Numara

1.Bölüm-Sen önce spora başla!

Ahh," işte huzur"demişken onun( ki kendisi annem olur) o sanki boğazını yırtmak ićin çabalayan sesini duyunca " nerde huzur,sende kusur" diye düşünmeden edemedim.Herhalde benim kadar şanssız( tabi buna şans denirse) bir insan olamazdı.Herşeyi en baştan anlatayım:

Sangu ben.Sangu Yetermiş.( yetmiyorum da neyse yani...) Annesi ve babası ile beraber yaşayan,kardeşsiz,Dünya yanacak olsa umurumda olmayan, ve ev yanacak olsa kimsenin aklına bile gelmeyen,okulda kimsenin adımı bilmediği, sanki görünmezmişim gibi duran bir kız.Ha birde anne(!)'sinden nefret eden...

Bu seferki kavgamızı anlatayım da azıcık hak verin bana:
"Sangu,gel buraya bi bak ne halt yediğine!" Ay acaba bu sefer n'oldu

"Anne!Müzik dinliyorum gelemem şuan!"

" Başlarım muziğine geri zekalı,gel şuraya!" Ooo Sen önce spora başla da sonra müziğine başlarsın.

"Ayaklarım yorulur bi kere. Gelemem,off ya milletin annesi nazikçe çağırır bizimki ayı gibi bağırıyor,Maşallah aman nazar değmesin,tütütütü!" Eeee yani atara atar, gidere gider,tatara tatar ,sakara sakar ...( 2 dakikada saçmaladım bravo bana ya)Ayy annem kilere girdi galiba bu da demek oluyor ki oklava geliyor.

"Çabuk mutfağa geç,ne diye doğurduğumu hâlâ sorguladığim gerizekalı!" dedi ve onun eserlerinin olduğu yere yeni bir eser bırakmak için koluma bir kere daha oklava( yani annemin eser kalemi) ile vurdu...Ve sonuç olarak: kavga bitti ama yorgan gitmedi...

Geçen komşu gelmişti.Nazire Teyze...Bunun eltisinin yeğeni annesi ile kavga etmiş.Ama öyle böyle değil.Kadın bu kızı önce oklava ile bir güzel dövüp,sonra karşısında diz çöktürerek;saçlarını yamuk yumuk kesmiş.Sonra,kız(Benim 40 yıl ďüşünsem aklıma gelmeyecek bir şey yapıp)almış telefonu,demişki"eğer hemen benden özür dilemezsen,ararım polisi,gelir alırlar beni." demiş.Tabi kadın daha da sinirlenip"Ben seni 9 ay karnımda taşıdım,istediğimi de yaparım!" deyip kızın suratına bi tane şamar atmış.Kızda basmış 155 e böyle böyle demiş,gelin beni alın,şikayetçiyim ben bu kadından,beni sürekli dövüp dövüp duruyor,demiş.

Sonra polisler gelmiş kadına bunu onaylattırmışlar(kadın şokta tabii) kız yurda yerleşmek için hazırlık yapıyorken,kızın babasının arkadaşı polis çıkmış,babasına kızını en azından yurt yerine,bir artı birlik daireye çıkarırsınız,demiş.

Sonuç olarak:Kız şuan kendi evinde yaşıyor...

Acaba diyorum bende mı böyle yapsam,polisi arasam,sonra evde veya yurtta kalsam... Şimdi siz beni hayatın dalgasında bir karakter zannettiniz,ama ben;sadece içimdeki rusuzluk ve değer verilmeme duygusunu bastırmaya çalıştığım için,"çok da tın"gibi davranıyorum...Neyse,konumuz bu değil...

Hemen internete girip yurt araştırmalarına başladım.Karşıma binlerce sonuç çıktı.Ama annemler(!)beni (tabiiki de milletin dedikodularına alet olmamak için) kötü bir yurda vermezlerdi. "En lüks yurtlar" çerçevesinde aramayı denedim bu kez. Ama,karşıma çıka sonuçlar yine aynıydı. Baktım bu iş böyle olmuyor, karşıdaki emlakçıya gitmek, tek ve son çarem idi,galiba...

Ve tekrardan nefret ettiğim işlemi harekete geçormek üzere ( ki kendisi giyinmek oluyor) dolabın yanına gittim.

Dolabı aç

Kıyafeti seç

Dolabı kapat.

Eveet artık bu aşamaları da tamamladığına göre giyinmek kalmıştı.Bak işte bu kısmı seviyordum. Üstümdeki pembe panter pijamalarını çıkarıp, yastığımın üstüne fırlattım. Üstüme, bana bir beden küçük olan xs beden dar paça kot pantolonu geçirirken, ne kadar ince bacaklarının olduğunu farkettim. Üstüme giyeceğim cırtlak yeşil rengi gömleği üzerime geçirdikten sonra,mor bel çantamı taktım. Evet, dünyanın en uyumsuz renklerini seçmiştim, ama bi nedeni var herhalde... Dikkat çekmek...(veya dikkat çekmeye çalışmak) Aslında,çoğu kişi, benim dikkat çekmekten nefret ettiğimi düşünürdü, ama tam tersine ilgi odağı olmayı seviyordum, hem de gereğinden fazla...

Ayağıma da kırmızı nike ayakkabılarımı geçirdikten sonra, bana seslenen( daha doğrusu bağıran) bir anneyi geride bırakıp yola çıktım....

1.Bölüm Sonu

Sanki çok uzak yola çıktım diyo ya...skwkkrksmvmr