Mio, już od początku roku, czuła, że jest obiektem zainteresowań u płci męskiej. Wyczuła to niemal od razu, kiedy przekroczyła mury tej szkoły. Denerwowało ją to, ale nic nie mogła zrobić. Nie chciała mieć w najbliższym czasie jakichkolwiek większych znajomości u chłopaków, dlatego szybko i bezboleśnie dawała znać uczniom, że nie jest nimi zainteresowana. Byli jednak tacy, którzy nie odpuszczali. Mio była wtedy zmuszona poprosić o pomoc dziewczyny z drużyny, by pozbyły się intruzów. One wiedziały, dlaczego dziewczyna nie chcę mieć kontaktu z chłopaka.
Dziewczyny przed chwilą skończyły trening i zaczęły się rozciągać. Kapitanka drużyny - Akane podeszła do szatynki, by podzielić się z nią pewną informacją.
- Mio, znasz może Iwaizumi'ego z męskiej drużyny siatkówki? - spytała, siadając obok zawodniczki.
- Musiałabym go zobaczyć... nie mam pamięci do imion - odparła cicho dziewczyna, nadal się rozciągając.
- To ten chłopak, który przychodzi na treningi...
- Wielu przychodziło na treningi.
- No taaa... ale on jako jedyny do ciebie nie zagadał. Po prostu, chciałam się spytać czy nie dać mu do zrozumienia, że... no wiesz, nie interesujesz się nim czy coś. Jeszcze sobie zrobi nadzie...
- Jak byś mogła. Mam już ich wszystkich dość. Chyba nigdy nie dadzą mi spokoju - westchnęła zawodniczka, kładąc się na parkiet.
♡♡♡
Czerwonowłosa stała przed halą i czekała, aż chłopcy skończą swój trening. Chciała jak najszybciej zrobić to co miała zrobić.
Nie musiała jednak długo czekać. Po około 5 minutach, zawodnicy pomału wychodzili z budynku. Kiedy w końcu dojrzała w drzwiach swój cel wraz z towarzyszem, ruszyła w ich stronę.
- Iwaizumi, mogłabym cię prosić na chwilę - spytała Akane, kiedy była blisko nich.
Oikawa, szybko ulotnił się by zostawić tę dwójkę samą. Hajime spojrzał na dziewczynę nie wiedząc o co jej chodzi. Wpatrywał się w nią jeszcze przez chwilę, aż w końcu przypomniał sobie kim jest. Czerwonowłosa pełniła rolę kapitana w żeńskiej drużynie. Widział ja również dzisiaj na ich treningu.
- Przejdźmy do rzeczy... podoba ci się Mio? - spytała prosto z mostu. Chciała to skończyć jak najszybciej, jednak w przeciwieństwie do swojej rówieśniczki robiła to dość hmm... bezpośrednio?
Ciemnowłosego na chwilę zatkało, nie wiedział o co może chodzić dziewczynie, dlatego jego odpowiedzią były jedynie szeroko otwarte i zdziwione oczy.
- Musisz o niej zapomnieć. Aktualnie nie szuka żadnego chłopaka i raczej na dłuższy czas nie będzie tego robić, więc po prostu odpuść - odparła czerwonowłosa wpatrując się w zawodnika.
Jego oczy momentalnie wypełnił smutek, nie wiedział co się dzieje. Już miał coś powiedzieć, ale dziewczyna była szybsza.
- Jeśli masz zamiar pytać dlaczego, to od razu odpowiem. To jest jej tajemnica i przeszłość, do której one nie chce wracać. Jeśli w jakiś sposób darzysz ją uczuciem, to odpuść. To będzie najlepszy wybór - kapitanka odwróciła się na pięcie i ruszyła w swoją stronę.
Wiedziała, że po takich słowach chłopak mógł się załamać, ale dla niej najważniejsze było dobro zawodniczki. Akane była dla nich jak siostra i ich szczęście stawiała na pierwszym miejscu.
Kiedy dziewczyna zniknęła chłopakowi z pola widzenia, jego sportowa torba runęła na ziemię. Nie wiedział co się właśnie stało. Jego mózg nie mógł dopuścić do siebie tych informacji.
Ciemnowłosy chwycił torbę i chwiejnym krokiem ruszył przed siebie. Mimo, że powinien wracać do domu, to postanowił iść do parku.
Był wieczór, dlatego zrobiło się nieco zimniej. Osoby przechodzące obok zawodnika były ubrane w czapki i ciepłe bluzy lub inne rzeczy. Nie mówiąc już o długich spodniach. Iwaizumi zaś miał na sobie krótkie spodenki, koszulkę i bluzę klubową. Jednak nie czuł zimna. Było mu cholernie ciepło. Rozpalały go emocje.
Usiadł na ławce i oparł łokcie o kolana, a w dłoniach zatopił swoją twarz. Był równocześnie zły i smutny. Łzy cisnęły mu się do oczu, a dzwoniąc telefon w jego kieszeni nie polepszał sytuacji. Chłopak nie wytrzymał, emocje były silniejsze od niego. Łzy pomału spływały siatkarzowi po policzku.
Poczuł ulgę.
Podniósł głowę do góry i spojrzał na ciemne niebo, biorąc głęboki wdech. Musiał się uspokoić. Przetarł mokrą twarz dłońmi i wypuścił powietrze z ust.
Dziewczyn, która od jakiegoś czasu zaczęła chodzić na spacery ze swoim psem, zobaczyła przygnębionego chłopaka. W przeciwieństwie do niego była ubrana bardzo ciepło z powodu pogody, dlatego zdziwił ją taki a nie inny ubiór siatkarza.
Wolnym krokiem ruszyła w stronę Iwaizumi'ego, wyciągając tym samym słuchawki z uszu.
- Nie jest ci zimno? - spytała dziewczyna, siadając obok ciemnowłosego.
Chłopakowi, po usłyszeniu tych słów, od razu zrobiło się zimno. Dreszcz przebiegł mu po gołych nogach, do tego ten nieszczęsny wiatr, który zaczął wiać.
Zerknąłwszy na osobę, która mu to powiedziała niemal oczy wyszły mu z orbit. Całkowicie odwrócił głowę, wpatrując się w dziewczynę wielkimi oczami.
Obok niego siedziała jego wymarzona dziewczyna, obiekt westchnień i nie wiadomo co jeszcze. W ręku trzymała słuchawki i smycz, wpatrując się zmartwionymi oczami w zawodnika. Miała ubrany czarny płaszcz z kapturem i słodką, różową czapkę z pomponem tego samego koloru.
- Nie mogę zostać tu długo - odparła, spoglądając na zegarek - I w dodatku nie mogę Cię zostawić w takim stanie - spojrzała wymownie na jego ubiór.
Ściągnęła czapkę z głowy i spojrzawszy na chłopaka, założyła mu ją na głowę. Twarz siatkarza momentalnie przybrała barwę dojrzałego pomidora. Mio zachichotała pod nosem i wstała z ławki.
- Oddasz mi ją jutro - oznajmił szatynka, zakładając kaptur na głowę i spoglądając na jego bluzę - Jestem Koyama Mio - przedstawiła się jeszcze i zakładając słuchawki odeszła od oniemiałego chłopaka.
Dziewczyna to co zrobiła, zrobiła to bezinteresownie. Nie oczekiwała nic więcej, po tym jak na następny dzień odda jej czapkę. Jednak tak naprawdę nie wiedziała, że rozpaliła nowy ogień w sercu chłopaka. Chłopaka, którego kazała dzisiaj odrzucić.
CZYTASZ
Pozwól mi cię Kochać // Hajime Iwaizumi
Fanfic"Osoby, do których najtrudniej się zbliżyć, okazują się najbardziej warte tego, żeby je poznać"
