Pamiętnik: Krwawy Romans [ZAKOŃCZONE]

Psychiczna Presley 💔

[22.04.1994]
— Michael —

Razem z Raisą i Tatianą wróciłem do Neverland. Nie mogłem ich zostawić na łaskę świrniętych arabskich braci...

– Mike, gdzie jesteśmy? – zapytała Raisa budząc się

– W Neverland. Zdes' nikto ne sdelayet tebe bol'no. Nikto. Ja nikomu nie pozwolę was skrzywdzić

– Oni otomstyat. Michael Oni otomstyat tebe.

– Raisa, nikt już nas nie tknie. Jeśli się odważą, to pożałują.

– Ich jest dwóch. Zabiją cię

– Nas jest trójka, plus moich 5 braci, to razem 8. Doliczając jeszcze siostry to 11. Na ich dwóch? Co my ich nie pokonamy?

– Nie. Michael, my tego nie zrobimy. Oni mają po swojej stronie dwa razy tyle...

– Cześć... – Tatiana przytuliła się do mnie od tyłu

– No hej. Gadamy jak się pozbyć Adnana i Abbasa. Jakieś pomysły?

– Zwabmy ich tu, zabijmy i ukryjmy zwłoki.

– Nie zabijajmy ich... Mam pomysł. Pojedziemy do lekarza. Zrobi wam obdukcję, jeśli to starczy, to pozwiemy ich do sądu. Ja wam załatwię prawników, ochronę... Co będzie tylko potrzebne. Chodźcie.

– Gdzie?

– Ubierzcie się. Pojedziemy odrazu

***

— Raisa —

Dziwnie się czułam gdy lekarz mnie badał. Nie byłam u żadnego dość długo.

***

Lekarz wystawił obdukcję mi i Tatianie.

– No. To mamy powody, żeby ich pozwać... Wiecie co? – zapytał Michael. Byliśmy w kilka osób w samochodzie. On, my, kierowca i ochrona

– Co? – zapytałam

– Pojedziemy do jeszcze jednego. Bo ten jednej rzeczy nie sprawdził, a to może nieźle wkopać chłopaków

– A co?

– Opinia ginekologa. Wybaczcie ale muszę zapytać. Czy któryś z nich zgwałcił którąś z was?

– Ciężko to powiedzieć... – zaczęłam płakać – Ale Adnan mnie regularnie... – rozpłakałam się

– A Abbas mnie... – dodała równie zapłakana Tatiana – Oni czasem nas obie na raz... Tylko po to im jesteśmy...

– Jedziemy. Nie pozwolę, żebyście znów to przechodziły... – przytulił nas do siebie

— Tatiana —

Po wszystkich badaniach wróciliśmy do Neverland.

–Mike... mne yest' chto skazat'. Michael, ja... Ja cię kocham... – powiedziałam gdy na chwilę zostaliśmy sam na sam