Business girl X Bagntan

part5

Миний гар дээр тэдний бэлэг аль хэдийн ирсэн. 11 цаг болж байхад Юнги ахруу залгахад ах нойрмог хоолойгоор ярихад

Еэжин:Та унтаж байгаа юм уу?

Юнги:Үгүй дээ. Дуугаа бичиж байна. Чи хэзээ залуустай уулзах гэж байна?

Еэжин:Харин ганцаараа явахаас айгаад. Тэгээд ч өрөө болгоноор ороод явна гэдэг хэцүү хэцүү болохоор т-таниас туслалцаа авах гээд л.

Юнги:Туслалцаа хүсчээ. Би өрөөндөө залуусыг дуудая. Эргээд чамруу залгая.

Эргээд уулзана гэдэг догдолмоор зүйл гэсэн ч цаанаа л нэг айдас. Хэзээ утас дуугарах бол гэдгээс айх нь инээдтэй ч юм шиг.

Утас хангинахад сандар ч байсан хүн чинь бүр ч их сандран ногоон товчлуураа дарахад Юнги ахын хоолой тодхон сонсогдоно.

Юнги:Ороод ир дээ гэж их л сонин хэлсэнд залуус муухай зүйл хэлсэн юм бол уу гэж айдас хүрэн өрөөнөөсөө гарч урд талын хаалгийг хэсэг харж байгаад хонхон дээр дарахад Юнги ах хаалгаа тайлахад цаанаас 'хэн бэ' гэж орилолдож. Жонгүг хаалганы зүг намайг хараад чимээгүй болов.

Юнги намайг дагуулан үүдний өрөөнөөс орон дээр суух залуусруу явлаа.

Тэд намайг хараад бүгд чимээгүй болж миний хөлнөөс толгой хүртлэхийг харна.

Тэд миний хэлдэг шиг хөвгүүд биш залуус болжээ. Хэсэг чимээгүй байсны эцэст Хусог ах босч ирэн намайг тэврээд

Хусог:Золиг чинь том болцон байх шив. Бүр хөөрхөн болчихжээ. Намайг нуруунаас тэврээд эргэж харан: уулзахыг хүсээд байсан хүн маань ирчихлээ. Яагаад бүгдээрээ чимээгүй болчихов оо?

Хэн хэнийх нь нүдэнд нулимас цийлэгнэж, зарим нэг нь ярзайтлаа инээн сууна. Би тэдэнд өгөх бэлгээ санан

Би:Та нарт гар хоосон ирж болохгүй ш дээ. Тийм болохоор хүн бүрт цамц авсан.

Намжүүн ахаас эхлээд ам нээж эхэллээ.
Намжүүн:Явахдаа хүртэл юм өгөөд л, ирэхдээ хүртэл юм авчирдаг янзын золиг шүү.

Би:Юнги ахын гарыг цайлгаж байна шүү дээ. За цамцаа өвсөөд үз дээ.

Жин:Хөөх Super Yoo. Ваа энэ өнгө нь үнэхээр гоё юмаа.

Жимин: Энэ өнгө гоё юмаа.

Намжүүн:Энэ одоо зах нь юм уу? Юу вэ?

Би түүн дээр очоод янзалж өгөөд бусдад дээр ч бас очлоо. Саяхнаас дуугүй байсан Тэхён, Жонгүг хоёр дээр очиход аль аль нь доошоо харж байлаа. Би тэр хоёрлуу хараад их санаа зовон.
Би:Энэ таалагдахгүй байгаа юм уу?

Хоёулаа толгой сэгсрэхэд Жин ах ам нээн

Жин:Одоо хүүхэд шиг аашлах цаг бишээ. Бид нар дээр зорьж бэлэгтэй ирж байхад.

Тэхён:Хэтэрхий их сандраад эвгүй санагдаж байна гэж хэлэн доошоо харан хэлэхэд хоолой нь хамаагүй бүдүүн болжээ.

Жонгүг дуугарах ч үгүй надруу харах ч үгүй байхад хэцүү санагдан юу гэж хэлэхээ мэдэхгүй хэсэг бодон
Би: Жонгүг~аа. Надад гомдчихсон юм уу?

Толгойгоо сэгсрэхэд:Тэгвэл яасан юм бэ?

Хусог ах инээн:Еэжинийг санаад бишүүрхээд байгаа юм уу?

Жимин:Нүд нь улайгаад байна. Уйллаа уйллаа.

Жонгүг цурхиран уйлж өрөөний буланруу очиход ах нар инээн:Манай дүү чинь жоохноороо байгаа юм байгаан.

Жонгүг нулимсаа арчин:Х-хүрч ирэхээ хэлэх хэрэгтэй шдээ. Хүнийг сандаргаад. Юнги ахтай хүртэл хуувилдчихсан.

Жин:Юнги ах чинь байхад нууцаар ярьчихсан.

Хусог:Зургаан жил хаагуур явж байгаад ирэв дээ.

Би:Сургуулиа төгсөөд, их сургуульд сураад тэгээд мэргэжлэлээрээ ажилаад ирсэн дээ.

Жимин:Ямар мэргэжлээр сурсан бэ? Чамайг явахад асууж ч чадаагүй, харилцах хаягийг чинь ч аваагүй.

Би:Загварын чиглэлээр сурсан.

Намжүүн:Солонгост хаана ажиллах гэж байна даа.

Би:Бигхит ийн хувьцааг авах бодолтой байна.