Telefonu hemen kapatarak koşmaya devam ettim. Sadece bir sokak kalmıştı. Başarabilirsin...başarabilirsin...
Ahh artık nefes almakta bile zorlanıyordum. Ama neden nefessiz kalmama rağmen bu kadar özgür hissediyordum. Neden sanki uçuyormuş gibi hissediyordum.
Okulun binasını gördüğüm anda daha hızlı koşmaya başlamıştım...
Ve şuan nerdeyse öğrencilerin derse geliş saatiydi. Yanımdan geçen öğrenciler bana tuhaf bakışlar atıyordu ama hiçbiri umrumda değildi. Tek istediğim ona bir şey olmamasıydı. Lütfen Facilia lütfen dayan...
Söylediğim yere vardığımda polis araçlarını görmemle yavaşlamıştım. Herkes neden toplanmıştı. Neden tüm öğrenciler oraya bakıyordu.
Herkesi elimle itekleyerek aralarından geçerek oraya gitmeye çalıştım ve gözüm kapının önündeki ambulansa takılmıştı. Demek Tae benden önce varmıştı.
İçeriye koşacakken Taehyungun kucağında onu görmüştüm. Baygın bir şekilde onu kollarında dışarı çıkarmıştı. Doktorlar hemen koşup onu yatırarak ambulansa yerleştirmişlerdi. Benim içinse sanki zaman durmuştu. Yetişmemiş miydim. Geç mi kalmıştım. O da mı gidecekti. Olmaz olmaz...gidemezdi
"Gidemez....gidemez... gidemez"
Bağırarak yere çöktüğümde herkes beni izliyordu. Günlerdir görmedikleri biranda beliren beni...
"Kendine gel Jungkook. Kendine gel"
Diye omuzlarımdan tutmuştu Taehyung.İstemiyordum. Kendime gelmek istemiyordum. O gidemezdi, beni bırakamazdı.
Hemen ayağa kalkarak ambulansa koştum.
"Benn...ben de onunla gitmeliyim. Lütfen izin verin"
Adam sorgular bakışlarla beni baştan aşağı süzmüştü.
-Tamam geç...
⚘⚘⚘⚘⚘
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝓛𝓲𝓽𝓽𝓵𝓮 𝓚𝓲𝓼𝓼 ⋮JJK⋮ Texting
Fanfiction_Jungkook ben senin hasta olduğunu düşünmüyorum +Ne demeye çalışıyorsun ? _Yani demek istediğim çok açık. Sen hasta olamazsın. +Saçmalık Facilia. Öyle olmasa neden hastanede yatayım? _Bilmiyorum...