𝘛𝘩𝘦 𝘗𝘳𝘰𝘱𝘩𝘦𝘤𝘺

Chapter 5

Το Σάββατο...

Valentina's pov

/- <Valentina...> άκουσα για πολλοστή φορά την ίδια αντρική φωνή που με φωνάζει κάθε φορά που βλέπω αυτό το όνειρο.

Μα καλά και αυτός ο τύπος άλλη δουλειά δεν έχει από το να έρχεται στο όνειρο μου και να μου σπάει τα νεύρα.

Valentina- <Τι θες ποια από την ζωή μου, άσε με ήσυχη επιτέλους!> του φώναξα ενώ κοίταγα ψηλά στον ουρανό.

Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί κοιτάω προς τα πάνω και μιλάω αλλά νιώθω πως η φωνή γενικά προέρχεται από εκεί.

/- <Βοήθησε με κόρη μου!> είπε και αμέσως γούρλωσα τα μάτια μου.

Μπαμπά?!

Όχι αποκλείεται να είναι αυτός!

Και η φωνή δεν είναι ίδια με την προηγούμενη...

Valentina- <Μπαμπά εσύ είσαι?!> είπα και κοίταγα παντού γύρω μου μήπως και τον δω.

/- <Θα έρθεις σύντομα κοντά μας!> είπε ξανά η προηγούμενη φωνή που με φώναξε στην αρχή και μπερδεύτηκα ακόμα περισσότερο.

Που θα έρθω και σε ποιους!?

Δεν καταλαβαίνω τίποτα!

Ξαφνικά και πάλι χωρίς να ελέγχω τον εαυτό μου έκλεισα τα μάτια μου και ένιωσα όλο μου το σώμα να ηρεμεί...

*Ντρινν... ντρινν...*

Άκουσα το ξυπνητήρι να χτυπά και μόλις άνοιξα τα μάτια μου είδα πως βρισκόμουν στο δωμάτιο μου!

Αυτό ήταν πιο τρελό όνειρο από τις προηγούμενες φορές παρόλο που βρισκόμουν ακριβώς στον ίδιο χώρο.

Είμαι πολύ μπερδεμένη από την στιγμή μου άκουσα εκείνη την φωνή που με είπε «κόρη του»!

Δεν ξέρω αν ήταν όντως ο πατέρας μου ή όχι μιας και δεν έχω ακούσει ποτέ την φωνή του αλλά αυτό είναι το λιγότερο που πρέπει να με απασχολεί...

Είναι ζωντανός?! Γιατί ζήτησε την βοήθεια μου!? Η μαμά μου να γνωρίζει τίποτα για αυτό άραγε!?

Πολλά ερωτήματα τρέχουν μέσα στο μυαλό μου και νιώθω ήδη τον πονοκέφαλο να έρχεται.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και αφού πήγα προς το μπάνιο έριξα λίγο νερό στο πρόσωπο μου για να συνέλθω.

Πρέπει να μιλήσω με την μαμά μου σύντομα για αυτό το όνειρο και για τα περίεργα πράγματα που μου συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό.