Emre'm
Nasılsın şu an? Neredesin? Kimlerlesin kim bilir? Siktir artık senin hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Bu çok kırıcı.
Çok özledim be. Biliyorum buraya sürekli seni seviyorum yazmak seni bana geri getirmeyecek ama yazmazsam sanki içimdeki dert dışıma taşıcak ve patlayacak gibi hissediyorum.
Sensizlik ölüm döşeğindeki bir insana son arzusunu sormak gibi. Sensizlik zor günlerinde kimseyi etrafında görememek gibi. En çok da çaresizlik gibi.
Bana deselerdi ki iki yıl boyunca hiç ayrılmadan zamanının çoğunu beraber geçirdiğin insanla bir gün iki yabancı olacaksınız. Hepsine kıçımla gülerdim. Bizi ne durumlara düşürdüm?
Haklısın aslında beni affetmemekle. Ben bile kendimi affetmezken senden af dilenmem fazla komik. Kalbim ağrıyor. Son konuşmamızdan bu yana yaptığım tek şey elimde kalan son eşyanla sohbet etmek.
Şimdi çıkıp gelsem sana; bana eskisi gibi sarılır mısın? Beni eskisi gibi öper misin? En önemlisi de beni yine sever misin? Bizimkiler seni tanıştığımız mekanda başka biriyle görmüşler. Hayatına devam etmen güzel en azından benim gibi düşünmekten kafayı yemiyorsun. Ama yine de kalbin birazcık da olsa sızlamadı mı? Bir an olsun beni düşünmedin mi?
Umarım yanındaki kişi sana benden daha iyi davranır. Çünkü ben sana hak ettiğin değeri veremedim. Kendimde olmasam bile sana ihanet ettim. Özür dilerim. Bu saatten sonra kaybettiğimiz onca zamanı geri getiremem, bunun da farkındayım. Ama ne olursun beni uzaklaştırma kendinden. Eski bir arkadaşın olarak kalayım. Instagram fotoğraflarını görebileyim mesela, caddede birbirimizi gördüğümüzde selam verelim mesela. Ama yabancılaşmayalım lütfen.
Eskiden aklındaki kişi
Her zaman yaptığım gibi bu mektubu da zarfa koydum ama diğerlerinden farklı olarak bunu ona gönderecektim. Belki cevap yazmaya bile tenezzül etmezdi. Kim bilir?
Postaneye gidip mektubu teslim ettim ve rutin depresyonuma geri döndüm.
######
Murat çok pişman, Emre ise Muratı affetmek istiyor ama gururuna yediremiyor sanırım :,)
