Chapter 7

59 9 1
                                    

Valentina's pov

Το επόμενο πρωί μόλις ξύπνησα κοίταξα γύρω μου και συνειδητοποίησα πως δεν βρίσκομαι στο δωμάτιο μου!

Αφού ανοιγόκλεισα μερικές φορές τα μάτια μου ξανά κοίταξα το δωμάτιο και τότε βεβαιώθηκε πως δεν ήταν όνειρο το χθεσινό βράδυ!

Σηκώθηκα σιγά σιγά από το κρεβάτι και κατευθύνθηκα προς το παράθυρο.

Ο καιρός ήταν πάρα πολύ καλός και ο ήλιος έλαμπε χωρίς να υπάρχει ούτε ένα σύννεφο στον ουρανό.

Κοίταξα προς τα κάτω και είδα το τεράστιο σιντριβάνι που υπάρχει μπροστά από την είσοδο και πολλά παιδιά της ηλικίας μου να μπαινοβγαίνουν στο κτήριο ή να κάνουν βόλτες στον κήπο και να μιλάνε με τις παρέες τους!

Τελικά είναι πολύ ωραία εδώ αν και δεν ξέρω ακόμα γιατί εγώ βρίσκομαι εδώ!

Γύρισα το βλέμμα μου προς το εσωτερικό του δωματίου μου για να προσέξω καλύτερα τον χώρο.

Το δωμάτιο ήταν διακοσμημένο στις αποχρώσεις του γκρι και του μωβ όπως ακριβώς μου αρέσει!

Τα παιδιά μάλλον με ξέρουν καλύτερα από ότι περίμενα σε αντίθεση με εμένα που δεν τους ξέρω σχεδόν καθόλου!

Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.

Τα παιδιά μάλλον με ξέρουν καλύτερα από ότι περίμενα σε αντίθεση με εμένα που δεν τους ξέρω σχεδόν καθόλου!

Ξαφνικά η πόρτα χτύπησε και μόλις απάντησα με ένα περάστε άνοιξε και η Aria με την Iris μπήκαν μέσα στο δωμάτιο.

Aria- <Καλημέρα πως κοιμήθηκες?!> με ρώτησε ενώ μου χαμογέλασε γλύκα.

Αμέσως στο μυαλό μου ήρθε το όνειρο που βλέπω συνήθως όταν κοιμάμαι αλλά αυτή την φορά δεν είδα τίποτα!

Valentina- <Καλά, για την ακρίβεια πολύ καλά! Πρώτη φορά μετά από καιρό που δεν είδα ένα περίεργο όνειρο που βλέπω με κάποιον να μου μιλάει και μου λέει πως χρειάζονται την βοήθεια μου!> της είπα και αμέσως της ξέφυγε ένα γελάκι.

Aria- <Για την ακρίβεια εμείς ήμασταν αυτοί που ζητάγαμε την βοήθεια σου στον ύπνο σου και αυτός που σου μίλαγε ήταν ο Alex!> μου είπε και γύρισα και την κοίταξα με γουρλωμένα μάτια.

𝘛𝘩𝘦 𝘗𝘳𝘰𝘱𝘩𝘦𝘤𝘺Onde histórias criam vida. Descubra agora