Sahne Arkası - Bölüm 1

3 0 0
                                    


       Size biraz kendimden bahsedeyim. İsmim Eftalya. 9.sınıfta liseyi çok güzel ve eğitimi harika bir yer olan bir okul kazandım. Ve bunun için de ailemin yanından ayrılmam gerekiyordu bu güzel lisede okumak için.  Ailem İstanbul'Da ben İzmirde ki özel yurtta kalıyorum.  Şimdi geçelim.

        12 Ağustos 

   Gözlerimi açtığımda yine her zamanki gibi saat sabahın 8'ydi. Bu huyumdan her ne kadar nefret etsem de gece kaçta yatarsam yatayım sabah en geç 10da kalkıyordum. İnsan biraz uyumak istiyor ama, zor. Kalktım ve banyoya yöneldim. Sabah duşumu aldıktan sonra kafamdaki havlu ve üstümdeki bornozla içeri geçtim. Kaloriferlerimi yaktım, ve hemen duştan sonra giymek için ayırdığım kıyafetlerimi giydim. Beyaz bir tişört ve açık mavi bir kot. Telefonuma gelen bildirimle telefonumu açtım. 

Bildirim:

      ''Yarın saat 08.20'de İzmir Gül sokak. *** Cadde'De yapılacak olan bursluluk sınavımıza bekliyoruz.

                                                           

                                                                                                                          Kordon Kolejleri''
          Ağzım açık bir şekilde ekrana baktım. Bu bildirimin bana gelmesi normaldi çünkü çok fazla bursluluk sınavına girerdim ve otomatik olarak gelirdi böyle mesajlar. Ama bu kolejden hiç beklemezdim. Kordon koleji yeni açıldı ve Türkiye'nin en iyi 3 kolej arasından 1. kolej. Hemen annemi aradım ve bu konu hakkında konuştum.

    Anneme her ne kadar 1 gün kalmış olduğunu anlatsam da annem bana şansımı denememi , zeki bir kız olduğumu ve başarabileceğimi söyledi.

    Saat 12'ye gelirken telefonumu kulaklığımı ve cüzdanımı alıp , hızlıca ayakkabılarımı giyip odadan çıktım. Kırtasiyeye gitmek için yola koyuldum. Kırtasiyeye geldikten sonra hızlıca test kitapları aldım ve otobüs durağına gittim. Sarı kulaklığımı takarak en sevdiğim şarkıları açtım ve dinlemeye koyuldum.

    

      Saat gece 23:30

         Sonunda kafamı test kitaplarından kaldırabilmiştim. Aldığım tüm kitapları bitirmiştim ve artık ders çalışmayı da bitirmenin zamanının geldiğini düşündüm. Topuz yaptığım kıvırcık saçlarımı açtım. Altıma siyah taytımı üstüme de beyaz sweatimi giydim. Yatağıma geçtim ve telefonumda Elif'le konuşmaya başladım.

Eftalya: Yarın şu Kordon Kolejlerinin bursluluk sınavına gireceğim. Heyecan bastı.

Elif: İnanamıyorum? şaka mısın? O kolej türkiyenin en güzel kolejlerinden.. düşünsene.. yakışıklı çocuklar... partiler son model arabalar ve dahası!

Eftalya: düşündüğün şeye bak! Ben oraya eğitim için gitmek istiyorum. Ama imkansız gibi. 7 tane kaynak bitirdim ama olmaz.

Elif: Saçmalama kızım! Sen çalışmadan her sınavdan 100 alanlardansız! Bana söyle bir kere 90dan aşağı aldığın notun var mı? Yok tabi ki. Bu sınavı kazanacaksın sana güveniyorum :) 

Eftalya: İlk 100 kişinin arasında olmam gerek...

Elif: İlk 100 mü? kızım sen bu işi garantiledin bile! Senin için çocuk oyuncağı!

Eftalya: Umarım. Yatacağım iyi geceler

Elif: Kendine inan. iyi geceleer.

      Telefonumu kapatıp yastığımın yanına koyduktan sonra gözlerimi kapattım ve derin bir uykuya daldım.

   


    Ertesi Gün, Sabah 05:00

      Alarmın çalmasıyla hemen kalktım. Altıma siyah pantolon geçirdim ve üstüme de beyaz tişörtümü geçirdim. Kıvırcık saçlarımı ise hiç ellemedim. Kalemimi ve telefonumu alarak çıktım. Elif yurt kapısının önünde bekliyordu.

-Elif! Ne işin var?

-Seni tek mi göndereceğim sandın!  hadi arabaya!

-Ne arabası?
-Babam götürecek bu saatte dolmuş mu olur Eftalya! hadi. dedi gülümseyerek. bir an kendimi tutamadım ve sarıldım. 

      Kordon kolejlerinin önüne geldikten sonra yutkundum. İnanılmaz büyüktü. İç çektim. 

Elif omzuma hafifçe vurup:

-Yapacaksın. inanıyorum. hadi. ben seni burada bekliyor olacağım.

-Umarım. görüşürüz. dedim ve okula girdim.

       Üst araması yapan kadın görevli üstümü aradıktan sonra telefonumu istedi. Telefonumu verdikten sonra sınav olacağım sınıfa geçtim ve oturdum. İşte dedim.. İşte başlıyoruz...

 Sınavı verdikten 5 gün sonra:

       Bilgisayar ekranına donmuş gözlerle bakıyordum. Gözyaşlarım bilgisayar klavyesine yavaşça dökülürken ne yapacağımı bilemedim. Hemen elifi aradım: Hıçkırıklarım ve gözyaşlarım arasında konuşmaya çalıştım.

-E-elif !

-Noldu eftalya iyi misin!

-Elif, ben , ben sınavı..

-KIZIM SÖYLESENE!

-ELİF BEN SINAVI KAZANMIŞIM!

Kar TanesiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin