Wat beduusd kijk ik de kring rond
Allemaal onbekende gezichten
Ondanks dat we al zo lang samen zijn
Ondanks mijn vele pogingen
Hoeven ze mij niet te kennen
Vinden ze
De een babbelt met de ander
Maar niemand slaat acht op mij
Her en der herken ik iemand
Stiekem schuifel ik er wat naartoe
Zij zullen me nog wel zien
Bij hen is het oké
De leerkracht komt
Trekt een lijn
Ik sta aan de overkant
Weg bij dat beetje bekend
In een zee van onbekend
Mijn laatste kennissen vertrekken
Zonder iets te zeggen
Zonder om te kijken
Zonder te merken dat ik er niet bij ben
Groepen verdelen
Twee leiders
Kiezen hun vrienden
Kiezen hun kennissen
Kiezen hun klasgenoten
Stap voor stap
Verlaat iedereen mij
Starend naar mijn schoenen
Blijf ik achter
Verwachtingsvol naar het moment
Waarop mijn naam vallen zal
Weer iemand anders
Smekend kijk ik de leiders aan
Al weet ik al wat er gebeuren zal
Niet anders dan normaal
Vertrekt ook de laatste persoon naast mij
Dan plots draait iedereen zich om
Begint het spel
Mijn naam is niet genoemd
Ik hoor er niet bij
De groep met nu een speler minder
Heeft de pech mij erbij te moeten nemen
Niet als speler
Maar als last
JE LEEST
Met mijn voeten van de grond
Poesía-- De beste gedichten uit deze bundel -- 2018-2021 Teksten die uit het niets op je papier komen Gedichten die uit de lucht vallen Quotes om bij stil te staan Gedachten die rondvliegen Gevoelens die niet met woorden te beschrijven zijn Ideeën...
