MISSED CALL ━ LUCAS JADE ZUMANN

iv. ma serca zamiast oczu!

⁖*✧ﾟ⁀➴

 lucas wjechał na podjazd domu finna. był u niego wystarczająco wiele razy, by być uznawanym za członka rodziny, a to miejsce zawsze było dla niego jak drugi dom — więc dlaczego, gdy wysiadał z samochodu, czuł, jakby jego serce miało zaraz wybuchnąć? to tylko był dom finna. często pojawiał się tam, kiedy tylko chciał, a jego rodzice nawet się tym nie przejmowali. co tym razem było inaczej?

przebierał klucze w dłoniach, aż w końcu znalazł ten odpowiedni i podszedł do drzwi frontowych, wsuwając klucz do zamka. finn dał mu zapasowy już dawno temu, mówiąc przy tym, że lucas jest praktycznie członkiem rodziny. lucas uśmiechnął się na to wspomnienie, przypominając sobie wszystko, przez co przeszedł z wolfhardem.

drzwi frontowe otworzyły się, a on wszedł do środka, słysząc stłumione śmiechy dobiegające z drugiego końca korytarza. podążył za dźwiękiem, znajdując się w dużej kuchni i zauważył rozchichotanych finna i belę, którzy pochylali się nad piekarnikiem.

finn uśmiechnął się szeroko do lucasa, a jego oczy błyszczały ze szczęścia.

— lucas! jesteś! dzięki bogu. proszę, powiedz nam, jak rozgrzewa się piekarnik — powiedział zdesperowany i odwrócił się, by móc popatrzeć na różne funkcje.

bela zaśmiała się i podeszła bliżej lucasa.

— hej, miło cię znowu widzieć.

lucas uchylił usta.

— hej — powiedział. — um, ja—

— a-ha! bela, udało mi się! — zawołał finn, wyrzucając ręce w górę. — rozgrzałem piekarnik! czy jest coś, czego nie potrafię zrobić?

lucas westchnął i rozbawiony przewrócił oczami.

— kiedy zapytałeś, czy przyjdę się z wami spotkać, nie wiedziałem, że będziemy piec.

— to była spontaniczna decyzja — odparła bela.

finn kiwnął głową.

— a pieczenie to świetny sposób na spędzenie czasu ze swoimi rodzicami.

lucas zmarszczył brwi.

— ale twoich rodziców nawet tu nie ma.

bela cicho się zaśmiała, a lucas zauważył, że jej oczy błyszczały niczym gwiazdy na niebie. niepewnie spuścił głowę.

— chyba chodziło mu o to, że my jesteśmy jego rodzicami. wiesz, jak nazywa wszystkich mamo — powiedziała dziewczyna i uśmiechnęła się szeroko, kręcąc głową.

finn uśmiechnął się szeroko, pokazując swoje zęby.

— masz całkowitą rację, mamo. a teraz włóżmy ten suflet do piekarnika!