Er was eens
Een prinses, een draak, een toren
En de boerenzoon dacht uitverkoren
Om bij haar te zijn
En dus moest hij door het verboden terrein
Om bij zijn geliefde te komen
Waar hij van liep te dromen
Maar wat nog geen realiteit was
Omdat hij hoopte dat ze genas
Van hetgeen wat zij had
En terug zou keren naar het goede pad
Want zij had laten merken
Dat, hoe hard hij ook zou werken
Zij hem toch niet binnen zou laten
In haar toren, zo verlaten
Maar toch bleef hij hopen
Dat ze met hem weg zou lopen
Zij wees hem af, in levende lijve:
En zei "we kunnen toch wel vrienden blijven?"
JE LEEST
PLOTTWIST
PoetryDichies met een plottwist, een lach of gevoelens... Ik schrijf over alles en nog wat, maar als je een leuke prompt hebt kan je me altijd benaderen!! :)
