My dad's best friend

Κεφαλαιο 21

Τα φώτα ανοίγουν και ο μπαμπας μου μπαινει στην κουζίνα
Δεν θέλω να φανταστώ πως θα αντίδραση αν με δει με τα εσωρουχα και τον Alec στην κουζίνα

Φοβάμαι ότι δεν θα το γλιτώσει το εγκεφαλικό αυτή την φορά

"Alec?"λέει ο μπαμπας μου και η καρδια μου τρέμει απο φόβο
"Και εσυ ξυπνιος?"λεει ο Alec και μου κάνει νόημα να κρυφτώ καλυτερα πισω απο τον παγκο και αυτό κάνω ενώ προσπαθω να κρατήσω την αναπνοη μου

" ήρθα να βάλω λίγο νερό"λέει ο μπαμπας μου και τον ακουω να κινείται και βλέπω ότι έχω κρυφτεί ακριβώς διπλα στον νεροχυτη
"Οχιιιι" κάνει ο Alec και μπαινει μπροστα
"Θα σου βάλω εγώ είμαι πιο κοντά" λέει και πιανει ένα ποτηρι και το γεμίζει γρήγορα και του το δίνει

"Σε ευχαριστώ...Το καλυτερο παιδι είσαι Alec..." λέει ο μπαμπας μου και ο Alec με κοιτάει στιγμιαία

"Καλά όχι και το καλυτερο" λέει με μια πικρα
"Έχεις ωριμάσει πολυ.Μικρος ήσουν σκέτο ζιζανιο όλο σε φασαρίες εμπλεκες και τώρα έχεις γίνει ενας ωριμος άντρας.Ειμαι περηφανος για σένα.Καληνυχτα" του λέει και ακουω τα βήματα του να βγαίνουν απο την κουζίνα και να χάνονται

Βγαίνω απο την κρυψώνα μου και βλεπω τον Alec να έχει βάλει τα χέρια του πανω στον παγκο και να κοιτάει κάτω

"Πηγαίνε στο κρεβάτι σου είναι αργά" μου λέει και εγώ τσαντίζομαι

Πρώτα με χουφτωνει και με κολλάει πανω του και μια μου μιλάει λες και φταίω εγώ

"Τι σου συμβαίνει τέλος παντων?"
"Μακάρι να ήξερα" λέει και ξεφυσάει

"Οταν μάθεις πες και σε εμένα" λέω και φευγω απο την κουζίνα

Όταν κατάλαβει τι θέλει ας έρθει να μου μιλήσει ως τότε όμως να μην με ξανά ακουμπησει γιατί δεν είμαι παιχνιδι ουτε είμαι για να ικανοποιω τις ορέξεις του

Μπαινω στο σαλόνι και βλεπω τον μπαμπα μου να καθεται στον καναπέ και να διαβάζει την εφημερίδα του
Μου χε λείψει πολυ αυτή η εικόνα

"Καλημερα μπαμπα " λέω και εκείνος κατεβάζει την εφημερίδα του για να με κοιτάξει και μου χαμογελάει

"Καλημερα αγάπη μου.Ετοιμη για το σχολείο?" με ρωτάει και εγώ του γνέφω

"Θα την πάω εγώ" ακουω την φωνή του Alec απο πίσω μου και για λίγο σταματάω να αναπνέω

Γαμω την επιρροη που έχει πανω μου

"Δεν χρειάζεται" λέω εγώ γρηγορα
"Έτσι και αλλιώς πάω και εγώ στην δουλειά στον δρόμο μου είσαι" λέει και καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχει περιπτωση να τον αποφυγω