11th Piece: The Caller
<Dalley's Point of View>
It's been 3 weeks since Arc's proposal...
Muntik na mauwi sa expulsion sila Arc at Glaiza dahil sa PDA. Pero pinaglinis na lang sila ng school for 2 weeks. Ewan ko nga kung bakit eh. PDA is the second on the expulsion list. Pero okay na yun. Baka hindi pa ko patulugin lalo ng konsensya ko.
You heard it right. Medyo ginugulo nga ako ng konsensya ko. Ayokong pag-usapan yung topic tungkol sa proposal sa mga taong nagtatanong (na yung iba concern talaga. Yung iba..c'mon! Nakikitsismis lang talaga). To talk about it means to tell another lie. And I don't want to spend my whole life lying the whole time. I better spend it with Percy.
Speaking of Percy.. He's been "comforting" me since after the proposal. He would always come to my room every recess to invite me to canteen. It's ironic...Percy's reasons being with me...is out of sympathy. Pero okay na yun. I can deal with that, kesa naman walang progress diba?
Anyway, hindi pa rin daw nakakausap si Percy si Thera. Naging busy kasi sa mga dance competition. (Dance Competition, thank you very much!) So as long as she's busy, Percy's attention is only in me. Hindi niya pa rin pinapansin si Arc. Dang! I've just ruined their friendship. Guilty here.
Si Migo naman...
Yan na siya..papalapit na sakin. With his naughty smile. Uggh! Gosh! He just won't stop bugging me! Since nung nakatulog siya sa bahay.
Yep. =___= Nakatulog siya samin. Remember when he went in our house? Nasa sala kami nun, nagkwekwentuhan. Ayaw niya pa daw akong iwan hangga't wala pa si Dan. I was lying on the sofa while he was talking. Hindi ko na maintindihan yung sinasabi niya kase inaantok na din ako. Tapos nakatulog na pala ako. Pag gising ko, napasigaw pa ako kase nandyan pa siya. He screamed too. Baka daw pinagsamantalahan ko daw siya nung tulog siya. =___= Really? Kahit nauna yata akong makatulog sa kanya?
So yun. Simula nun, kinukulit na niya ako pagkatapos ng last period ng klase. Panagutan ko daw siya. Kapal! Ipinagkakalat niya pa na sa mga nakakasalubong namin na natulog siya samin! Arrgghh! So annoying!
"Hey, sungit." Bati niya. =___=
"Ano?"
He laughed. "Sungit talaga ah!" Bigla niya 'kong inakbayan. "Tara gala."
Inalis ko yung braso niya sa balikat ko. "May lakad ako. =___="
"Mas importante pa sa galaan natin? :("
"Way too important. Sige!"
Lumakad na 'ko agad. Truth is, niyaya din ako ni Percy na mag arcade. It's not really my thing, but I get pretty excited thinking we will be together. And who knows, baka doon niya ma-realize ang beauty ko! Hahaha!
Nakita ko si Percy na nag-aabang sa labas ng hallway.
"Hey." I said as I'm approaching him. He smiled. "Kanina ka pa?"
He shook his head. "Kakalabas lang din namin sa room. Tara?"
"Tara."
Sumakay na kami sa kotse niya at pumuntang mall. Nag-arcade na kami. And since this is not my thing, as I've told you, na-bored lang ako agad. Napansin naman yun agad ni Percy, kaya niyaya niya na lang akong kumain kahit nag-e-enjoy pa siya.
Pllp0pll0l
"Nabored ka ba? Sorry ah." Hep suddenly asked.
I shrugged. "That's...just not my thing. Pero okay lang." I took a sip on my juice. "Bakit pala bigla kang nagyaya mag-arcade?"
He was about to take a bite on his chicken when I asked. Napatigil siya.
Hala..mali yata yung tanong ko.. D:
"I'm s----"
"It's... It's our anniversary today." He sadly said.
So...this is still about Thera. Anniversary pala nila ngayon. I was kinda hoping he just wanna be with me. But who am I kidding? He's been in love with her for a long time. Hindi yun basta basta na lang mawawala.
I wanna sigh right now 'cause I'm a little disappointed and sad. But I can't.. Kaya ginulo ko na lang ang buhok niya. Ngumiti lang siya. A crooked smile. Tapos bumalik na sa pagkain.
"She must be so angry with me. Hindi man lang siya sumagot sa mga tawag ko eh." He said seriously without looking, then shrugged.
I wanna comfort him right now. Pero ano namang sasabihin ko? "Okay lang yan. Magkakabalikan din kayo." o "Mahal ka niya, mawawala din yung galit niya sayo." Heck no! Mas okay na lang na wala akong sabihin. Kasi kung iko-comfort ko siya, masasaktan lang ako. But if I say anything that is not comforting like, "You have to move on." I'll end up hurting him.
"Hmm!" Tumusok ako ng chicken sa tinidor and I offer it to Percy. He just stared at me, confused. "Say aaah?"
"Oh! Okay." Isinubo niya agad yung chicken nung ma-gets niya na isusubo ko yun sa kanya.
I giggled. "You're so cute." Para kasi siyang bata eh. Kumain ng sinubo ko eh.
"Aish! Parang ginagawa mo na 'kong bata nyan ah." Kunwaring galit nyang sabi. I laughed and pinch his cheek.
"Guuchi~ guuuchi~ ang cute~"
Medyo natawa siya sa ginawa ko nung una. Tapos nung bumalik na kami sa pagkain, bigla naman siyang tumawa ng malakas.
"Grabe, Dalley! Hahaha! Ang galing mo palang mangharot ng baby. Hahaha."
"Hindi maka-get over?!"
========================
Hinatid na ako ni Percy samin. It's a good thing na hindi na kami nagkakahiyaang magbiro sa isa't isa. Kahit maliit lang, at least may progress, diba? Were getting closer. :">
Papasok na sana ako sa loob ng gate ng biglang magring yung phone ko. Pagtingin ko sa screen, hindi naka-register yung number. Hmm? Sino kaya 'to?
I answered. "Hello?"
Walang sumasagot sa kabilang linya. Ano 'to?! Frank call?
"Sino ba t----"
"I know your secrets."
Bigla akong nanigas na parang yelo sa narinig ko.
"A-anong ibig mong s-sabihin?"
I heard a laugh. "Kinakabahan ka baka malaman nila? Lalo na ni...Percy?"
"W-who are you?!"
============================
Sorry matagal nasundan yung chapter.
