GÜL GÜZELİ

Bölüm 4

Multimedia bartu

BARTU'DAN

Annesiyle aralarındaki sorunu bilmiyordum ama onun üzüldüğünü görmek benide üzüyodu.Bu kıza aşık mı oluyordum? Mümkün değil olamaz.neler saçmalıyorum intikam için onunlayım diyerek kendime geldim.iremide bindirip arabayı çalıştırdım.oradan uzaklaşmak ikimizede iyi gelicekti.çalan telefonla düşüncelerimden sıyrıldım.yüzümü ireme döndüğümde ifadesiz bir şekilde telefona bakıyordu.sessizce "cihan" dedi.telefonu açtı.

"Efendim."

"Nerede"

"Pek müsait değilim ama ..."diyerek bana baktı.

"Evet"

"Tamam görüşürüz." Diyerek telefonu kapattı.nerden çıktı bu cihan şimdi? Aklımdan bütün bunlar geçerken ellerimi sıktığımı farketmemiştim direksiyonu fazla sıkmıştım.irem bana dönmüş garip bir şaşkınlıkla ellerime bakıyordu. "cihan "dedi tekrar."ne istiyormuş ?"diye umursamazca konuşmaya çalıştım ama sesim fazla kızgın çıktı."sadece konuşmak istediğini söyledi. Ciddi bir konuymuş." Cihanın iremle ne işi olabilirdiki? Bunudamı elimden alıcaktı? Neyse beni lgilendirmez onu sevmiyorum ama intikamımı geciktiren bişey olmasına izin veremezdim.ireme döndüm."gidecekmisin ?"dediğimde derin bi nefes aldı.dışarıya bakarak "evet" dedi."bende geliyorum.seni onunla yalnız bırakamam."dedim "ama o benim tek arkadaşım ve.."dediğinde sözünü kestim. "Geliyorum." Diyerek konuyu kapattım.cafeye gittiğimizde masada bizi(!) bekleyen cihanı gördük.iremin elinden tuttum yanına yürüdük.cihan ellerimize baktığında birden yüzünün düştüğünü farkettim ve irem birden ellerini çekti.yüzüne baktığımda utandığını farkettim.okadar güzeldiki hafif kızarmış yüzü,uzun kahverengi saçları ve kokusu...cihanın ciddi ifadesi ve sesiyle kendime geldim "senin geleceğini bilmiyordum Bartu."döndüm tıpkı onun gibi sert bir ifadeyle "irem ciddi bir konu olduğunu söyledi, sevgilimin yanında olmam gerekir.yanılıyormuyum? " diyerek alayla gülümsedim.irem hala yere bakıyor ve tek bir kelime etmiyordu.cihan ireme dönüp "bu doğru mu?"diye sordu.cihana baktığımda yine o eski tanıdık cihanı gördüm ama fazla sürmedi.irem " çok vaktim yok gitmek istiyorum. Lütfen çabuk anlat cihan"dediğinde cihanın gittikçe ciddileşen yüzüne baktım gözünü benden ayrımadığını farkettim.ireme dönüp "Yalnız konuşmalıyız"dedi.İrem yüzüme baktı "neyse.işin bitince beni ara.seni alırım" dedim ve sinirle yürüyerek çıktım.nerden çıktı şimdi bu cihan? Ne konuşucaklar?arabaya bindim kapıyı sert bir şekilde kapattım.arabayı çalıştırdığımda telefonum çaldı.ekranın üstündeki babam yazısını görünce şaşırdım.hemen telefonu açtım.

"Efendim baba."

"İrem hakkında konuşmalıyız."

"Dinliyorum "dedim.derin bir nefes aldığını duydum.

"Fazla vaktin yok.onu kendine nasıl bağlıycaksın bilmiyorum ama hızlı olmak zorundasın.sana muhtaç hale getir! Başka yolu yok! "Dedi.

"Merak etme baba"

Sakinleştikten sonra"Seninle gurur duyuyorum oğlum."dedi.

Hafifçe gözlerimin dolduğunu farkettim."görüşürüz" diyerek telefonu kapattım.babamdan böyle bir şeyi ilk defa duymak beni şaşırtmıştı.sadece annem benimle gurur duyardı.babamın benden nefret ettiğini biliyordum.ilk başlarda sorun etsemde ona ihtiyacım yok diyerek umursamadım ama annemin ölümünden sonra ..bilmiyorum herneyse.bütün düşüncelerimi kafamdan attım.iremi kendime aşık etmek zorundayım.buna mecburum dedim.sert bir şekilde direksiyonu tuttum ve gaza bastım.

Biraz içip kafamı dağıtmalıydım.yarı yolda tekrar telefonumun sesiyle kısa bir küfür savurup telefona baktım.babam mı? İçime kötü bi his düştü ve direk "alo"dedim.babam düz bir sesle "bartu ertan öldü.kalp krizi diyorlar."yaşadığım ani şokla ani bir fren yaptım."doğrumu?" Dedim kısık bir sesle bir yandan iremi düşünüyordum.kimsesi kalmadı..babam sert bir sesle"artık intikamımızı alamayacağız.o kızdan uzak dur.daha fazla samimi olma.bir bahane bulup evden gönder"diyip telefonu kapattı.hala kabullenemiyordum daha bu sabah annesiyle yaşadıklarından sonra babasını kaybetti ve ben artık onun yanında olamayacaktım.arabadaki hali gözüme geldikçe...

İREMDEN

Cihanın söylediklerini kaldıramıyordum.bartuyu arıyıp eve götürmesini istedim.gelene kadar yaşadıklarımı düşündüm herşey üstüme geliyordu.neden normal bir hayatım olamıyordu.bu gün bartunun hali aklıma geldi cihan dediğimi duyduğunda koyulaşan mavi gözleri cihanın yanında beni sahiplenmesi...farklı davranıyordu.üstüne cihanın bana anlattıkları içimden rüya olması için dua ediyordum.Lanet olsun ki gerçekti! Birden ağlamaya başladım daha fazla tutamayacaktım kendimi.başımın ağrısından uyuşmuş havanın verdiği soğukla berbat bir haldeydim.bartunun grlfiğini bile farketmemiştim.hemen yanıma oturup "Ne oldu güzelim? Seni bu hale cihan mı getirdi?" Dediğinde nefretle soluğunu ve yumruğunu sıktığını farkettim tam ayağa kalkacaktımki başımın dönmesiyle bartunun beni kucağına alması bir oldu.uyandığımda bartunun yanında uyuyordum.uyurken bile kusursuzdu...