My best friend

Part 10

Κωνσταντίνος pov

Φτάσαμε σπίτι.

Ήταν τρομαγμένη ενώ τα δάκρυα της έτρεχαν καλύπτοντας τα πανέμορφα μάτια της.

Τώρα είναι μέσα στο δωμάτιο και ντύνεται, εγώ κάθομαι στο σαλόνι.

Αν την πείραζε αυτός ο μαλάκας δεν θα ζούσε για να δει το ξημέρωμα

Θα τον έσπαγα στο ξύλο...θα τον αποτέλιωνα...με λίγα λόγια θα τον σκότωνα.

Την έχεις δαγκώσει τη λαμαρίνα

Σκάσε δεν είναι η κατάλληλη στιγμή

-Μαρ"Κώστα μπορείς να έρθεις λίγο;" ακούστηκε η φωνή της από το δωμάτιο.

Σηκώθηκα απ'το καναπέ και με γοργά βήματα πήγα. Μπήκα μέσα, την είδα καθησμένη στο κρεβάτι

-"Είσαι οκευ τώρα;" ρώτησα

-Μαρ"Καλύτερα από πριν" πήρε μια ανάσα και συνέχισε

"Θέλω να σου πω ένα ευχαριστώ γιατί αν δεν ήσουν εσύ, τώρα δεν ξέρω πως θα κατέληγαν τα πράγματα"

Τα μάτια της βούρκωσαν και κατέβασε το κεφάλι της.

Πήγα και κάθησα κοντά της κάνοντας της μια αγκαλιά, ανταπέδωσε αμέσως

-"Δεν χρειάζεται να μου λες ευχαριστώ"

-Μαρ"Χρειάζεται. Δεν ήσουν υποχρεωμένος να με βοηθήσεις" λέει & σπάει την αγκαλιά

-"Είσαι συμαντικό άτομο για εμένα. Θέλω να είμαι δίπλα σου, να σε προσέχω και να σε έχω κοντά μου. Οπότε ήθελα να σε βοηθήσω, για την ακρίβεια ήθελα να κάνω τη μούρη εκείνου του μπάσταρδου κρέας" λέω & της ξεφεύγει ένα γελάκι

Μαρίας pov

Έπιασε το πηγούνι μου και το σήκωσε ελαφρά, το έφερε σε θέση ώστε οι ματιές μας να συναντηθούν.

Τα χείλη μας είναι σχετικά κοντά, μπορώ να νιώσω την καυτή ανάσα του

-Κων/νος"Θέλω τόσο πολύ να..."

Ντριν Ντριν!

Το κινητό μου χτύπησε

-"Είναι η Ελένη πρέπει να το σηκώσω" του λέω

Εγώ: Ναι?
Ελένη: Τι ναι ρε? γιατί έφυγες?
Εγώ: Παραλίγο να με βιάσει ένας μεθυσμένος βλάκας
Ελένη: ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ?!!
Εγώ: Αυτό που άκουσες
Ελένη: Αχ συγνώμη Μαράκι μου δεν το ήξερα. Είσαι καλά τώρα?
Εγώ: Έτσι νομίζω. Θα πούμε από κοντά τα υπόλοιπα
ΤΕΛΟΣ ΚΛΙΣΗΣ