Abim Jk

Jk ve ben

Bazen geriye dönüp baktığınız zaman kalbinizde geriye kalanlardan dolayı bir ağrı hissedebilirsiniz.Gercekten de doğru.Şöyle ben de bir geriye dönüp baktığımda bazı anılarım gözümün yaşarmasına sebep oluyor.Özellikle bu anıların çoğu canım ve biricik abim Jk ile.O bana çok şey öğretti ve kalbimde birsürü iz bıraktı.
Jk benden 5 yaş büyüktü.Kardes olarak bir de benden 2 yaş küçük kardeşim vardı.Annem ve babam yoksulluk çekiyordu.O yüzden biz 3 kardeş her sabah koyunları gütmek ve ineklerin sütünü sağmak zorundaydık.Aslında bunlar yaptığımız işlerin sadece birazı.Biz ödün bile kesiyorduk.Ve bu işler ooldukçazordu.Her gün bu işlerde benden küçük kardeşim Jung-Hee ile atışırdık.Jungkook bizi ayırırdı en sonunda,belki birimizin gözü morarmış,elleri kana bulanmış olurdu.Jungkook hiç bize bu durumlarda bağırmazdı,oldukça sakin birisiydi tıpkı benim gibi(!).
Annem eve geldiğimizde halimizi görünce bizi bir güzel azarlardı:"Jung-Hee ve Jung-su!Bu haliniz ne böyle?Sizi kaçıncı uyarmışım?!"Ve blablabla..
Evet annemi seviyordum ama bazen konuşmalarına öyle sinirleniyordum ki...
Ama artık bu duyguları hissetmiyorum çünkü kendisi 3 yıl önce öldü.Onun kötü davranışlarına bile kızmıyorum artık.Geri gelsin istiyorum..Abim de isterdi.
Size abim Jk ile anılarımı ayrıntılarına kadar anlatacağım.Onun neden benim için bu kadar önemli olacağını anlayacaksınız.