1; ölüme ilk adım

2.9K 150 122
                                    

01

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

01.09.2019
Lalisa Manoban'ın Kırılan Kalbinin Defteri

1; ölüme ilk adım

Kim Taehyung, ilk gördüğümde onun benim ölümü getircek olan çocuk olduğunu anlamak pek zor değildi. Siyah kıvırcık saçları, sol kaşındaki pirsingi ve koyu bakışları. İçinde cehennemi barındırsa bile insanın kendini bakmaktan alıkoyamayacağı bakışları vardı.

Zor değildi benim sonun olacağını fark etmek. Onu seviyordum, onu her şeyden ve herkesten çok seviyordum.

Onu dünya üzerindeki herhangi bir şeyden bile fazla seviyordum. Kendimden bile çok seviyordum onu. Benim için dünyadaki en değerli şeydi o ve onunla ilgili her şey.

Kıvırcık saçlarında gezdirdiği uzun ince parmakları, parmaklarındaki o güzel yüzükler, yüzündeki o alaycı gülümseme. Kim Taehyung benim dünya üzerindeki cennetimdi, ona bakmak bile beni cennetin en güzel köşesindeymiş gibi hissettiriyordu.

"Ne düşünüyorsun?" Diye sordu Jennie ama ona cevap vermeden Taehyung'a bakmaya devam ettim. O benim olmalıydı, benimle olmalıydı. Tüm okul dağılıyordu "benim işim var siz gidin" diyerek yerimden kalktım.

Taehyung'un yanına ilerledim, arkadaşlarıyla duruyordu ama bir anda hepsinin odak noktası ben olmuştum "Taehyung bir dakika konuşabilir miyiz?" Diye sordum ve başını sallayarak beni izlemeye başladı. Arka bahçeye ilerledik.

"Taehyung, ben senden hoşlanıyorum. Aslında ben direk seni seviyorum" dedim, içimdekileri en azında söylemiştim. Yani tamam daha güzel bir şekilde diyebilirdim ama ben düz bir kızdım lafı dolandırmayı sevmezdim.

Eylülün başlarındaydık, hava sıcaktı ama esen rüzgar iç titreten türdendi, ne kadar üşümesede ürperiyordu insan. Bende ürpertiyordum ama bunun soğukla alakası yoktu, gözlerinin tam içine baktığım adam bakışlarıyla ürpertiyordu beni. Nasıl bakarsa baksın bana ben hep aşkla bakıyordum o adama çünkü büyük bir aşk vardı içimde ona karşı. Öyle çok seviyordum ki onu, her şeyden ve herkesten daha çok.

Yaşamdan ve ölümden daha çok.

Aldığım nefesten bile çok. Öyle çok seviyordum işte.

Hastalık diyordu bazıları ama sevgi nasıl hastalık olsundu ki? Sevgi asla hastalık olamazdı, sevgi iyiydi, mutlu ederdi çoğu zaman. Sizi öldürmediği her zaman.

Karşısında durmuş önümde birleştirdiğim ellerim ile ona bakıyordum, yüzünde tek bir mimik bile yoktu, ona aşıktım ve bunu yüzüne karşı söylemiştim. Seni seviyorum demiştim, çok seviyorum ama o hala bir tepki vermemişti ve ben şu an yaptığım şeyden dolayı yavaştan pişman olmaya başlamıştım, red etse, evet çok çok üzülürdüm ama en azından bir tepki vermiş olurdu, böyle tepkisizce durması beni daha çok korkutuyordu.

Onu seviyordum ama şu an korkuyordum. Yinede bekliyordum, bir umut bekliyordum çünkü ona olan sevgim her zaman bana umut katmıştı.

Gözleri farklı bakıyordu, şaşırmış olduğu belli idi, böyle cesurca karşısına çıkıp hislerimi söyleyebildiğim için ben de şaşkındım aslında ama yapabilmiştim, söyleyebilmiştim hislerimi ve en iyisiydi içimde saklamaktansa söylemek.

"Taehyung bir şey diyecek misin?" Diye sordum zorla yutkunarak. O an girdiği transtan çıkmış gibiydi. "Çok şaşkınım sadece" diyebildi, siyah saçlarını geri ittirirken gözleri yüzümün her bir zerresinde dolanıyordu.Merak duygusuyla istemsizce dudaklarımı kemiriyordum ve bana baktığından onun gözleri istemsizce dudağıma kayıyordu, yani galiba istemsizce oluyordu.

"Yani ben senden böyle bir şey beklemiyordum..." duraksadı ve dudaklarını ıslattı "yani kötü anlamda demiyorum bunu, baya şaşkınım, sen beni pek sevmezsin ondan dedim..." şaşkın konuşması ve tatlı halleri beni gülümsetiyordu, nasıl onu sevmeyebilirdim ki?

"Yani bende senden hoşlanıyorum ve bu itiraf falan şu-" gülümseyerek ona uzandım ve dudaklarını dudaklarımla birleştirdim, oda bana karşılık verdiğinde gülümsemem büyümüştü.

Ona olan sevgim o gün biraz daha artmıştı ve istemeden ölüme bir adım daha yaklaşmıştım.

O gün Kim Taehyung ne kadar tatlıysa diğer günler bir o kadar kalp kırıcıydı. Ve bende olan bu sevgi ile benim kalbim çok kırılacaktı, öyle bir kırılacaktı ki bir daha atmayacaktı. Gerçekten atmayacaktı.

O gün ölüme ilk adımımı atmıştım ama son değildi.

-

Kim Taehyung & Lalisa Manoban
27.03.2020
angst.

2020angst

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Notebook of Lalisa Manoban's Broken Heart |taelisa✓Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin