İLK BAKIŞ (BxB) ADI AŞK SERİSİ 2. KİTAP

6.BÖLÜM ❣

Doruk
Canım yanıyordu.Hemde çok.Ilk kez birine karşı böyle şeyler hissediyordum ama duygularım kalbime hançer gibi saplanmıştı.İçin için kanıyordu kalbim.Sessiz çığlıklarımda boguluyordum.Beni kendimden başka kimse duymuyordu.Çağlar bir kızı sevgili olarak seçmişti kendine.Kız ona aşkım diyordu.O aşkım diyordu ben ölüyordum sanki.Akşamki yemek umduğum gibi olmamıştı.O kadar kırık döküktüm ki,Çağlar'ın yüzüne bile bakamadım.Baksam oracıkta ağlardım.

Herkes gittikten sonra odamın kapısı hafifçe tıklatıldı.Kimseyle konuşasım yoktu.Ekin hem kapıya hafifçe vuruyor hemde dışardan sesleniyordu;"Abi gelebilir miyim?"diye."Gel."dedim.Gözlerim hala kızarıktı biliyordum çünkü yanıyordu.Ne zaman çok ağlasam gözlerim yanıyordu.Ekin geldi ve yatağın ucuna oturdu.Bana doğru dönerek bağdaş kurdu."Abicim neyin var?Biliyorum başın ağrımıyordu..."deyip nefes aldı ve devam etti."Çağlar abiyle mi ilgili?"dediğinde şaşkın bir şekilde ona baktım.Nerden anlamıştı?"Bakma öyle abi.Çağlar abiye nasıl baktığını görebiliyorum.O da sana aynı bakıyor."dedi.Buruk bir şekilde gülümsedim."Evet,o yüzden sevgili yaptı.O yüzden sevgilisini getirip gösteriyor,kalbimin içine ediyor."dedim.Yüzümde Ekin'in ellerini hissedince ağladığımı yeni anlamıştım.Göz yaşlarımı siliyordu."Onlar getirmemiş.Kız akşam habersiz onlara gelmiş.Sonra da onlarla beraber buraya gelmiş.Çağın anlattı."dedi."Bu sevgili oldukları gerçeğini değiştirmiyor."dedim ve devam ettim."Boşver.Zaten her aşk karşılık bulacak diye bisey yok.O sevgilisiyle mutlu olsun.Ben unutmaya çalışırım.Zaten başka ne yapabilirim ki?"dedim sesim sonlara doğru kısılırken.Ekin bana sarıldı birden.Bende karşılık verdim.Hala sessiz sessiz ağlıyordum."İyi ki varsın kardeşim."dedim."Sende iyi ki varsın abi.Üzülme nolur?"dedi onunda sesi kırık geliyordu.Sanırım o da ağlıyordu.Küçüklükten beri böyleydik.Birimiz ağlayınca diğerimiz dayanamazdık.Bazı şeyler hiç değişmiyordu.

Sabah olunca güneşin yüzüme vurmasıyla elimi gözlerime siper edip açtım.Güneş yeni günü selamliyordu.Bende hiç kalkmak istemiyordum.Şirkete gitmek istemiyordum.Çünkü bugün Çağlar'la yeni girmeyi düşündüğümüz sektör için görüşme yapacaktık.Akşam yemekte ne kadar ertelemeye çalışsam da işe yaramamıştı ve daha önceden kararlaştırdığımız gibi bir haftanın üç günü o gelecekti,bir haftanın üç günü ben gidecektim.Bu hafta benim haftamdi.Geçen gün gittiğimde bi görüşme sağlayamamıştık çünkü o kızla yemeğe gitmişti.Beni de çağırdı ama bahane uydurup kaçmıştım ordan.

Kahvaltı etmek istemiyordum bu yüzden evdekilere görünmeden evden çıktım.Şirkete gittim.Önce şirketteki işlerimi hallettim.Saate baktığımda epey zaman geçmişti.Nerdeyse öğle olmuştu.Kalkıp istemeye istemeye Caglarlarin şirkete gitmek için yola çıktım.

Şirkete geldiğimde ayaklarım geri geri gidiyordu sanki.Sanki sırtımda tonlarca ağırlık vardı ve ben altında eziliyordum.Çaresizliğimi dışa vurmamak adına yüzüme yalancı bir tebessüm yerleştirdim ve Çağlar'ın odasının kapısına vurdum hafifçe.

Çağlar
Odamın kapısına hafifçe vurulduğunu duyunca;"Gel."diye seslendim işlerden başımı kaldırmadan.Dosyaları inceliyordum.Yalandan bir öksürük sesi duyunca kafamı kaldırdım ve yüzünde yalancı olduğu çok belli olan bir tebessümle Doruk dikiliyordu kapıda.Tebessüm sadece dudaklarının kıvrılmasına sebep olmuştu,gözlerine ulaşmamıştı gülüşü.Gözleri yorgun bakıyordu."Hoşgeldin Doruk."dedim ve sarıldım.Kokusunu derince içime çektim."Hosbuldum."dedi bu kez gerçek bir tebessüm takındı yüzüne."Gel geç otur."dedim.Masanın önündeki karşılıklı koltuklara oturduk.Bi süre sessiz kaldık.Yüzüme bakmıyordu yine.Sürekli gözlerini kaçırıyordu.Telefonu aldım içecek biseyler söyledim.Sonra o konuşmaya başladı.Sesi çok ciddi çıkıyordu.Samimiyetten uzak,resmî."Fazla kalamayacağım.Şu yeni iş hakkında çalışmak için geldim."dedi."Peki sonra beraber yemek yiyelim mi?"dedim o sırada sehpanın üstünde duran telefonum çaldı.Selen arıyordu.İtinayla her güzel anın içine ediyordu sağolsun.Dorukta Selenin aradığını gördü;"Açmayacak mısın?"diye sordu."Daha sonra."dedim ama Selen arıyordu.Dorukun yüzünde sıkıntılı bir ifade vardı bu kez.Elimle bir dakika işareti yaptım ve telefonu açtım."Efendim Selen.Meşgulüm neden ısrarla arıyorsun?"

"Sesini duymak istedim sadece.

"Lütfen böyle şeyler için beni ısrarla arama.Şu an Dorukla yeni iş için dosya üzerinde çalışıyoruz.Müsait olunca ararım."dedim ve cevabını beklemeden kapattım.Akşam yaptığı emri vakiden dolayı da hala sinirim geçmemişti."Artık başlıyor muyuz?"dedi Doruk kadife sesiyle.Böyle soğuk davranması ne kadar canımı yaksa da bisey diyemiyor olmak daha çok acitiyordu.Kafami salladım sadece.Gayet soğuk davrandı bana iki saat boyunca.Sadece iş hakkında konuştuk.Bitince de tokalaştık.Sarılıp kokusunu içime çekemedim bu kez.

Soğuk tavırları yüzünden kalbim sızlıyordu.Artık farkındaydım.Ben Doruğa aşık olmuştum...

Pek içime sinmedi ama umarım beğenirsiniz 🌸

Sizleri seviyorum 💙

İyi okumalar ❣