Not: Kitabın ismi 17.05.2023 tarihinde değişmiştir. Bazı yerlerde eski adını "Aynı Gökyüzünün Altında" görürseniz yargılamayınız ve düzeltmem için bana haber veriniz.
Bana ilk defa bir maviliğin sadece umudu değil de aşkı temsil ettiğini öğretti. Ta...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İşte şimdi, dalındankoparılan bir küçük çiçek gibiydim. Öyle yaşama tutunacak bir sapa ihtiyacım vardı ama o sapı kurutmuşlardı ..."
"Bütün günler ölüme gider, son gün varır."
-Montaigne-
Aynı Gökyüzünün Altında
Bölüm: 1/ Dalından Koparılan Küçük Çiçek
Besra Yağmur Kara
Bir toprak, önce bir çiçeğe hayat bulduğuiçin sevinirdi, sonra da bir anneyi çocuğundanayırdığıiçin üzülürdü. Onun bu haline üzülenbulutlaryağmur tanelerini bir bir bırakırlardı yer yüzüne. Bu kimi insan için çokgüzel bir manzara olurdu.
Ama hayır...
Bu güzel değildi.
Annemin bu toprak yığının altında olması hiç güzel değildi...
Bir kez daha hıçkırdım. Yağmur deli gibi yağıyordu.
"Anne," diye fısıldadım. Sesim, atmosferde yok olurkenonun beni duyamayacağına yandı yüreğim.
"Anne," bir kez daha fısıldadım, çölde bir damla suya muhtaç bir insan gibi onun bana seslenmesine, "Efenim kızım?" demesine muhtaçtım.
Etraftaki sessizlik canımı yaktı. Gözümden bir yaş daha aktı.
Sesimin, havadakarışacağını bile bile, canımın bin parçaya bölüneceğini bile bile konuştum.
"Anne sana ihtiyacım var." büyük bir sessizlik etrafımı sardı ve ben bundan rahatsızolarak konuşmaya devam ettim. "Bugün benim doğum." hıçkırığım boğazımda patladı.
"Senin yokluğunu hiçbir şey dolduramıyor. Sana ihtiyacım var." sesim yalvarırcasına çıkarken akan yaşlarımı koluma sildim.
