Çocuklar ön safta yalvarıyor
Zenginler vaaz verip azdırıyor
Yoksullar kömür için domalıyor
Ve yetimleri o kadar ezdiniz ki gökten kar değil kan yağıyor
Bir gözüm seyrederken yalnızlığı
Öbür gözüm yetim kalır aydınlığa
Efsun vakti gelince ağlar bir derya
Yeni bi sigara yak durmadan dağlara
Yine saçmalıyor dimi velet
Kendisine gelmesi için bi titret
Ülkemde halk adına cehalet
Ülkeyi satan alıyor plaket
Bu yeni dünya düzeni
Ay Yıldızın gökte var yeri
Fakirlere uzaktan bomba mermi
Hayat, bebeklere de Vahşi
Çocuklar hep ezildi
Yüzünden eksilmedi gülüşleri
Ama boğuk baktı gözleri
O halde devirdi tüm vezirleri
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zaman Tamam
PoetryBen hep o çukurun içindeydim zaten kendimi kurtaramazken seni kurtaramazdım. O çukurdan beni kurtarabilicek bir sen vardın ama sende o çukurun içine bakmıyorsun ben artık bir umutsuz vakayım.
