One shot stories (Diff. Genre)

One Shot Story #10

"BRINGING BACK OUR MEMORIES"

Habang nagmumuni muni ako sa labas ng Restaurant na pagmamayari ko ay biglang may yumakap sa akin mula sa likuran ko kaya napaharap ako sa taong iyon, napangiti ako dahil ang taong yun ay ang pinakamamahal ko for 6 years, ang taong di sumuko kahit sa sakit n'ya at Lumaban para sa mga mahal n'ya sa buhay. I hug him tight and kiss him in his cheeks, Di ko alam pero pakiramdam ko parang may mangyayaring di maganda, he hug me back and kiss my forehead.

"How's your day?" Tanong n'ya habang hinahagod ang buhok ko

"Hmm... Good, Maraming customer kanina hahaha... How about you? Kamusta pagtuturo mo?" He look at me smile, that smile I want to see in my whole life Aish! Ano ba yang iniisip mo Lauren

He kiss again my forehead and pinch my cheeks "Mababait naman yung mga bata at masaya ako ngayong araw kahit medyo pagod" He smile sweetly again and kiss my lips.

"Mag pahinga ka kaya muna Trey? Mukhang pagod na pagod ka sa trabaho mo ehh" pinaupo ko muna s'ya at binigyan ng pagkain na paborito n'ya.

"Ayos lang ako Lauren ko hmm?" He eat his favorite food and he look at me and feed me his food kaya wala akong nagawa kung di kainin ko yun, ngumiti s'ya sa'kin kaya napangiti naman ako dahil di ko inaasahang magiging kami talaga at tatagal kami.

"So... Are you really taking med school?" Tanong n'ya sa'kin dahil tapos na s'yang kumain, he take my hand and look at me.

"Yeah! Di ba sabi ko sayo dati na first na pangarap ko is being a Doctor 'cause I want to care of my future husband, my Future children and also my Parents kahit na may di ako magandang karanasan about Dostors but this what my heart I want hahaha... Wait let's take a picture" kinuha ko ang camera mula sa isang table at tumabi ako sa kan'ya, I ready the camera and We take a photos, I look at him, that huge smile that I really miss and this man that I want to be my future husband, Pinindot ko na ang kamera sabay ng pagflash ng camera ay bumalik ako sa realidad na wala na s'ya, wala na ang taong mahal ko, araw araw kong binabalikan lahat ng mga alaala naming isa't isa pero kahit binabalikan ko ang mga alaalang mga yun ay di na mababalik ang taong kasama ko sa mga alaalang iyon, di na s'ya babalik.

Binababa ko ang bulaklak na dala ko para sa kan'ya.
"Sayang di mo ko nakita na nakatapos na ako, Sayang kasi di ko nagamit yung pagiging doctor ko para mawala yang sakit mo hahaha Sayang kasi huli na. Bakit? bakit di mo sinabi sa'kin na may sakit ka pa pala edi sana napagamot natin yan, edi sana gagaling ka pa ngayon pero hindi ehh mas pinili mong isekreto sa'kin lahat ng yun hahaha tangina lang kasi iniwan mo kami, iniwan mo kami ng anak mo" Tumulo ang luhang kanina ko pa pinipigilang tumulo, its been a 6 months since he died at yung araw pa na yun is my Graduation day at isa na akong  Doctor/surgeon at nung araw na dapat na yun sasabihin ko sa kan'ya na I'm 3 weeks pregnant with our first Baby pero wala ehh bigla daw itong inatake at di na nairevive ng mga doctor dahil malala na talaga ang sakit n'ya.

Tinabihan ako ni Mama, mama ni Trey, niyakap n'ya ako at pilit na pinapatahan dahil masama na mapagod ako dahil buntis ako sa anak namin ni Trey at Lalaki ito.

"Shhhh... Lauren Tahan na sa tingin mo magugustuhan ni Trey kung may mangyaring masama sa mag-ina n'ya? Kaya tahan na alam kong mahirap tanggapin na wala na S'ya pero kailangan mong magpakatatag para sa anak n'yo, alagaan mo ang sarili mo Lauren at tumaparin mo yung mga pangarap n'yong dalawa kahit wala na s'ya... Shhh magiging masaya s'ya dahil alam n'yang ayos lang kayong dalawa ng magiging anak n'yo at nandito lang kami para tulungan ka" Niyakap ko ng mahigpit Si Mama at pinunasan ko ang luha ko.

"Opo ma, magpapakatatag ako para sa baby namin" tumingala ako at ngumiti "Alam kong masaya ka na d'yan at wag kang magalaala samin dahil aalagaan at papalakihin ko ang anak natin katulad mo, isang lalaking hindi susuko kahit ano mangpagsubok ang dumating sa buhay n'ya... Mahal na mahal kita Treyton ko at Miss na miss na kita" Pinikit ko ang mata ko kaya tumulo ang mga luhang kanina ko pa pinipigilang bumagsak, tumingin ako sa t'yan ko at ngumiti

'Mula sa araw na ito anak magiging malakas at matatag na si Mama mo kahit wala na ang Papa mo'