ძმები

-2-

  თავის მართლების საშუალებას სინდისი არ მაძლევს სოუ🤷

ჯონგუკი იმ დღის შემდეგ თავს უცნაურად გრძნობდა. ალბათ შესაფერისი სიტყვა იმედგაცრუებულია, მაგრამ ეს სრულყოფილად ვერ აღწერს მის მდგომარეობას. არა, ვერც კი მიუახლოვდება! თითქოს დიდი არაფერი, მას არც კი იცნობს და ასე არ უნდა ემოქმედა ამ "მცირე" კრახს მაგრამ ჯიმინი მისი უნდა ყოფილიყო, მან კი სხვა ალფის გამო უარყო. ეს უსამართლობაა! ყოველთვის ასწავლიდნენ, რომ ჭეშმარიტის პოვნაზე დიდი ბედნიერება არ არსებობს, უნდა გაუფრთხილდეს და დაიცვას, მთელი ცხოვრება ერთდ უნდა გაატარონ. ის კი სხვას ირჩევს, სხვა ალფას! რიათია ის ჯონგუკზე უკეთესი? იმდენად სჯობნის, რომ ჭეშმარიტს ამჯობინა?! 

ჯონგუკის სული ბობოქრობს, ვერ წყნარდებოდა მას შემდეგ რაც ჯიმინი გაიცნო. ინსტინქტები ჭკუიდან გადადიან, აზრებში კი უკვე დიდი ხანია ქარიშხალია. 

ჯიმინი ქარიშხალია მის ისედაც არასტაბილურ ცხოვრებაში. მოვიდა და ყველაფერი ამოაყირავა, ახლა რა გააკეთოს?
ძალიან უნდა ჯინთან მივიდეს და ჰიონმა დაამშვიდოს, მაგრამ  როგორ უნდა უთხრას რომ ჭეშმარეტი იპოვნა და თითის იმავე წამს დაკარგა? არა, ამას ვერასოდეს ეტყვის ძმას!

ჯიბიდან მობილურს იღებს და იმ ერთადერთ ადამიანს ურეკავშ ვისთნაც ახლა ლაპარაკს შეძლებს.
 
- თეჰიონ, დავლიოთ?

- რაა? ახლავე მოვდივარ.

- არა მე მოვალ შენთან.

ჯონგუკმა თეჰიონის სახლში მისვლამდე მარკეტში შეიარა და სუჯუს ბოთლები გამოზიდა. დღეს გათიშვამდე უნდა გამოთვრეს.

- რა მოხდა ძმაო? ისეთი სახე გაქვს თიქოს სატვირთომ გადაგიარა

კარების გაღებისთანავე კითხვები დააყარა. გვერდით რომ არ გაეეია ჯონგუკს ისევ დერეფანში მოუწევდა დგომა, სანამ ყველა კითხვას არ უპასუხებდა.

თეჰიონს ბინა აქვს ნაქირავები მეგობართნ ერთდ, ჯონგუკი ყოველთვის მასთან რჩება როცა სახლში მისვლა არ შეუძლია. სხვათშორის ძალიან კომფორტული დივანი გამოუყო მეგობარმა, მაგრამ როცა მასთნაა მხოლოდ გამთენიას შეუძლია დაძინება. თეჰიონი და ჰოსოკი შეშლილი ალფები არიან და ჯონგუკს ყოვეკთვის ითრევენ მხიარულებაში.