Abim Jk

"Elveda"Jungkook

Aradan bir süre zaman geçti.Jungkook her haftasonu bizim eve uğruyordu.Arada sırada Bts de onunla geliyordu.Hep beraber eğlenip,sakalasiyorduk.Ama bazen geldiklerinde yüzlerinden bin parça oluyordu.Bunda Big Hit'in zalim kurucusunun parmağı olduğunu bilsem de üzüntülerini artırmamak için susuyordum.
Günlerden Cumartesiydi.Güneş pırıl pırıl parlıyordu ve ben de odamda tweetlerime bakıyordum.Çok sayıda takipçim vardı, e de olsa ünlü bir şarkıcının-abimin-kardesiydim.Saçma saçma fotoğraflar yüklesem de çok fazla beğeni geliyordu-klozet kapağı koysam bile-.İşte o sırada kapı çaldı.Gelen Jungkook'du.Kapıyı mutlulukla açtım.Abimin her zamanki gibi gülümseyip beni kucaklayacagini sandım,ama o kıpkırmızı suratıyla içeri girdi.Ağlamaktan gözleri şişmişti.Ne oluyor diye peşinden gidecekken,en az onun kadar üzgün olan Bts üyeleri tıpış tıpış içeriye doluştular.Tae ve Jimin bana ilk defa sarılmadan koşarak Jungkook'un peşinden gittiler.Jungkook eski odasına kapandı.Kapının kilidine kulağımı dayadım.
Jimin:Hey Jk,bence kendini bu kadar kötü hissedeceksen buraya gelmemeliydin.
Jungkook:Ama kardeşime söz verdim.
Jimin:O zaman ona neden o kadar kaba davrandın?Şu an kim bilir ne kadar üzgündür.Senin sayende kıza Tae ile sarilamadik bile!
Jungkook:Biliyorum Jimin,Ama artık dayanamıyorum.
J-hope:Neye dayanamıyorsun?Yapma Jungkook,bu aptal antileri umursamak zorunda değilsin...
Antiler!Abim bana onları anlatmıştı.K-pop sevmeyen insanlardı onlar ve hep K-pop'u elestiriyorlardi.
Jungkook:Senin için kolay ama!Ben artık dayanamıyorum J-hope!
Sonra ağlamaya başladı.
Odaya daldım.
"Abi!O aptal antilere mi kandin yani?"
Jungkook gözlerini kocaman açtı.
"Sen bizi mi dinledin?!"
Öfkeyle ayağa kalkıp,üstüme yürüdü.Daha sonra ağzımın ortasına bir tokat patlattı.
Yere düştüm.Bana kalbimi delen sözcükler yağdırmaya başladı.Hic birini duyamadım ama duymasam bile kalbim acıyordu o ani hatırladığımda.
Üyeler Jungkook'u tutmaya çalıştılar ve Jimin olmasa bunu yapabileceklerinden emin değildim.Sonunda Jungkook sakinleşince birden başını iki yana salladı ve bana bakınca korkunç bir çığlık attı.Beni yerden kaldırıp yatağıma koydu.
En son saçlarımı okşuyordu.Sonra kendimden geçivermişim.
Uyandığımda saat 8 civarındaydı.Etrafima bakındım ama kimseyi göremedim.Sonra koridorda valiz sesleri duydum.Ağır adımlarla koridora doğru ilerledim.Rm eşyalarını topluyordu.Yanina gittim ve Jungkook'un nerede olduğunu sordum.
"RM Abim nerede?"
"O gitti."
"Ne demek gitti?"
"Sen uyanmadan iki saat önce uçağa bindi.Nereye gittiğini sorduğumda söylemedi.Ama sanırım ondan bir daha haber alamayacağız."dedi durgunca.
O an kalbim durdu sanki.Gözlerimden yaslar boşalmaya başladı.Rm'ye sin bir umutla baktım.
"Bende seninle gelebilir miyim?"
Gülümsedi.
"Elbette."
Ve Jungkook'tan bir daha haber alamadık.Şu an Rm ile Pariste yaşıyorum.