It's dismissal time. Nakita ko si Steven. Nilapitan ko siya.
Ako: Espren, sabay tayo uwi! :D
S: Osge. :)
Nakalabas na kami ng school. Iisang street lang ang bahay namin. Habang naglalakad, naisip kong un na ang chance ko para umamin.
Ako: Musta kayo ni Suzy?
S: Ayos lang. Ba't mo natanong?
A: Wala lang. Masama ba?
S: Hindi naman.
-1 minute of silence-
S: Kim, sa totoo lang, hindi kami okay.
A: Bakit?
S: *malapit nang umiyak* Suko nako. Ayoko na. Masyado siyang bossy.
A: Ohmy.. Andito lang ako. Dadamayan kita.
S: Pwede ba? Iwan mo na lang ako. I need a time alone.
A: Kung pwede lang, matagal na kitang iniwan eh.
S: Talaga? Edi sana iniwan mo na ako. I don't need you! I don't need anyone else!
A: Edi sige! Talaga lang ah? Ang tanga ko pala!
S: Oo! Talagang tanga ka!
A: Talaga! DAHIL..
S: Dahil ano???!
A: Dahil mahal kita! GAGO KA!
S: Natural! Magkaibigan tayo eh!
A: HINDI DAHIL MAGKAIBIGAN TAYO! MAHAL KITA NG HIGIT PA DUN SIMULA NUNG BATA PA TAYO!
S: *speechless*
A: *umiiyak* Ang tanga ko Steve! Bakit ikaw pa?! *pinapalo siya* Bakit ikaw! Sa dinami daming lalaki sa mundo, bakit ikaw pa?!
S: Pero Kim..
A: Wala na! Mahal kita! Gago ka! *umalis*
S: KIM! Sandali!
Ako: *pumasok ng bahay*
Sa mga oras na yun, hinampas ko ang bag ko sa pader. Ang sakit. Ang sakit sakit. Ang sakit sa feeling na inamin mo sa kanya dahil alam mong wala naman siyang gusto sayo. </3
Tinulog ko na lang ang lahat ng problemang nararamdaman ko.
BINABASA MO ANG
Magka-IBIG-an
Teen FictionMinsan, ang sakit sa feeling na kahit anong gawin mo, hindi mo kayang aminin sa taong un na mahal mo siya. Kahit gustong gusto mo na talaga, di mo pa rin magawa.. dahil baka masira ang friendship niyong dalawa. Friendship or Love?
