PLEASE... Don't Love Me.

Part 2: IN THE MEETING

CHARLES POV

Grabe talaga ang kolokoy na iyon, sinasabi ko na nga ba eh, pag-aantayin talaga ako non, mabuti na lang at maraming chiks dito...

nga pala, my name is Charles Frost, british-filipino, gwapo, mabait, matalino, at friendly,,, ^__^

Unlike Kieth, I'm a I.T. student and graduating na din, hindi ko sinunod ang sabi nina Daddy, kasi ayaw ko talaga ng mga ganoon eh, kaya wala silang nagawa, kampanti naman ako kasi may kapatid akong babae eh, at 1 year  lang ang gap namin, kaya sya ang pinakuha ng Business Course nila Dad, kawawa tuloy, pero sa tingin ko, nag-eenjoy yon ng sobra, kasi Classmate nya si KIETH  sa ibang subject, kaya ayon masyadong inspirado sa pag-aaral..

At paglipas ng napaka  habang panahon ay dumating na din siya at talaga namang agaw eksena kung pumasok.. hoh! grabe talaga, masyado talagang popular ang mayayaman, edi sila na,

OH, SAN KAPA? JOIN NA! ^__^

Here!! tawag ko sa kanya, kasi kanina pa ako nauumay sa mga babaeng social climber ata.. kasi parang hindi naman mga anak ng mayayaman ang mga ito.. kainis, masyadong malalandi, naakit tuloy ako.. wahahaha,, joke lang!

KIETH POV

Kainis talaga, bakit kasi masyadong popular ang pamilya namin, hindi tuloy ako maka galaw masyado, masyado kasing maraming matang nakatingin sakin , mahirap ng mag ka issue pa dito..

Mabuti at tinawag ako ni Charles, dahil kung hindi, siguradong tatawagan ko talaga si Dora para hanapin sya.

"G@g@! ang bading mo talagang mag bihis, may pa special entrance ka pang nalalaman dyan, kahiya naman sa yo."-Charles

Akalain mo ba namang pagpasok nya parang prinsipe eh, ang daming alalay at mga bodyguard, ganyan ba talaga? eh sakin hindi naman ganoon si Daddy, sabagay, hindi ko rin naman sya masisisi..... 

(__ __"")

"Akalain mo yon, sabihan ba naman ako ng bading, kung hindi ko lang kaibigan ang lokong to, talagang masasapak ko na sya.."

WATCH YOUR MOUTH MR. FROST!!! -sabi ko sa kanya,

"hehe..pare, hindi ko makita ang bibig ko, pero tingin ko nakikita mo, kaya kaw na lang ang tumingin, salamat! ^__^" -Charles"

FU@$ YOU, CHARLES, stop it! will you?"-ako

"wowow.. dude,, chilax,akala ko matalino ka, haha,, pikon mo pa rin hanggang ngayon, akala ko nag ka amnesia ka?"-Charles

"S!*t naman pare eh, pasalamat ka nga at naaalala kita kahit na san damakmak na pamamara ang nakuha ko sa yo!!-Ako

"hahaha, yan talaga, kasi mga bata pa lang tayo, kilala mo na ako, at mahirap kaya akong burahin sa mundo!!"-Charles

"Gag@!! tumigil ka na kung ayaw mong sapakin kita dyan!"-Ako

"oo na a...... 

Hindi na natapos ni Charles ang sasabihin nya ng may humila sa kanyang aswang, wala akong pakialam sa kanila, bahala silang gumawa ng kung ano mang gusto nila.

At eto ako, na iwan, mabuti na lang at kahit papano ay may nakilala na ako sa mga kasosyo nila Daddy.

"Hi! ijo, kumusta kana? are you alright? balita ko nag karoon ka daw ng car accident sa States?"-Babae 

"Ah yes tita, I'm fine now, and good to say I'm still alive!"-ako

"ikaw talaga, mapagbiro ka, pero, next time, konting ingat na sa pagdadrive ha.."-Tita

"yes tita." -ako

"ok i have to talk to Mr. Shin, see you around..."-Sya

Si tita Bell pala yon, kaibigan ni Mommy, baka mag taka kayo eh, pero sa totoo lang, lahat ng mga taong ito ang alam ay nag karoon ako ng car accident hanggang doon lang, pero hindi nila alam na nagkaroon ako ng temporary Amnesia at Slight Prosopognasia dahil sa mga nangyari..

Kaya laking pasalamat ko dahil nabuhay pa ako, siguro may dahilan kung bakit ako binigyan ng  isa pang pagkakataon.

Nakakapagod ang makipag halubilo sa kanila, para atang ako lang ang mahalaga dito eh, lahat sila gustong makipag handshake!!

Kialan pa ba matatapos ang Meeting na to, actually hindi naman kami ang nag organize nito, pero sanabi ni Dad na pumunta ako baka sakaling mag balik ang iba ko pang memorya, pero sa kasamaang palad, wala eh, ni isa..

Mga 10:30 na ng matapos ang Meeting, at nagpasya na akong umuwi na rin, pakialam ko sa mga taong hunghang na yon.. 

pagod na kasi ako eh, at halos limang bwan akong kumabisado sa mga kakilala nila Dad, mabuti na lang at hindi nawala sa utak ko ang lesson namin, kaya tanging tao na lang inaaral ko, kasi  sabi ni Dok, mahihirapan daw akong makalala ng mukha ng tao, dahil sa prosopognasia.. 

11 pm, nakarating na ako sa bahay, dumiretso sa kwarto ko at nagpahinga, kasi may pasok pa bukas, but the weird thing is, may nakita akong babaeng parang pamilyar na hindi ko maintindihan....ewan ko ba, parang kakilala ko na sya dati pa..hay ewan...nakakainis.!pero ano ba ang magagawa ko dahil student pa din ako.. hay... makatulog na nga...

Hinayaan ko lang si Charles doon, palagi naman kasing ganoon yon eh, nakakalimutan na ako pag may lumandi na sa kanya, palibhasa, napapagod na siguro sa kakasama sa akin, hehehe..

Basta ako.. ay matutulog na at magpapahinga kasi nga may pasok pa ako bukas..