THE REASONS (COMPLETED|EDITING)

✒Chapter 2✒

Dedicated to GorgeousTerminator

Chapter02

Sandra's POV

Inilibot ko ang aking paningin sa paligid mula sa bench na kinauupuan ko. Wala akong trabaho ngayon sa ACL dahil ngayon ang araw ng day off ko. At dahil boring sa bahay, napagdesisyonan ko lumabas na lang para mag-ikot sa mall.

Today is the second day of March which is my birthday. Hindi naman uso sa akin ang mag celebrate e, but Joan wants me to have this day para naman daw makapag-relax ako, as if I need this naman. For me, this day is just an ordinary day. Sa tatlong taon na pamamalagi ko dito sa California, hinahayaan ko lang na lumipas ang araw na 'to. I just don't like to celebrate dahil mag-isa lang naman ako. Tatlong taon na akong nabubuhay malayo sa lahat, sa pamilya at mga kaibigan ko.

Kinuha ko na lang yung cellphone at earphone ko mula sa handbag na dala ko. Ito na pala ang bagong definition ng relax at enjoy ngayon. Tss!  Ipinikit ko ang aking mga mata habang nakikinig sa kantang tumutugtog sa tainga ko. Music and art ang masasabi kong tumulong sa akin para maka-survived nang mag-isa. Ito ang nagsilbing takbuhan ko sa mga panahong tinalikuran at kinalimutan ako ng lahat.

Sino nga ba ang gustong maging mag-isa?  Hindi ba't wala naman? But I guess, mas mabuti nang mag-isa ka, kaysa naman mapalibutan ka ng mga taong hindi nakikita ang halaga mo. Of course I miss everyone pero hindi ko na sila pwedeng balikan, dahil wala na akong babalikan. Umalis nga pala ako dahil wala na akong lugar sa buhay nila.

Ipinilig ko ang aking ulo para ialis sa isipan ko ang mga kadramahan ng nakaraan. Tinanggal ko na rin ang pagkakasalpak ng earphone ko sa aking tainga, nagiging senti ako masyado. Sucks!

"Hey, lady!" Nag-angat ako ng ulo just to see a tall man staring at me. "Why do you look so lonely?" Ngumiti pa ito sa akin kaya inismiran ko siya, "I can give you company, you know?"  Mukhang ewan lang, tss! Tumayo na ako dahil wala akong panahon at  ayokong mag aksaya ng oras sa mga lalaking kagaya niya. Pero hinawakan ako nito sa braso kaya tinapunan ko siya mga masamang tingin. Yuck ! Baka kung anong germs ang mayroon ang isang uto, mahawa pa ako!

"Fuck off, asshole!" I said in a warning tone . Ayokong masira ang araw ko nang dahil sa kanya subalit mukhang wala itong balak na bitiwan ako, nginisian pa ako nito kaya mas nadagdagan lang ang inis ko. "I said fuck off!" Pumikit ako at huminga ng malalim, napipikon na ako sa kanya, kaya naman bumwelo ako and in a snap second, ayon... nakahandusay na sya sa kalsada. "When I say fuck off, you should put the fuck off!!" Sigaw ko pa, "You pissed me, you know that? Ugh! What a easte of time! You waste my fucking time!" Padabog ko pa siyang tinalikuran.

Naglalakad na ako papalayo when I heard someone giggled. Sinimangutan ko yung tumatawa pero, parang hindi magandang tinignan ko pa sya! Shit! Anong ginagawa nya dito?

I composed myself at akmang aalis na sana nang narinig ko syang mag salita.

"Dito lang pala kita makikita." sabi nya at niyakap ako mula sa aking likuran. "I miss you, Cassy." Bulong pa niya. Pakiramdam ko, tumigil na lang bigla ang mundo ko... aaminin ko na-miss ko din s'ya ng sobra. But no, this is not right! Umayos ka, Sandra! Agad akong kumawala sa pagkakayap niya. Nakita ko ang pagkabigla sa kanyang mukha. "What's wrong? Hindi mo ba ako namiss?"

"N-never! How dare you na yakapin ako? Huh! Youu moron! You pervert!" Sinuntok-suntok ko pa siya but I only saw him smile.

"I missed you too Cassy, and happy 21st birthday to us!" Inirapan ko lang siya bilang sagot.