Aklımda senden kalan bir gülüş.
Fikrim benden çoktan gitmiş.
Adın mavi senin, teninin kokusu okyanus.
Sende çoğalıyorum, ve yine sende tükeniyorum.
Adına bir adım kala uykumdan uyanıyorum.
Ben seni tanıyorum..
Çocukluğumda sığındığım ağaçsın, ağladığımda koşup gittiğim yatağım.
Üzüldüğümde daldığım mutsuzluk akan uykum.
Ne çok yaram var bir bilsen, çocukluğumun bana çocuk olma şansını tanımadığı.
Tamamlamak için eksik kalan oyunlarımı, gülüşlerimi..
Sana neden bu kadar çok konuş demelerimi anlardın.
02:15
Esra Çetinkaya.
