- Nie mogę. - Zarumieniła się i rozejrzała się po stołówce. Większość ludzi gapiła się na nas, jakbyśmy właśnie ogłosili, że zamierzamy adoptować jedno z dwadzieciorga dzieci Brada Pitta.
- Ja się tym zajmę. - Westnąłem i wysłałem Jamesowi krótką wiadomość. Nienawidził mnie kryć, ale tylko tak mogliśmy odwócić uwagę ludzi. Obserwowałem go z drugiego końca stołówki. Zerknął na telefon, skrzywił się i rzucił gazetę na stół. Chwilę później zaczął iść w naszą stronę i po dwóch, trzech krokach runął na podłogę.
Rozległy się stłumione okrzyki.
- Widzisz już się nie gapią. - Pokiwałem głową. - A teraz mów, co wydarzyło się na zajęciach?
Wskazała na Jamesa:
- Nic mu nie jest?
- Niski poziom cukru we krwi. - Na chwilę odwróciłem wzrok i odchrząknąłem. - A więc jak tam na zjęciach?
- Może powinniśmy wezwać lekarza? - Sięgneła po komórkę. Chwyciłem ją za nadgarstek i pokręciłem głową.
- Za dziesięć minut będzie jak nowo narodzony. - zapewniłem ją.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
