bişey deme gerekliliği duyarak.Mavi gözlerim sahibi ise hiç birşey demeden arkasını dönüp yürümeye başladı.

"Farkındaysan teşekkür ettik burda demi!?" diye bağırdım arkasından.Neden böyle bir çıkış yaptığıma bende şaşırmıştım.

Mavi gözlerin sahibi birden duraksadı sonra küçük bir tereddütle yeniden hızla yürümeye devam edince bize bakan insanları umursamayarak yeniden bağırdım.

"Sen kendini ne sanıyorsun?" dediğimde çoktan uzaklaşmıştı bile. Çok sinirlenmiştim.Haklıydımda.Tamam birden sokakta belirip o adamlardan kurtulmama yardımcı oldu ama sonrada teşekkürüme hiç bir cevap vermeden sadece arkasını dönüp gitmişti.Tam bir egoistti!

Sinirlerimin bozulduğunu fark eden Rosi bana biraz daha sokuldu.Başını okşadım.Geriye kalan tüm enerji kırıntılarımı toplayıp yerden de destek alarak ayağa kalktım.Yavaş adımlarla eve doğru yürümeye başladım.Sanırım bundan sonra ara sokaklara asla giremeyecektim.

Eve geldiğimde hemen odama çıktım.Ayakkabılarımı odanın bir köşesine fırlatarak kendimi yatağa attım.Çok yorgun hissediyordum ki bu bugün olanlardan sonra aşırı normal bir şeydi.

Duş almam gerektiğini düşünerek zorla yataktan kalkıp banyoya doğru yürüdüm.Küvetin içine sıcak su doldurup içine duş köpüğü attım.Aynanın karşısına geçip kendimi incelemeye başladım.

Kahverengi gözlerim, esmer tenim ve dalgalı kahverengi saçlarımla güzel denilebilecek bir kızdım.

Daha fazla ayakta duramayacağımı fark ederek küvete girdim.Gözlerimi kapatıp kafamı temizlemeye çalıştım.Sıcak su tenime işledikçe rahatladığımı hissediyordum.

Yaklaşık yarım saat suyun içinde o vaziyette durduktan sonra parmak uçlarıma bakarak artık sudan çıkmam gerektiğine karar verdim.

Havluya sarılıp dolabımın önüne geçtim eşofmanlarımı giydim.Acıkmıştım.Aşağıya inip mutfağa ilerledim.Her zaman olduğu gibi yine evde tektim.Neyse ki evde tek kalmayı seviyorum yoksa evde durmak benim için eziyete dönüşebilirdi ki bunu hiç istemem.