DÖNENCE. vuslat Tuna şiirleri 14.

Şu divane gönlüm

Kader ki; kılıçtan keskin bir kalem
Garib ufkumda aynı gün ile gecem
Söz tükenir, sona kalan tek hecem
Allah der susar,şu divane gönlüm

Benliğim ki;kınalı kurban yolunda
Yetim öksüz aç kalır sevgi aşında
Her sevda ayrı bela çileli başımda
Allah der sarar, şu divane gönlüm

Nimetki;ortada,kul nasibini toplar
Sadakat satlık değil, serveti kadar
Yoksul azığına kuru ekmek sarar
Allah der doyar,şu divane gönlüm

Vuslat Tuna