forever alone

Brand

P.o.v Katy

Snel ren ik de kamer uit. Kaiden en Triss schreeuwen en schreeuwen dat het pijn aan mijn oren doet. Ik ga de trap op, geef een harde beuken tegen de deur totdat het hout splijt en de deur open gaat. Als ik buiten bengeef ik de deur een klein zetje zodat het lijkt dat hij niet open is geweest...... Verwacht er niet te veel van. Ik moet Skyler vinden!

P.o.v Rikki
Ik blijf Skyler volgen door de donkere gang terwijl ik dingen blijf roepen zoals "Het plan loopt mis!" En "Skyler je bent nodig! Zusje, waarom ren je weg, je bent veilig." Maar het enige dat ik telkens opnieuw als antwoord krijg is "Nee.", een hele korte absolute "Nee." Alsof het is opgenomen en telkens opnieuw word afgespeeld, "Nee.".

P.o.v Skyler

Rikki ga toch weg, ik ruik vuur, ik moet het zoeken, ik laat niemand hier verbranden, en ja Rikki ik ben nodige en nee ik ben niet veilig! Ik ben helemaal buiten adem dat ik aleen maar kleine "Nee."-tjes kan uitbrengen. Rikki mag dan wel ouder zijn, en meer 'levenservaring' hebben, maar slimmer is ze niet. Het kasteel staat in de fik, als ik niks doe zal het plan al helemaal mis lopen.

P.o.v Triss
Sommige denken misschien, het is toch leuk om opgesloten te zitten met een knappe inteligente jongen, maar nee het is de grootste nachtmerrie die ik ken. Kaiden geeft geen antwoord op ook maar de vraag "Hoe heet je?" Zelfs niet als ik hem Luka noem.

~~~~ongeveer een uutje later~~~~

Ik ruik iets, iets vreemds, geen vuilnis, geen planten, geen zweet van mijn angst, geen uitwerpselen van Katie die in de hoek liggen, geen frisse buiten lucht van het raampje, geen bloed.
Dan dringt het me binnen. Rook. Alle beelden van mijn brandende huis komen voorbij, ik begin overal om me heen vuur in te beelden. "KAIDEN VUUR!!!" Hij kijkt me aan, ruikt een keer en begint alle spullen bin elkaar te pakken. Waarom, laat die spullen zitten en zorg dat we hier uitkomen! Maar ja, ik kom hier zelf niet uit, terwijl mijn ingebeelde vuur steeds groter word en om me heen gaat zitten zie ik Kaiden die op een muur loopt te tasten. De vlammen nemen een deelvan mijn gezichtveld weg, okal zijn ze niet echt, toch strungel ik naar Kaiden om hem niet kwijt te raken in dit vuur.
Kaiden houd een stenen deur open, we kijken elkaar aan en ik ren door de gang met Kaiden achterme aan.
Ik kan helemaal niks meer zien door de vlammen en vermoed dat een aantal delen van het vuur echt is. Ik ren op gevoel verder door de gang. Opeens, BANG, ik ren met volle vaart op een muur in. Het doet pijn, ik stuiter van de muur terug en val achterover op Kaiden. De pijn is onverdragelijk. Ik merk dat Kaiden me opteelt en verder rent, ik probeer zo stil mogelijk te liggen.